Fermetest: week 3
Wat er goed en fout liep bij Fermet
“Goed nieuws. Er zijn weer andere problemen opgedoken”
Fermet, de virtuele boerenmarkt, testte de voorbije week voor de derde maal haar idee en systeem uit in Antwerpen. En stootte alweer op nieuwe problemen in de logistiek en nu ook in het automatisch versturen van mails. “De bevestigingen van bestellingen waren verstuurd maar ergens blijven hangen op een server. Resultaat: geen mails of veel te late mails. Vervelend want het leidde tot verwarring en veel vragen maar eigenlijk is het ook goed nieuws. Elke nieuw probleem leert ons hoe we het kunnen voorkomen als het voor echt is,” zeggen Aline Julia en Katrien Barrat, de initiatiefnemers achter Fermet. “We gaan nu de vierde en finale week in. We zijn benieuwd wat we daar weer uit gaan leren.”
“Ik ben een slechte tester. Ik vind het allemaal prima”
Blacklist vermelding
“Ik heb besteld maar geen bevestiging gekregen. Ga ik mijn levering wel krijgen dan?” vroeg een testende buur in de loop van vorige week. Waarop Fermet uitzocht of hij de enige was die de automatisch verstuurde bevestigingsmail niet had ontvangen. “Onze website is een testversie waarbij we gebruik maken van een webshop-plugin: woocommerce. Het internetverkeer laten we hosten door alfahosting. Met woocommerce hebben we de voorbije weken al wat problemen gehad maar telkens een oplossing kunnen vinden. Deze keer lag het echter aan de hosting. Iets met een blacklist vermelding door SPAM via een andere klant van alfahosting. Iets waar we niet veel aan kunnen doen op zich,” legt Aline Julia uit.
Niettemin, de mails bleven hangen en eens het probleem opgelost werden ze alsnog verstuurd. Veel te laat. “Daardoor ontstond er weer verwarring bij de testers want die hadden hun bestelling in veel gevallen al opgepikt,” zegt Aline Julia. Het is een probleem van budget. Fermet werkt quasi zonder en gebruikt haar knowhow en netwerk om de test te doen slagen. Dat betekent dat ze voor shared hosting hebben gekozen. Aline Julia:
“Op zich niks mis met een server delen, maar als dat blacklist vermeldingen betekent en daardoor gedoe en verwarring voor ons en onze klanten, moeten we een ander soort hosting zoeken. Een die betrouwbaarder is en — dat is niet onlogisch — duurder”
Eerlijk product, eerlijke klanten
Elke week spreekt Fermet met haar testers. Via e-mail, Facebook en op de afhaalpunten. Dat levert altijd frisse gesprekken op waaruit blijkt dat ze tevreden zijn over het concept van Fermet, het product van de boeren en de levering van hun bestelling. Maar op de uitzondering ‘Ik ben een slechte tester, ik vind alles goed’ na zullen ze 0ok altijd wijzen op zwakke punten, hindernissen en ergernissen met daarbovenop nog een suggestie hoe het dan wel moet. “We stellen vast dat een eerlijk concept als Fermet ook eerlijke mensen aantrekt. Zowel bij mensen die ons willen helpen als bij onze testers. Een voorbeeld: we vragen een bevestiging van hun overschrijving per mail maar hebben niet de tijd om dat manueel allemaal direct te checken. We leveren dus sowieso,” zegt Aline Julia. En wat blijkt? 93 procent van alle geleverde bestellingen is betaald. 7 procent niet maar Fermet gaat er van uit dat het om een vergetelheid gaat. Niet in het minst omdat de Fermetist zelf tot die 7 procent hoort. Aline Julia:
“Intussen hebben we bij het Nederlandse bedrijf Mollie een voordelige dienst gevonden en al geïnstalleerd. Daardoor kunnen testers met Bancontact/Mister cash online betalen en verdwijnt de vraag of iemand nu wel of niet heeft betaald.”
Wat niet wil zeggen dat deze laatste week niet meer met een overschrijving kan betaald worden. “Wij weten intussen al wel dat onze testers eerlijke mensen zijn,” klinkt het.
2 keer wordt vervolgd
Ook de derde week doken weer nieuwe problemen en oplossingen op. Niet in het minst omdat Fermet in de test voortdurend problemen zoekt om er oplossingen voor te kunnen vinden. Aline Julia:
“Nog een laatste week en dan stoppen we er zoals voorzien even mee. Om al die problemen en oplossingen te laten bezinken en dan te gebruiken om echt te lanceren in het voorjaar.”
1. Te snel willen zijn
Ook in de derde week kregen niet alle testers hun bestelling zoals op hun boodschappenlijstje stond. Niet dat de counting to zero-methode, die je in theorie geen fouten laat maken die je niet kan rechtzetten, faalde, wel omdat er te snel is verpakt. “We verpakken zo dicht mogelijk tegen de deadline van levering aan en voegen vlees en zuivel uit de koeling nog op het laatste toe. Kwestie van de onderbreking van de koude keten zo kort mogelijk te houden. We hebben ons daarbij te veel gehaast en daardoor fouten gemaakt,” zegt Aline Julia. Niet dat het met vriestemperaturen zoals dezer dagen zo’n drama is dat de koude keten wordt onderbroken. Buiten, in de laadbak en op de afhaalpunten is het zowat kouder dan in de koeling. “Dat is waar maar het blijft niet koud en als we echt lanceren en grotere volumes moeten verwerken, zullen we zeker investeren in de uitbouw van een koudeketencircuit tussen boer tot klant. Niet omdat het wettelijk natuurlijk moet van de Volksgezondheidsdiensten maar ook omdat we alleen zo een product vers van het veld of uit de stal ook vers kunnen leveren,” klinkt het. Wordt vervolgd.
2. Erkenning bio-verkooppunt
Erik Krosenbrink, bioboer en pompoenteler op de Ionahoeve en één van de grondleggers van biologische landbouw in Vlaanderen, is een vat vol informatie en inspiratie. Hij legde Fermet de voorbije week de volgende kwestie voor: “Jullie testers weten dat mijn pompoenen bio zijn omdat ik er een kaartje bijstop dat bewijst dat ze echt wel bio zijn. Maar eigenlijk moeten jullie een erkend bioverkooppunt zijn als je bioproducten wil verdelen. Jullie weten toch dat daar een hele procedure voor nodig is als jullie na de test echt lanceren en ook bio willen blijven aanbieden!” Daar hadden ze bij Fermet niet bij stilgestaan. Aline Julia:
“Wij zijn een virtuele boerenmarkt. Wij kopen en verkopen niet. Wij zorgen dat de klant direct bij de boer kan kopen. Net zoals op een gewone markt. Die moeten ook niet erkend zijn als bio-verkooppunt.”
Wat ze wel wisten bij Fermet is dat de strenge, vaak erg verregaande regels die voor de verpakking en verhandeling van bio worden opgelegd hun oorzaak vinden in malversaties uit het verleden in het lange keten systeem. Wat bio en niet bio is kan daar snel onduidelijk worden, al dan niet met opzet. “In het korte keten systeem is er een directe link is tussen klant en boer en heb je die onduidelijkheid niet. En dus ook geen risico. Als de boer een biolabel heeft, vinden wij dat voldoende om het ook op de virtuele markt aan te kunnen bieden. Onze boeren verpakken het bovendien zelf met herkenbare labels,” klinkt het. Wordt ongetwijfeld vervolgd. Erik Krosenbrink is alvast van plan om in de toekomst met een stickersysteem te werken. “Nu lever ik in bakken aan bio-supermarkten en stop daar dan één kaartje bij. Maar ik kan ze natuurlijk ook één voor één stickeren,” zegt hij. Dat zullen de kinderen en volwassen van de zorginstelling die aan Ionahove is verbonden en helpen op het veld, graag horen. Niet alleen de pompoenen schoonborstelen maar ze ook nog eens bestickeren!
