Γιατί ελέγχεται η ΕΣΗΕΑ
Η δημόσια έκφραση γνώμης δεν συνιστά δημοσιογραφία γιατί αν ήταν έτσι θα είμασταν όλοι δημοσιογράφοι. Η ΕΣΗΕΑ λοιπόν ελέγχεται για το αν τιμώρησε τους δημοσιογράφους όχι στη βάση της δημόσιας έκφρασης γνώμης (που δεν την αφορά), αλλά στη βάση της δεοντολογίας, της ισηγορίας και της αρχής του διαχωρισμού είδησης και σχολίου όπως πολύ σωστά τα λέει ο Βενιζέλος.
Αλλά, αν η απόφαση πραγματικά βασίζεται στα παραπάνω, το επιχείρημα ότι:
Η ΕΣΗΕΑ αν ήθελε να προστατεύσει τη δεοντολογία και την ισηγορία και να επιβάλλει το διαχωρισμό είδησης και σχολίου έπρεπε να το κάνει εδώ και χρόνια απαντώντας στην διάχυτη απειλή του μονοφωνικού λαϊκισμού, της συνομωσιολογίας, της δημαγωγίας και της ανευθυνότητας.
δεν στέκει. Είτε η ΕΣΗΕΑ έκανε τη δουλειά της (έστω και για πρώτη φορά) είτε όχι. Το ότι δεν την έκανε στο παρελθόν δεν μπορεί να παράξει αίτημα να μην το κάνει και στο μέλλον.
*Δεν έχω βρει ακόμη το σκεπτικό της απόφασης, όταν βγει θα ξέρουμε περισσότερα.
