GARRONE — Haarlem

Over IJssalon Garrone in Haarlem valt eigenlijk niet meer zo veel te zeggen. Net zo min als dat je iemand tracht te overtuigen van de eeuwigheid van Rome of de romantiek van Parijs, hoef je de invloed van de Italiaanse ijssalon voor de Noord-Hollandse hoofdstad in twijfel te trekken. De ijssalon voorziet mij al meer dan twee decennia van het beste pistache-ijs wat ik buiten Italië heb gegeten, maar in al die jaren heb ik me nog nooit gewaagd aan wat kastanjekleurige vloeistof uit de wit-glimmende espressomachine achter de bar. Na een zeer overdadige maaltijd waar ik zelf ontegenzeggelijk de schuld aan had besloot ik om de tegen beter weten in verorberde ijshoorn richting gene zijde te sturen door de spijsvertering wat te helpen met een Mediterraanse espresso. Uiteraard viel ‘ie niet tegen, want hoe kan dat ook als je het zo vreselijk hard nodig hebt. Onomstotelijk Italiaans met, om een reden die zelfs het heilige boek niet voor mij zou kunnen verklaren, nóg een bolletje ijs ernaast (en een glas water, godzijdank). Er is nog nooit een baristakampioenschap mee gewonnen maar wij stervelingen zouden dankbaar moeten zijn dat er iets als robusta bestaat.