Ο Μανιτάκης και οι εμμονές της τρόικα και του Μητσοτάκη για απολύσεις

Στη συνέντευξη του στο thepressproject.gr, ο πρώην Υπουργός Αντώνης Μανιτάκη για το θέμα των απολύσεων εξομολογείται :

“”Η γραμμή την οποία και εγώ και η ΔΗΜΑΡ στηρίζαμε, αλλά νομίζω και όλοι οι συνάδελφοί μου, ήταν ότι δεν είμαστε ένα κράτος που δεν τηρεί κανόνες, που δεν έχει Σύνταγμα κι επομένως δεν μπορώ να απολύσω, όπως ένας επιχειρηματίας, τους δημοσίους υπαλλήλους.Τότε ήταν που μου έκαναν ερωτήσεις τι είναι συνταγματικό, τι προβλέπει το Σύνταγμα και τα λοιπά. Τους τα εξήγησα και ζητούσαν επίμονα να δώσω αριθμούς. Αρνήθηκα να δώσω. Δεν μετάνιωσα γι’αυτό. Ζητούσαν να δώσω αριθμούς απολυμένων και εγώ τους είπα δεν μπορώ να προδικάσω απολύσεις που εξαρτώνται από πειθαρχικά συμβούλια..Για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο οι απολύσεις ήταν ένα απόλυτο δόγμα, θα έλεγα, μια εμμονή που δεν είχε όμως κανένα δημοσιονομικό όφελος, κανένα αντίκρισμα δημοσιονομικό και δεν είχε κανένα αντίκρισμα στον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. Ο Τόμσεν ισχυριζόταν ότι οι Έλληνες είχαν ένα ταμπού — και το έγραψε αυτό το πράγμα- για την απόλυση”.

Σήμερα ο νυν Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκος Μητσοτάκης, με tweet του σκιαγράφησε το πλαίσιο των απολύσεων & προσλήψεων στο Δημόσιο 2013–2014

Το αρχικό αίτημα της Τρόικα για 15.000 χιλιάδες αναγκαστικές αποχωρήσεις είναι παλιό. Χρονολογείται από το 2011 και επανήλθε το Νοέμβριο του 2012. Μέχρι τότε απέβλεπε μόνο στη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Μετά απέβλεπε σε δημοσιονομικούς στόχους και σε εξοικονόμηση πόρων. Όταν και ο στόχος αυτός αποδείχθηκε ασήμαντος και ανώφελος, λόγω των αθρόων και έξω από κάθε πρόβλεψη συνταξιοδοτήσεων –πάνω από 180.000 θα είναι η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων από το 2010 μέχρι το 2015– η δικαιολογία του μέτρου άλλαξε ξανά και συνδυάστηκε αυτή τη φορά με ποιοτικούς στόχους: την αναγκαστική αποχώρηση των ακατάλληλων και ανεπαρκών, αυτών που θα κριθούν απολυτέοι από τα πειθαρχικά συμβούλια, όσων κριθούν κατά την αξιολόγηση δομών και προσωπικού ότι έχουν τελικά ανεπαρκή και ελλιπή προσόντα ή υπηρετούν σε οργανισμούς που καταργούνται ή συγχωνεύονται. (Δείτε σχετικά ομιλία του Μανιτάκη στο Συνέδριο του Economist με τίτλο «EuropeUnboundOvercomingstagnation: re-ignitingGreece’spotential»).

Αναρωτιέμαι αν ο Μητσοτάκης στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, ήταν ο ίδιος σε θέση να δώσει ακριβή αριθμό για τους απολυμένους που θα προκύψουν από τους πειθαρχικά υπόλογους υπαλλήλους που θα κριθούν απολυτέοι, από τους υπαλλήλους που θα προκύψουν από τους οργανισμούς ιδιωτικού δικαίου του ευρύτερου δημόσιου τομέα που θα καταργηθούν και από αυτούς τους υπαλλήλους που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα, μετά από αξιολόγηση δομών, και θα επιλέξουν να αποχωρήσουν αντί να μετακινηθούν.

Πιστεύω πως ΌΧΙ δεν ήταν σε θέση και μια ρεαλιστική εκτίμηση είναι ότι ο αριθμός αυτός θα είναι αρκετά μικρός από τις παραπάνω κατηγορίες, αν σκεφτεί κανείς ότι οι υποθέσεις που εκκρεμούν στο Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο είναι 577!

Και επειδή όταν έρθει η ώρα να εφαρμοστούν τα συμφωνηθέντα και να γίνουν τελικά οι απολύσεις, ας έχουμε κατά νου ότι σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ στην αναφορά του κανόνα 1:1 προκύπτει και μια άλλη δεξαμενή για τις αναγκαστικές αποχωρήσεις: Οι υπάλληλοι οι οποίοι θα τεθούν σε διαθεσιμότητα και μετά την πάροδο οχτώ μηνών δεν θα έχουν απορροφηθεί σε άλλη θέση (The Government will hire one new employee for each exit as a result of the elapse of an 8-month period in the mobility scheme).

Ο κανόνας 1:5 που θεσμοθετήθηκε από το Γιάννη Ραγκούση (επί θητείας του ως Υπουργού Εσωτερικών υπήρξαν το 2010, 1.153 προσλήψεις έναντι 53.336 αποχωρήσεων) και στον οποίο πίστεψε ο Μανιτάκης, αρκούσε για τη μείωση και την ποιοτική αναβάθμιση του δημοσίου. Ο κανόνας 1:1 ικανοποιεί ακριβώς τις εμμονές της τρόικα για απολύσεις, από τις οποίες λόγω ιδεολογικών καταβολών διακατέχεται και ο Μητσοτάκης.

Τόμσεν και Κυριάκος μπορούν να κοιμούνται πλεόν ήσυχοι τα βράδια, απαλλαγμένοι από τα νεοφιλεύθερα εμμονικά σύνδρομα τους…

Originally published at epikairo.gr.