Cinselliğin Şeytani Doğası
Vahşi şehvete dayalı cinselliğin tüm Semavi dinlerde sapkınlık olarak yorumlanması, varoluştan bu yana cinsel yaşamın kökünün kazınmamasının bir sonucudur.
Eliade’ye göre, İlk çağlardan bu yana cinselliğe dayalı âyinler basitçe şehvet arzusundan ibaret değildir; Kozmik dinin ve varoluşun kutsal boyutunun keşfedilmesine yöneliktir. Çıplaklığa dayalı ritüeller ve orji pratikleri cinselliğin kutsal değerini yeniden yakalamaya yöneliktir. Yasaklardan ve tabulardan arınmış masalsı, bir varoluşa duyulan bilinç dışı bir özlemden söz edilir. Özgür cinsel ilişki insan varoluşuna duyulan özlemi ifade eder.
Cinselliğin şeytani doğasını anlamak için , insanın kökenine ilişkin mitlere bakmamız gereklidir. Eliade (1993) insan mit ilişkisini şu şekilde açıklar:
“ Gerçekten de mitler yalnızca Dünyanın, hayvanların, bitkilerin ve İnsanın kökenini anlatmakla kalmaz, ama aynı zamanda insanın bugün içinde bulunduğu duruma gelmesine kadar olup biten bütün önemli olayları da anlatır; bir başka deyişle, onun ölümlü, cinsiyetli, toplum halinde örgütlenmiş, yaşaması için çalışması gereken ve kurallara göre çalışan bir varlık durumuna gelmesine kadar olup biten önemli olayları anlatır. Eğer Dünya varsa bunun nedeni Doğaüstü Varlıkların “başlangıçta’’ yaratıcı bir etkinlik göstermiş olmasıdır ama kozmogoniden ve antropogeniden sonra daha başka olaylar da olmuştur ve insan bugünkü haliyle, bu mitsel olayların dolaysız sonucudur, onun yapısı bu olaylarla oluşmuştur. Ölümlüdür, çünkü başlangıç zamanında bir şey olmuştur. Eğer bu gerçekleşmemiş olsaydı, insan da ölümlü olmazdı! Kayalar gibi varlığını sonsuzluğa dek sürdürebilirdi ya da yılanlar gibi belli sürelerde deri değiştirebilirdi; böylece yaşamı yenileyebilecek güçte olabilir, bir başka deyişler, yaşamına sürekli olarak yeniden başlayabilirdi ancak ölümün kökenleri ile ilgili mit, “başlangıç zamanında” neler olup bittiğini anlatır, bu olayı anlatırken de insanın neden ölümlü olduğunu açıklar.”
Freud, ölümün cinsellik karşısında ödenmesi gereken bir bedel, yaşam boyu yaşanılan şehvetin aslında ölüme odaklı bir güdü olduğunu söylemekte, cinsellik ve ölümü birlikte var olan iki temel zıt güdü olarak tanımlamaktadır. Cinsel ilişkinin bir tür sapkınlık sayesinde gerçekleşebileceğini ve tüm sapkınlık biçimlerinin ve şiddetin ölümle oynamakta olduğunu savunmaktadır.
Yaratılış
Manihezim inancının Adem ve Havvanın yaratılışındaki mitte ilk olarak; Hayat Ruhu tarafından inşa edilen evrenin, ışık parçacıklarını karanlıktan arındırmak üzere Üçüncü Elçi tarafından harekete geçtiğini gören Madde, Tanrı (Işık Âlemine) karşı atağa geçer. Kurtuluş sürecini zayıflatmak ve ona zarar vermek için ‘Cinsel Arzu’ biçimine dönüşür ve iki şeytan yaratır. Bunlardan erkek olanı Aşgalun; dişi olanı ise Namrael olarak anılır. Bu iki şeytani varlık tüm korkunç düşükleri yer daha sonra cinsel ilişkiye girerler. Adem ve Havva işte bu ilişkiden doğar. Puech’in ifade ettiği gibi, “Bizim türümüz işte böyle iğrenç yamyamlıklardan ve cinselliklerden doğar” (Le Manicheisme, s. 80).
Çıplaklığın Tinsel Bütünlüğü
14. yüzyılın başlarında, Lazarus’un tarikatı; cennetten kovulmadan önceki aşamaya ulaşabilmenin amacı olarak çıplaklığı savunuyordu. Bohemyalı Âdemler; Adem’in masumiyetine yeniden ulaşabilmesi için çıplaklığı ve özgür seksi savunuyordu. Erkekler ve kadınlar hiçbir yasaklama olmaksızın cinsel ilişkiye girebiliyordu.
19. ve 20. yüzyıllarda bir Rus tarikatı olan Masumiyetçiler: Günahlarından kurtulma amacıyla yeraltı mağaralarında çıplak yaşayıp ve ayrım gözetmeden cinsel ilişkiye girerlerdi. Eksantrik Hint tarikatlarından bazıları tüm dinsel tabuları ve toplumsal kuralları yıkmakla böbürlenerek: İnsan kurban edip bu cesetleri yerlerdi.
Gnostik tarikatlardan olan Fibionit tarikatında; Cinsel birleşme ritüeli, cinsel sıvıların toplanması ve bir ayinde seremonik olarak tüketilmesi uygulamaları vardı. Epiphanius’a göre, tören sırasında vahşileştiklerinde kendi sıvılarıyla (menilerini) ellerine alıp bedenlerine sürerler ve “bu pratik aracılığıyla, Tanrı ile özgürce konuşabilmek için dua ederler.”
Bataille, insan doğasında var olan sapkınlıklara eğilim, tabuları ihlal etme güdüsünden bahsetmekte, ölüm ve erotizmin kutsallığının ancak tabuların ihlal edilmesiyle ortaya çıktığını; öldürme ile ilgili tabuların kurban törenlerinde, erotizm tabularının ise orjilerde kırıldığını belirtmektedir. Amaç, her iki durumda da şiddetin ve şehvetin kontrolden çıkmasıdır.
Meni, regl sıvısı, kan, vb. cinsel sıvıların yutulması yoluyla ilk tinsel bütünlüğe yeniden ulaşılabileceği umudu bu sistemlerin hepsinin ortak paydasıdır. Cinselliğe dayalı bu tür aşırılıklar sadece ahlaksal eylemin belirleyicisi olan etik değerlerin yok sayılmasıyla ortaya çıkmamıştır.
Kaynaklar
Altunay, Erhan, Paganizm-1:Kadim Bilgeliğine Giriş, Hermes Yayınları, İstanbul, 2015
Eliade, Okültizm, Büyücülük ve Kültürel Modalar, (çev. Cem Soydemir), Doğu Batı Yayınları, Ankara, 2016
