Οι προφητείες της Κεντροαριστεράς επιβεβαιώνονται: Οι προφήτες;

Η κάρτα της πρόθεσης ψήφου από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας όπως παρουσιάστηκε απόψε στο κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΙ από τον Καθηγητή Νίκο Μαραντζίδη. Το ότι προηγείται η ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ με διαφορά το βγάζει πλέον και η “Αυγή”, επομένως δεν αποτελεί μείζον αντικείμενο παρατήρησης αυτού του post. Η ΝΔ στις επόμενες εκλογές εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα είναι πρώτο κόμμα και με διαφορά ασφαλείας, τελεία.

Αυτό που κοιτά κανείς με ενδιαφέρον είναι τα ποσοστά τριών κομμάτων, του ΣΥΡΙΖΑ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού. Ειδικότερα:

Προκύπτουν πλέον ξεκάθαρα συνθήκες πολιτικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι άδηλο αν αυτό επιβεβαιωθεί και στην κάλπη, αλλά η ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα προσωπικά βαίνει προς το τέλος της, μετά από σχεδόν 3 χρόνια προβαδίσματος, άλλοτε μικρού κι άλλοτε μεγαλύτερου. Οι τηλεοπτικές άδειες, το προσφυγικό, τα φαινόμενα διαπλοκής και μετριοκρατίας και κυρίως ο λογαριασμός του τρίτου μνημονίου που επιτέλους ήρθε στις τσέπες ευρείας μάζας ψηφοφόρων που στήριξαν αλλεπάλληλα τον ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια, έχουν δημιουργήσει συνθήκες μη αναστρέψιμες στην κοινωνία που επανειλημμένως χόρεψε στα νταούλια που της βάρεσε ο Τσίπρας.

Το Ποτάμι ως πολιτικό project έχει πια τελειώσει. Συνιστά κατάφωρη αδικία για ένα κόμμα που δεν κυβέρνησε να βρίσκεται αυτή τη στιγμή εκτός Βουλής. Ίσως είναι και η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην πρόσφατη κοινοβουλευτική ιστορία. Κόμμα με μηδενικό κυβερνητικό παρελθόν και μη αρνητική πολιτική φόρτιση να μένει τόσο εύκολα εκτός Βουλής. Αυτό που έσκασε τόσο ξαφνικά τον Φεβρουάριο του 2014 και κέρδισε αμέσως τις εντυπώσεις, σήμερα έχει προσπεραστεί από τα πράγματα, μολονότι υπάρχουν καλές ιδέες, καλά πρόσωπα και καλές προθέσεις, από τον αρχηγό και κάτω πάντα.

Και αφήνω τελευταία τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, η οποία φαίνεται να καταναλώνει το σανό που η ίδια παρήγαγε όλα αυτά τα χρόνια. Ποια μορφή είχε αυτό το σανό; Ότι η ανάκαμψή της θα συμβεί όταν προκύψει η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπει κανείς καμία ανάκαμψη; Φυσικά και όχι. Ένας οργανισμός παρκαρισμένος σε μια ρητορική και στρατηγική άλλων εποχών, έχει παρκάρει στην άκρη του πολιτικού συστήματος και περιμένει καρτερικά τον επαναπατρισμό των πλανηθέντων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που αυτοί δεν πάνε σ΄αυτή, αλλά στην αποχή, απογοητευμένοι, ξενερωμένοι, μπουχτισμένοι. Δεν υπάρχει δημοσκόπηση που να δίνει στη Δημοκρατική Συμπαράταξη ποσοστά πάνω από το εκλογικό της ποσοστό στην καλύτερη, με το ταληράκι να γίνεται δεύτερη βολική φύση.

Τώρα που θα έπρεπε ο προοδευτικός χώρος, η Δημοκρατική Παράταξη να το πούμε απλά να κάνουν σαματά και να καρπώνονται την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, μένει στην άκρη συμβιβασμένος με την διαχείριση του τίποτα, τορπιλίζοντας και την τελευταία ευκαιρία αναγέννησης που είναι η ενοποίηση του χώρου μέσω μιας καθαρτήριας και δυναμικής εκλογικής διαδικασίας. Ακόμη και τώρα αρέσκεται σε μια στείρα επίδειξη δύναμης, που δεν αφορά κανέναν, παρά μόνο έναν στενό πυρήνα συνομιλητών της προέδρου του, η οποία φαίνεται ότι κάτι φοβάται.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι όλες οι δοκιμασμένες συνταγές έχουν αποτύχει: Όλα τα έχουν κάνει, μοντέρνα, παλαιοκομματικά, διαβουλευτικά, αρχηγικά και τίποτε δεν βγαίνει. Πρέπει οπωσδήποτε το καράβι να αλλάξει ρώτα και οι ηγεσίες των κομμάτων του χώρου να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να θέσουν ένα τέλος στο μαρτύριο της σταγόνας που περνά μια βάση που ασφικτυά ανάμεσα στις διευθετήσεις και τα μικροσυμφέροντα.

Αν το έξι τοις εκατό αποτελούσε δικαιολογία επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο 36%, ποια δικαιολογία θα υπάρχει αν η Δημοκρατική Παράταξη λάβει το ίδιο ποσοστό με τον ΣΥΡΙΖΑ στο 16% Θα συνιστά το απόλυτο ιστορικό κάζο, που δεν θα ξεπλένεται με τίποτα.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι η κάλπη για όλους και για όλα είναι μονόδρομος. Στρατηγικός στόχος η τρίτη θέση και η μονοψήφια απόσταση από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε σε συνθήκες κυβέρνησης Μητσοτάκη να συντελεστεί η ανατροπή. Γι αυτό καθίσταται επιτακτική η οικοδόμηση μιας νέας ατζέντας και η εύρεση μιας νέας γενιάς πολιτικών στελεχών που θα την κουβαλήσουν στην κοινωνία. Αλλιώς καφέ και πρέφα σύντροφοι..