Evsiz

kucağındaki bardaktan yayılan
ısıyı hissetmeye çalışır gibi
eli bardağın üzerinde, bakışlar uzağa
uzak bir yer de yoktu gerçi bakacak
Kadıköy’de, apartman girişinde
en uzak nereye bakılır ki?

evsiz kelimesinin
anlam bulduğu anlardan biriydi
arabaya yürürken üşümemeye çalışıp
geceyi sokakta geçirene rastlamanın
ağır gerçekliğinin bastırdığı
“ne renkli” diye fotoğrafı çekilen
sokak arası manavı görünce
gülümsemiş olmaya utanılan

arabada açılan radyoda
yurtta ölen kızları duymadan
yangın merdivensiz yurtta uyumuş olmalarına
kahredilmeden birkaç dakika önce
bu kadar kötü haberin normal olmadığını bilip
onlarla yaşamak mecburiyetinin
fark edildiği anlardan biri.

ne anmış be! bitmedi bir türlü.

düşündükçe geldi üzerime
zor oluyor bazen iyiye uzanmak
denesem de olmuyor.

insanlar sokakta kalmasın,
kızlar yurtta, işçiler madende ölmesin,
asker öleceği savaşa gitmesin istediği için
kendini kötü hisseden varsa eğer
yalnız değilisiniz
ben de sizdenim bu akşam

Yalçın Arsan — Aralık 2016