Ο άρτος και το θεάμα της εξεταστικής για τα δάνεια των ΜΜΕ
Σήμερα είχαμε την κατάθεση του ιδιοκτήτη του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA Δημήτρη Κοντομηνά, ενώ χθες είχαμε την κατάθεση υπομνήματος εκ μέρους του προέδρου του ΔΟΛ Σταύρου Ψυχάρη, σε συνέχεια των καταθέσεων των Γιάννη Αλαφούζου (ΣΚΑΙ) και Φώτη Μπόμπολα (MEGA).
Η ουσία δεν βρίσκεται στο να σταθεί κανείς στα λεγόμενα των μαρτύρων, που τροφοδοτούν το πολιτικό κουτσομπολιό, ούτε στο σόου των εξεταστών, οι οποίοι προσπαθούν να παρουσιαστούν ως αρχάγγελοι της κάθαρσης, θέλοντας να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι εκείνοι θα κατατροπώσουν την διαπλοκή και τους “νταβατζήδες”. Εξάλλου, έτσι δεν έμαθε ο λαός; Να θεωρεί κατά τεκμήριο διαπλεκόμενα τα ιδιωτικά ΜΜΕ, αποδίδοντάς τους την ευχέρεια να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και να καταστρέφουν ή να φιλοτεχνούν πολιτικές υπολήψεις;
Επίσης δεν έχει ουσία να αποδείξει κανείς ότι τα ιδιωτικά ΜΜΕ έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την μείζονα κρίση της πολιτικής και των θεσμών που πλέον χτυπά σκληρότερα από ποτέ τη χώρα. Όπως έχει πει πολύ εύστοχα και ο Πάσχος Μανδραβέλης σε παλαιότερα άρθρα του, το μιντιακό σύστημα ευθύνεται επειδή έχασε την μεγαλύτερη είδηση της μεταπολίτευσης: τη χρεοκοπία της χώρας, εμφανιζόμενο φριχτά ανέτοιμο στην αντιμετώπιση της θύελλας που επρόκειτο να ξεσπάσει. Και δυστυχώς τα ίδια τα ιδιωτικά ΜΜΕ υποδαύλισαν και ενίσχυσαν αυτές τις θύελλες, στον βωμό της επιχειρηματικής τους επιβίωσης.
Έρχεται τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ανοίγει τον φάκελο χρηματοδότησης των ΜΜΕ και των κομμάτων από τις τράπεζες, μέσω της πρότασης για σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Όποιος πιστεύει ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να μάθει ο λαός την αλήθεια, είναι μακριά νυχτωμένος και εδώ η ίδια η “ευρωπαϊκή” αντιπολίτευση φέρει πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι πήγαν και υπερψήφισαν τον περασμένο Απρίλιο την πρόταση σύστασης εξεταστικής επιτροπής, για να βγάλουν από πάνω τους τον “μουτζούρη”. Είναι λυπηρό ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν τις εμπεδωμένες εντυπώσεις που οι πολιτικοί τους αντίπαλοι εύκολα κόλλησαν. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αισθάνονται ενοχικά για τον δανεισμό τους, ενώ η λάσπη του Καμμένου σε βάρος του Θεοδωράκη περί δεσμών με τον Μπόμπολα ώθησαν το Ποτάμι να αποκηρύξει την “ρετσινιά” αυτή.
Βέβαια θα υποστηρίξει εύλογα κάποιος: “Και τι να κάνουν τα κόμματα; Να αφήσουν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Λεβέντη και Χ.Α. να τους καθυβρίζουν κάθε μέρα, δηλητηριάζοντας χωρίς απάντηση το πολιτικό κλίμα;” Το προφίλ του αντιπάλου προδιαγράφει και την ακολουθούμενη στρατηγική. Δεν καταλαβαίνω πως τα κόμματα στην “Πρώτη Φορά Αριστερά” έγραψαν την Ζωή και δεν μετείχαν στο χάπενινγκ της “Επιτροπής Αλήθειας για το Χρέος”; Έχασαν ή κέρδισαν απ’ αυτό; Μάλλον κέρδισαν, αφού μετά αναγκάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ να αφήσει τη Ζωή να παίζει μόνη της με το παιχνίδι της. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να γίνει και τώρα, χωρίς ωστόσο η απονομιμοποίηση προφανούς πολιτικής σκοπιμότητας πρωτοβουλιών να συνοδευτούν από σιωπή που μπορεί να θεωρηθεί ένοχη.
Αντί τα κόμματα της “ευρωπαϊκής” αντιπολίτευσης να συμπράττουν στους τραμπουκισμούς του Κασιδιάρη και τις ψευτολεβεντιές του Νικολόπουλου, θα μπορούσαν από κοινού ή το καθένα ξεχωριστά να απαντήσει δια των αρμοδίων οργάνων τους και παράλληλα να καταθέσουν προτάσεις για το πολιτικό χρήμα και το μιντιακό τοπίο. Αντ’ αυτού τι κάνουν; Ευλογούν με την παρουσία τους τη στρατηγική του Τσίπρα, η οποία συνοψίζεται σε δύο πτυχές:
Πτυχή πρώτη: Μέσω της παρέλασης της “διαπλοκής”, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρνει στο φως την “υπόγεια” και “σκοτεινή” διαπλοκή των ΜΜΕ, που χρόνια στο σκοτάδι βυσσοδομεί και μηχανορραφεί σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Κλασσική στρατηγική “άρτος και θέαμα”, που στόχο έχει να απαλύνει τις επιπτώσεις εφαρμογής του μνημονίου. Παράλληλα, αυτή η παρέλαση θέλει να δικαιολογήσει ενώπιον των πολιτών το όλο παιχνίδι με τις τηλεοπτικές άδειες, με το εξής απλό σκεπτικό: “βλέπετε ποιοι είναι οι καναλάρχες, βλέπετε το κακό που έκαναν στη δημοκρατία μας, γι αυτό και μεις θέλουμε να τους θέσουμε υπό το καθεστώς των αδειών, για να πληρώσουν επιτέλους τα ανομήματά τους”
Πτυχή δεύτερη και σημαντικότερη κατ’ εμέ: ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν την προφανή στόχευση να “βουρκοποιήσουν” την πολιτική ζωή, από τη στιγμή το “ηθικό πλεονέκτημα” της Αριστεράς χάνεται όχι μόνο με τα σκληρά μέτρα που ψηφίζει, αλλά και με τον τρόπο διακυβέρνησης που εφαρμόζει. Από τη στιγμή που η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υψωθεί έναντι των υπολοίπων, αποσκοπεί στο να το πάρει και από τους ίδιους, προκειμένου να κρυφτεί η ίδια από πίσω. Αυτή η επιλογή είναι φυσικά χρήσιμη και για μελλοντική προεκλογική αξιοποίηση. Εφόσον οι επόμενες εκλογές γίνουν υπό το νέο καθεστώς των τηλεοπτικών αδειών, μια χαρά η κυβέρνηση μπορεί να αποδίδει την κριτική εκ μέρους των ΜΜΕ σε αντιδράσεις, επειδή εκείνη και καλά τους έβγαλε στη φόρα και τους στέρησε την εξουσία που μέχρι πρότινος είχαν.
Καταληκτικά, το όλο θέαμα που εξελίσσεται στις οθόνες μας δεν είναι διόλου αθώο και οι προθέσεις δεν είναι καθόλου καλές. Ναι μεν μπορεί να αποφεύγεται προσωρινά ο δρόμος προς την κόλαση, δεν σημαίνει όμως ότι σιγά σιγά δεν στήνεται γύρω μας. Επέτειος της 4ης Αυγούστου σήμερα εξάλλου..
