Η περίεργη παράκαμψη του προϋπολογισμού του κράτους
Ας μιλήσουμε λίγο για αυτή την γουστόζικη πρακτική της άτυπης εσωτερικής “φορολόγησης” των βουλευτών που ακολουθούν κόμματα από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά.
Οι δαπάνες του προϋπολογισμού (κοινώς τα λεφτάκια από τους φόρους μας) κατανέμονται σε αμοιβές βουλευτών και επιχορηγήσεις κομμάτων με ποσά που ορίζονται δια νόμου. Ξανά: διά νόμου. Το πόσα χρήματα (λεφτάκια από τους φόρους μας) θα πάνε στο ΚΚΕ ή τη ΝΔ και πόσα θα πάνε στους βουλευτές τους δεν το αποφασίζει ο γγ του πρώτου ή ο πρόεδρος του δεύτερου. Το αποφασίζει η βουλή των Ελλήνων. Ξανά: η βουλή των Ελλήνων.
Και επειδή τον γγ του ΚΚΕ τον ξεχνάμε, τουλάχιστον ο κος Μητσοτάκης θα περιμέναμε να φερθεί θεσμικά και να φέρει την πρόταση του για αλλαγή της σχέσης μισθοδοσίας βουλευτών/χρηματοδότησης κομμάτων στη βουλή η οποία είναι αρμόδια ως ολομέλεια και μόνο για τέτοιες αποφάσεις. Και να ζητήσει μείωση μισθού των βουλευτών και αντίστοιχη αύξηση της επιχορήγησης των κομμάτων.
Με αυτον τον τρόπο, η ρύθμιση θα ίσχυε για όλους και δεν θα είχαμε την ασυμμετρία και το αθέμιτο συγκριτικό πλεονέκτημα που αποκτούν τα κόμματα που δεν διστάζουν να φορολογήσουν τους ίδιους τους τους βουλευτές.
Το πόσα πληρώνουμε τον βουλευτή και το πόσα πληρώνουμε το κόμμα δεν γίνεται να το αποφασίζει ούτε ο Κυριάκος ούτε ο Κουτσούμπας από μόνοι τους. Δεν μπορούν να το αποφασίζουν ούτε μεμονωμένα οι βουλευτές του ενός ή του άλλου κόμματος. Αν στους βουλευτές περισσεύουν χρήματα ας τα επιστρέψουν στο κράτος το οποίο θα αποφασίσει που μπορεί αυτά να κατευθυνθούν ώστε να έχουν καλύτερο αποτέλεσμα. Οι άτυπες μεταβιβάσεις εντός του πολιτικού συστήματος δίνουν μόνο το κακό παράδειγμα και θα πρέπει να κριθούν ως απαράδεκτες.
Έχουμε και κανόνες στη χώρα. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί de-facto παράκαμψη του προϋπολογισμού του κράτους από τα ίδια τα κόμματα.
