ΔΝΤ: Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων δεν είναι πανάκεια -καλό είναι να γίνεται σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης.
Σύμφωνα με το fiscal monitor του ΔΝΤ για το 2016, (μόλις κυκλοφόρησε το ριπόρτ και είναι ελεύθερα διαθέσιμο > εδώ), οι μεταρρυθμίσεις του προϊόντος και της αγοράς εργασίας (product & labour market) οδηγούν στην αύξηση της παραγωγής και της απασχόλησης μεσοπρόθεσμα, ενώ το βραχυπρόθεσμο όφελος μπορεί να προκύψει από τις συμπληρωματικές πολιτικές, όπως είναι η τρέχουσα νομισματική χαλάρωση που ακολουθείται στις περισσότερες προηγμένες οικονομίες.
Ξεκινώντας απο τις αγορές προιόντων, όλοι γνωρίζουμε ότι αυτές καλύπτουν τα εμπορεύματα και τις υπηρεσίες που πωλούν και αγοράζουν οι ιδιώτες και οι επιχειρήσεις. Οι διαρθρωτικές αλλαγές που βελτιώνουν τη λειτουργία στην αγορά προϊόντων, έχουν ως αποτέλεσμα τις χαμηλότερες τιμές, την μεγαλύτερη ποικιλία σε εμπορεύματα και επιλογή σε υπηρεσίες μέσω του αυξημένου ανταγωνισμού, μειώνουν του κόστος παραγωγής και αυξάνουν την παραγωγή και διάθεση των προϊόντων σε χαμηλότερες τιμές. Ευνοείται επίσης η είσοδος νέων επιχειρήσεων που φέρνουν νέα προϊόντα και είδη στην αγορά και αυξάνουν, για όλες τις επιχειρήσεις, τα κίνητρα για καινοτομία και δημιουργία νέων προϊόντων ή υπηρεσιών. Ο δε αυξημένος ανταγωνισμός δίνει περισσότερα κίνητρα στις επιχειρήσεις (> ποιότητα, >παραγωγή), καλύτερη κατανομή των πόρων και μεγαλύτερη επιλογή στον τομέα των προμηθειών. Άρα, η βελτίωση στη λειτουργία της αγοράς προϊόντων φέρει ανάπτυξη και -τις καλύτερες δυνατές- θέσεις εργασίας.
Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι η πορεία του οικονομικού κύκλου καθορίζει στην περίπτωση των μεταρρυθμίσεων της αγοράς εργασίας την αποτελεσματικότητά τους αναφορικά με την αύξηση της απασχόλησης.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι μεταρρυθμίσεις αυτές σε κακές οικονομικές συνθήκες (αρνητικός ρυθμός ανάπτυξης και δυνητικού ΑΕΠ, αποπληθωρισμός) επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να μειώσουν γρήγορα και άμεσα το προσωπικό τους με απωτερο στόχο την διατηρήση της (μειωμένης κερδοφορίας.
Ο παρακάτω πίνακας απεικονίζει για πρώτη φορά από το IMF ότι οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας υπό συνθήκες ύφεσης ίσως να μην είναι οι πλέον ενδεδειγμένες.
Αυτή ακριβώς η ιδιαιτερότητα των εργασιακών μεταρρυθμίσεων (συμβολίζεται με ‘-’) υποστηρίζει πως τα αρνητικά αυτά αποτελέσματα είναι μεσοπρόθεσμα. Από την άλλη πλευρά σημειώνεται ότι αποδίδουν πολύ όταν η οικονομία αναπτύσεται. Με απλά λόγια, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων συνίσταται να πραγματοποιείται (όπως και τόσα άλλα πράγματα) τους καλούς καιρούς.
