Fermetest week 4
Wat er in de finale testweek goed en fout liep bij Fermet
“Test geslaagd. Nu even pauze en dan voor echt”
Fermet, de virtuele boerenmarkt, rondde de voorbije week haar testfase af in Antwerpen. Na vier weken problemen en oplossingen, liep deze keer alles gesmeerd maar … niet helemaal op rolletjes. “We hebben nog kleine foutjes gemaakt in de logistiek maar dat is omdat we mensen en geen robotten zijn,” zeggen Aline Julia en Katrien Barrat, de tevreden initiatiefnemers achter Fermet. “Op basis van onze eigen ervaringen en de directe feedback die van we van testers — boeren zowel als klanten — hebben gekregen, kunnen we de test geslaagd noemen.” Fermet gaat nu even op pauze om daarna weer op play te drukken en het volume hoger te zetten. Aline Julia:
“We zetten even een stap terug om zo in het voorjaar verder te springen en Fermet in het echt te kunnen lanceren. We beginnen in Antwerpen en mikken op 999 klanten.”
Alleen robotten maken geen fouten
“Ik denk dat we deze keer een feilloos parcours hebben gelopen. Alle leveringen zijn netjes tot nul afgevinkt en verpakt in alle dozen en zakken. Niks te veel, niks te weinig. We hebben alle dozen nog eens herbekeken en er de laatste foutjes uitgehaald,” zei Aline Julia met enige trots en tevredenheid nadat alle 77 bestellingen van de vierde testweek naar de afleverpunten waren vertrokken. Helaas, al gauw kwam het bericht van een tester die haar radijsjes zocht en niet vond. Later bleek ook nog een zuivelzakje omgewisseld maar dat was snel rechtgezet. En er zijn ook twee potjes choco vermist. Nog steeds. In de verkeerde doos terecht gekomen? Of zijn ze misschien nooit geleverd door de boerin die er nochthans zeker van is dat alles klopte. “Wie zal zeggen wat er nu precies is misgelopen en wie daar schuld aan heeft? Iedereen maakt fouten. Niemand is perfect. De boeren niet, wij zeker niet en de klanten hopelijk ook niet. Wij maken nu eenmaal allemaal fouten omdat we mensen en geen robotten zijn. En dat willen we zo houden,” klinkt het. Zolang de fouten van Fermet geen te grote zijn en ze makkelijk kunnen worden rechtgezet, focussen ze liever op het geheel en niet op de illusoire perfectie.
Liever foutjes dan de illusie van perfectie
Alles controleren bij de boer en opnieuw net voor de verpakte dozen worden afgesloten, zou het aantal kleine fouten die blijven terugkomen beperken. Maar zo’n controle vraagt tijd en aandacht. En zelfs als je er tijd en aandacht aan besteedt, worden er nog fouten gemaakt. “We zijn deze keer extra vroeg begonnen om zo’n controle te kunnen uit voeren maar ik ben jammer genoeg niet op mijn best als ik om half vijf moet opstaan,” lacht Aline Julia. “En ik weet ook dat ikzelf en al wie heeft meegeholpen, te chaotische breinen hebben om perfecte order-pickers te kunnen worden. ” Wat allemaal niet wil zeggen dat Fermet kleine fouten er niet uit wil krijgen in de toekomst. Mensen zoeken die het beter kunnen en gestructureerder en geconcentreerder kunnen verpakken is alvast een optie, net als extra controlesystemen. Maar dat verandert niks aan de stijl van Fermet, meent Aline Julia:
“We streven naar nul fouten maar niet te fanatiek. We geloven dat het beter is een paar fouten te maken en die recht te zetten dan veel energie, tijd en geld te investeren om die laatste paar fouten te voorkomen en te foeteren omdat het weer niet is gelukt.”
Kleine en grote
De eerste week van Fermet waren de kolen gigantisch. De vierde week waren ze nog altijd groot maar al een stuk kleiner. Testers hadden daar opmerkingen over. Aline Julia: “We verkopen per eenheid omdat per gewicht praktisch niet te organiseren is. Bovendien is een kleine kool oogsten evenveel werk voor de boer als een wat grotere en vinden wij dat alle formaten tot bij de klant moeten geraken. Niet alleen de ideale maten en gewichten die je in de supermarkt vindt. ” Aan het begin van de test zijn alle groenten gewogen om vast te stellen wat het gemiddeld gewicht was. Voor een savooikool was dat bijvoorbeeld toen 1,3 kilo. Vier weken later blijken er exemplaren van 900 gram tussen te zitten. “Het is einde van het seizoen en als het nu nog wat warmer wordt is het helemaal gedaan. We hebben zowat de laatste op het veld van de week nog geoogst en dat er daar kleinere tussenzitten kan natuurlijk. Er is minder keuze en kieskeurig zijn wordt moeilijker,” klinkt het bij Gebroeders Vercammen waar ze al volop bezig zijn zich voor te bereiden op de lente: “De bloemkolen zijn al geplant. Ook daar zullen er dit jaar weer heel grote tussenzitten maar ook kleinere. ” Volgens Aline Julia van Fermet is het een goed idee de groei van groenten beter in de gaten te houden zodat het gemiddeld gewicht kan aangepast worden op de website. “Dan weet de klant beter wat hij mag verwachten en stelt hij zich niks verkeerds voor bij hoe groot en zwaar datgene is wat hij bestelde,” zegt Aline Julia die het ook van een andere kant bekijkt.
“Misschien zijn de kleine wel veel smaakvoller en hun prijs daarom meer waard dan de grote.”
Betere labels
Wat is me dat nu? Er zit ‘smaakverbeteraar’ in de ‘pure’ varkensworsten. En die hamburgers zijn ‘rund’. Wat heeft dat nog met varken te maken? Testers die de labels op het vlees van Doornehoef nauwkeurig lezen, zien er informatie opstaan die vragen doet oproepen. Rosita Peetermans van Doornehoef geeft de antwoorden:
“Het etiket is fout. Er zit gegarandeerd geen smaakverbeteraar of conserveermiddel in de worsten en de hamburgers zijn van het hetzelfde varken als de rest van het vlees, weliswaar gemengd met rund.”
De vleesverwerker van Doornehoef maakt echter ook verpakte worsten en hamburgers voor een plaatselijke supermarkt en heeft hun etiketten gebruikt. Niet die van Doornehoef. Vandaar de foutieve vermelding. “Onze excuses daarvoor. Dat mag gewoon niet. Goed dat we dat dankzij deze test recht kunnen zetten,” zegt Rosita Peetermans. Aline van Fermet vindt natuurlijk ook dat etiketten juist moeten zijn: “Niet alleen moet de informatie correct zijn. Er mag nog wel wat meer opstaan. Zo wordt er aan de confituur van Hof Van Eel veel minder suiker toegevoegd dat standaard omdat het fruit van nature al zoet genoeg is. Het staat jammer genoeg niet op het etiket.”
Survey voor de testers
Een constante in de voorbije vier weken is dat afhaalpunten meer klanten aanspreekt dan thuisleveren. De 6 euro dat die levering kost, vinden testers te duur in verhouding tot het bestede bedrag. “We willen uitzoeken hoe we dat gaan organiseren want het vervoer naar de afleverpunten kost ook geld. Moeten we dat ook doorrekenen aan de klant? Pakweg 2 euro? En wordt het dan niet interessanter om toch voor een thuislevering te gaan? Zeker als het aanbod uitgebreider en completer zou zijn en de rekening een thuislevering rechtvaardigt? We zijn er niet nog niet over uit,” klinkt het. Fermet wil over die afhaalpuntenkwestie en over nog veel meer weten wat de testers te zeggen hebben:
“De testers krijgen deze week nog een survey voorgelegd met alle vragen die we onszelf dankzij de test en hun feedback kunnen stellen. Benieuwd wat ze van onze mogelijke oplossingen vinden”
Van 99 naar 999
Benieuwd ook wat er uiteindelijk uit de bus komt als Fermet voor echt lanceert. “Op basis van onze eigen ervaringen en de directe feedback die van we van testers — boeren zowel als klanten — hebben gekregen, kunnen we de test geslaagd noemen en doorstarten in het voorjaar. Het gaat er nu om datgene wat we al wisten en wat we nu hebben geleerd toe te passen op een model dat tien keer groter is: als we 99 klanten kunnen vinden en bedienen, kunnen we er dan ook 999 vinden en bedienen? Te beginnen in Antwerpen en we kijken ook al naar Oost- en West-Vlaanderen. Enthousiasme is er in ieder geval overal: bij boeren, bij testers en bij mensen die willen meedoen,” zegt Aline Julia. Ook enthousiast.
