Ο Σαμαράς και ο Μέσι #διαπλοκή

To απόσπασμα είναι από το άρθρο του Γιώργου Καρέλια [«Ο Σαμαράς και τα ξένα κόλλυβα» via protagon] και τα δύο παραδείγματα μπορείτε να διαβάσετε, εδώ

Εpikairo: Η συνταγή της επιτυχίας είναι αρχαία και άκρως επιτυχημένη σε κράτη τα οποία ο πελατειασμός υπερτερεί της διαφάνειας και της αξιοκρατίας:

1) Ο έλεγχος της πληροφορίας κυρίως μέσω των ΜΜΕ

2) Η «καλή σχέση» με τους οικονομικά ισχυρούς [εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβους]

3) O σκληρός παραδειγματισμός στελεχών του Δ.Τ. μέσω ποινών ή μετακινήσεων, ο οποίος δημιουργεί καθεστώς φόβου στη δικαστική και εκτελεστική εξουσία.

4) Η εξυπηρέτηση ημετέρων στις υφιστάμενες συναλλαγές με το κράτος.

Είναι μία συνταγή την οποία ακολούθησε ο Σαμαράς κατά γράμμα, έχοντας διαπρέψει στο Νο 1, δηλαδή στον έλεγχο της πληροφορίας όσο κανείς προηγούμενος πρωθυπουργός. Μεγάλο μέρος του σχεδιασμού αυτού του τομέα ανήκει στον Γιάννη Μιχελάκη ο οποίος κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να συσπειρώσει στο πρόσωπο του Σαμαρά όλα τα συντηρητικά ΜΜΕ [Ελεύθερος Τύπος, Απογευματινή, Βραδυνή, Αδέσμευτος Τύπος]. Κατόπιν τούτου, ο Σαμαράς έκανε την υπέρβαση στον προοδευτικό χώρο και προχώρησε στη μεταγραφή του αιώνα για τα ελληνικά δεδομένα στο χώρο των μέσων επικοινωνίας. Συμφώνησε με τον Σταύρο Ψυχάρη και ενέταξε τον γιο του στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ.. Με ποδοσφαιρικούς όρους, θα λέγαμε ότι ο Σαμαράς πήρε στην ομάδα του τον Μέσι. Βέβαια, ο υιός Ψυχάρης δυσκολεύεται ακόμη να κλωτσήσει τη μπάλα αλλά η καλή σχέση του πατέρα με τους διαιτητές φέρνει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα [σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να σκεφτείτε ποιοι μεσολάβησαν για τούτο το γάμο. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Ψάξτε στους «προοδευτικούς» βολεμένους]

Αφού, λοιπόν, ο Σαμαράς απέκτησε τον έλεγχο της πληροφορίας, τοποθέτησε και σε όλες τις θέσεις κλειδιά του Δ.Τ. άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του. Ο ΣΔΟΕ, η Εθνική Τράπεζα, η επιτροπή προμηθειών στην υγεία και η διοίκηση της ΕΥΠ γέμισαν Μεσσήνιους [στην ΕΥΠ, Μεσσήνιοι είναι οι υποδιοικητές και Αρκάδας ο επικεφαλής, ο οποίος διετέλεσε γγ στο Υπ. Πολιτισμού επί Σαμαρά] και ο απόλυτος έλεγχος ήρθε στα χέρια του Σαμαρά.

Σήμερα, ο Σαμαράς έχει τη δύναμη να μας πει ότι ο γάϊδαρος πετάει και μεις να ψάχνουμε για φωλιά στα δέντρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα και σου την είχα επισημάνει φίλε αγανακτισμένε σε προηγούμενό μου ποστ:

Πέρασε καιρός φίλε αγανακτισμένε που δεν έχω νέα σου

έπαψα πια να σε βλέπω στους δρόμους και στις πλατείες,

να φωνάζεις συνθήματα κατά του συστήματος,

να αποκαλείς τους πολιτικούς προδότες της πατρίδας,

να θέλεις να κάψεις το μπουρδέλο τη βουλή,

να στήνεις κρεμάλες στο σύνταγμα

να πετάς αυγά, γιαούρτια, πέτρες,

να ξυλώνεις πλακάκια, να καις παγκάκια, να σπας βιτρίνες,

να κάνεις συντονισμένες πορείες με τους Ισπανούς, τους Ιταλούς,

να ξημεροβραδιάζεσαι στ’ αντίσκηνα μιλώντας για άμεση δημοκρατία,

να ορκίζεσαι στα παιδιά σου ότι θα δώσεις τον αγώνα μέχρι το τέλος…

Αλήθεια, τι συνέβη φίλε αγανακτισμένε και πια δε συναντιόμαστε;

Βρήκες δουλειά και χάθηκες;

σου αύξησαν το μισθό και κάλμαρες;

σου ‘φεραν πίσω το δώρο χριστουγέννων;

επέστρεψαν τις περικοπές απ’ τη σύνταξη της γιαγιάς;

έριξαν τις τιμές και ζεις άνετα με 400 ευρώ;

Κατευθυνόμενος είσαι, φίλε αγανακτισμένε,

μέρος του συστήματος και συ, άθελά σου,

σ’ έβγαλαν στο δρόμο να ρίξεις μια πολιτική,

σε γύρισαν στο σπίτι νικητή,

μα η πολιτική δεν είναι ίδια, είναι πολύ χειρότερη.

Αναρωτήθηκες φίλε αγανακτισμένε τίνος τα συμφέροντα υπηρέτησες;

σκέφτηκες διόλου πως έγινες λύση και πρόβλημα ταυτόχρονα;

κατάλαβες ποιος ήταν ο στόχος;

ναι, φίλε αγανακτισμένε, όπως λέει και η αγαπημένη σου Κατερίνα,

στο μυαλό είναι ο στόχος.

Την όλη κατάσταση, εγώ προσωπικά, θα τη χαρακτήριζα ως ένα ιδιότυπο φασισμό. Κάποιοι μπορούν το αποκαλέσουν ένα άριστο οργανωτικό. Καθείς την άποψή του.

Originally published at epikairo.gr.