Περισσότερο βολεύουν τον Τσίπρα οι εκλογές, παρά τον Μητσοτάκη..

Αυτό το βίντεο, με την κυβερνητική εκπρόσωπο Όλγα Γεροβασίλη συνιστά και το οριστικό πολιτικό τέλος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και προσωπικά του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού. Η κρίση περί αντισυνταγματικότητας του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες είναι οι τίτλοι τέλους αυτής της κυβέρνησης, είτε αυτό έρθει σε λίγες μέρες, σε λίγους μήνες, είτε ακόμη και τον Σεπτέμβριο του 2019.

Η προσέγγιση του ζητήματος είναι διττή: νομική και πολιτική. Αφήνοντας κατά μέρους τη νομική, την οποία περιμένουμε να αναπτύξουν αρμοδιότερα και προφορότερα οι πένες του συνταγματικού δικαίου, στο αμιγώς πολιτικό κομμάτι αυτό που γράφεται και συζητείται από χθες είναι ότι η χθεσινή εξέλιξη αποτελεί στρατηγική ήττα με άδηλες συνέπειες για την ώρα. Είναι η πρώτη φορά μετά από τις ευρωεκλογές του 2014 που ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του πρέπει να αντιδράσουν σε μια εξέλιξη που δεν ελέγχουν οι ίδιοι. Και κρίνοντας από τις τοποθετήσεις του Υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά, αλλά και τις τοποθετήσεις κορυφαίων Υπουργών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, καταλαβαίνει κανείς ότι από το χοντροκομμένο των επιχειρημάτων, η κυβέρνηση δεν ήταν έτοιμη γι αυτή την εξέλιξη. Ή μήπως ήταν;

Αυτή τη στιγμή κανονικά έπρεπε να είναι η στιγμή του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης. Ναι μεν υπάρχει αντίδραση εκ μέρους τους, αλλά αυτή που κάνει βαβούρα είναι η κυβέρνηση, μολονότι στο πλευρό της έχει τρεις εφημερίδες χαμηλής κυκλοφορίας κι ένα κανάλι μειωμένης αξιοπιστίας. Η αντιπολίτευση, μολονότι πλέον έχει ένα πυρηνικό όπλο στα χέρια της και τις προσβάσεις στα ΜΜΕ που θίχθηκαν από την βολονταριστική στρατηγική του Μαξίμου, φαντάζει αυτή τη στιγμή κάπως αμήχανη, περιμένοντας για μια ακόμα φορά από τον Τσίπρα να ορίσει τους κανόνες του παιχνιδιού.

Ο Τσίπρας αυτή τη στιγμή είναι ο πλέον αδύναμος παίκτης του πολιτικού σκηνικού. Ό, τι κι αν δοκιμάζει τίποτε δεν του βγαίνει, όπως πολύ σωστά επεσήμανε χθες και σε ανάρτησή του στο facebook επικοινωνιολόγος Ευτύχης Βαρδουλάκης. Γιατί όμως ακόμη και σήμερα όλοι περιμένουν κάτι από τον “Μεγάλο Τιμονιέρη”, φίλοι και εχθροί;

Γιατί πολύ απλά απέναντί του έχει μια αντιπολίτευση που ασθμαίνει. Μόλις χθες η ΝΔ βίωσε μια μίνι εσωκομματική κρίση με πρωταγωνιστές τους Γεωργιάδη, Κουμουτσάκο και Βλάχο. Από την άλλη ο χώρος του ευρύτερου κέντρου είναι τελματωμένος και χαμένος στη μετάφραση, αδυνατώντας να αρπάξει την ιστορική ευκαιρία που του δίνεται μπροστά του.

Είναι αδιανόητο ότι η αντιπολίτευση έχει σημειώσει τρεις απανωτές νίκες: Ακύρωση της απλής αναλογικής, απονομιμοποίηση της συνταγματικής αναθεώρησης και τώρα ακύρωση του διαγωνισμού για τις άδειες. Παρ’ όλα αυτά το σύνδρομο των τριών απανωτών νικών του Τσίπρα το 2015 ακόμη την καταδιώκει, καθιστώντας την ανέτοιμη, κινδυνεύοντας για ακόμη μια φορά να την πάθει από τον Τσίπρα.

Πώς; Μα φυσικά με αιφνιδιαστική προκήρυξη εκλογών. Η ΝΔ είναι φανερό ότι επαναλαμβάνει μονότονα το αίτημα για εκλογές για να εκτονώσει την αντι-ΣΥΡΙΖΑΐκη βάση της που εκδηλώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στην πραγματικότητα ο Μητσοτάκης δεν πρέπει να θέλει εκλογές, γιατί το κόμμα του είναι επί της ουσίας ανέτοιμο να κυβερνήσει, μιας και ακόμη δεν έχει βρει αφήγημα και πρόσωπα που θα το κουβαλήσουν. Από την άλλη όμως, ο Τσίπρας έχει βρει το αφήγημα που θα εγκαινιάσει έναν Γ’ Γύρο Διχασμού, με όχημα τον πόλεμο με την διαπλοκή.

Ας μην γελιόμαστε: Το τελευταίο πράγμα που περιμένει ο Τσίπρας είναι το χρέος. Όπως και με τις άδειες όμως, έτσι και με το χρέος γνωρίζει ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει ουσιαστικό, που να δικαιολογήσει τη δεύτερη και σκληρότερη αξιολόγηση του προγράμματος. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι σε προεκλογική χρονιά Γαλλία και Γερμανία θα δώσουν αυτό που θέλει ο Τσίπρας να πουλήσει. Εξαιρετικά απίθανο. Εξάλλου το Eurogroup του περασμένου Μαΐου τοποθετήθηκε σαφώς για το ζήτημα. Γνωρίζοντας αυτή την εξέλιξη ο Τσίπρας, καταλαβαίνει ότι δεν έχει μείνει τίποτε άλλο να πουλήσει στο εσωτερικό.

Η επιτυχής ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης από μόνη της δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα, όπως και ο ανασχηματισμός, γιατί ως παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος η συνολική ωφέλεια εκείνων που υπουργοποιούνται αντισταθμίζεται από την συνολική απώλεια εκείνων που απομακρύνονται. Αν ο Τσίπρας έχει μια πιθανότητα να παραμείνει στο πολιτικό σκηνικό και μετά την εποχή ΣΥΡΙΖΑ, το καλύτερο γι αυτόν είναι να κάνει εκλογές.

Όσο παραμένει στην εξουσία και με τις συνθήκες που διαμορφώνονται, τόσο μεγαλύτερη φθορά θα εισπράττει. Το σκηνικό σύγκρουσης που έχει δημιουργήσει η κυβέρνηση από μόνη της δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ. Με άλλα λόγια η πολιτική σκηνή του τόπου θέλει μια εκτόνωση, αφού δεν μπορεί να αντέξει ένα παρατεταμένο σκηνικό σύγκρουσης μεταξύ δύο κόσμων. Ωστόσο καθαρές κουβέντες: Το σενάριο των εκλογών αυτή τη στιγμή είναι ολέθριο για τη χώρα, γιατί κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι θα βγάλει η κάλπη και με τη δαμόκλειο σπάθη της απλής αναλογικής να περιμένει σε μια απανωτή εκλογική αναμέτρηση.

Αλλά οι εκλογές είναι και το μόνο χαρτί εκβιασμού που έχει ο Τσίπρας τόσο στο εσωτερικό, όσο και το εξωτερικό. Η πιστή εφαρμογή ενός μνημονιακού προγράμματος δεν λέει τίποτε σε κανέναν, η απειλή των εκλογών όμως μπορεί να δώσει το αποσταθεροποιητικό αποτέλεσμα που θέλει το στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού.

Καταληκτικά, όσο η μοίρα Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ συμπορεύονται μαζί, χάνουν και οι δυο. Η μόνη ελπίδα για τον Τσίπρα να επιβιώσει και την επόμενη μέρα είναι η προσφυγή σε εκλογές, θυσιάζοντας αυτή τη φορά το κόμμα για τον εαυτό του. Εξάλλου έχει την εν λευκώ εξουσιοδότηση του γι αυτό, αν θυμηθούμε τα ποσοστά Τσαουσέσκου που έλαβε στο πρόσφατο συνέδριο..