The Hunger Games: Mockingjay Part 1
De minste uit de serie
Het probleem van The Hunger Games: Mockingjay Part 1 is dat er in twee uur nauwelijks meters gemaakt worden.
Waar waren we ook alweer? Katniss (Jennifer Lawrence) heeft voor de tweede keer de Hunger Games overleefd, omdat ze door rebellen is gered. Peeta (Josh Hutcherson) is gevangen genomen door persident Snow (Donald Sutherland). The Capitol heeft het thuis van Katniss verwoest, slechts enkele mensen hebben dat overleefd en zij zijn ondergebracht bij de rebellen in het ondergrondse District 13.
In de een-na-laatste Hunger Games-film wordt Katniss eindelijk het gezicht van de opstand: The Mockingjay. Dat gaat nogal rap en tegen wil en dank; het gaat psychisch niet helemaal lekker met haar. Langzaam maar zeker begint ze zich echter steeds beter in haar rol thuis te voelen.
Daarover gesproken: Jennifer Lawrence acteert wederom niet best in dit deel. Ik schreef het na Catching Fire ook al: het is te veel en te aanstellerig. Overigens springt niemand van de cast er echt uit. Iets meer Haymitch (Woody Harrelson) had deze film goed gedaan, al was het maar voor de humor, nu heeft hij een handjevol verwaarloosbare scènes. Zelfs Philip Seymour Hoffman weet het in één van zijn laatste rollen niet waar te maken, al is het fijn hem weer te zien.
Geen urgentie
Een groot punt van kritiek, wat ik al drie delen lang mis in The Hunger Games, is het totale gebrek aan impact. Dat heeft er onder meer mee te maken dat alles, van decors tot outfits, er te gemaakt uitziet. District 12 is platgebombardeerd, maar ik erger me aan de gestileerde puinhoop. Op zo’n moment maakt een ‘emotionele’ herinnering van Gale (Liam Hemsworth) het er niet beter op.
De impact van de rebellen mis ik ook bij de rest van de districten. Dat het impact maakt is duidelijk, blijkt uit de scène waarin een golf mensen als een soort lemmings in een kamikaze-aanval een aanslag pleegt op de stroomvoorziening van The Capitol, maar er mist een schakel. Waaróm offeren mensen zich op? Ik mis een stukje urgentie. Als je dan toch een zoethoudertje uitbrengt, had dat dan wat uitgediept.
Na twee middelmatige Hunger Games-films moet ik concluderen dat Mockingjay Part 1 echt de minste is in de serie. Ik ben er wel klaar mee, stop met het uitsmeren van finales over twee delen en maak gewoon eens één goede, iets langere film.
Originally published at letterboxd.com.
