Πότε θα τελειώσει η λίστα με τους σώστες της κεντροαριστεράς;
Η κεντροαριστερά βρίσκεται σε πλήρη απόγνωση. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το σενάριο επαναφοράς του κατά τα άλλα αξιοσέβαστου 80χρονου Κώστα Σημίτη, μήπως και την επαναφέρει σε τροχιά προοπτικής εξουσίας. Πρόκειται για ακόμη ένα σενάριο που προστίθεται στις αποκριάτικες μετονομασίες, συνεργασίες, συγχωνεύσεις και ανασυγκροτήσεις. Και ενώ κάθε τόσο η κεντροαριστερά αλλάζει στολές και παρουσιάζεται με μυστικοπάθεια στον Έλληνα ψηφοφόρο, εκείνος την αναγνωρίζει από χιλιόμετρα -τι απογοήτευση και για τους 2.
Από την άλλη, ο προοδευτικός ψηφοφόρος πάσχει βαριά από την κουλτούρα του σωτήρα. Ξυπνά το πρωί και αναζητά το πρόσωπο που θα ´ρθει να τον απελευθερώσει από τον πολιτικό του εγκλωβισμό. Ένας μεσίας παραγγελιά, λοιπόν, να μην τον κουράσει με παραπάνω πολιτική δουλειά, να ´ρθει από το υπερπέραν και να τους πάρει όλους παραμάζωμα. Μόλις πιει μερικές γουλιές καφέ και τελειώσει το κουτσομπολιό με το ποιοι κάνουν και ποιοι όχι για την ηγεσία της κεντροαριστεράς, ρίχνει μερικά βρισίδια στους ανίκανους κυβερνώντες και απορεί τι δεν καταλαβαίνουν ακόμη τα ᾽γίδια᾽ και συνεχίζουν να τους δίνουν πολλαπλάσια ποσοστά από τα κόμματά τους.
Το τανγκό μπορεί να χρειάζεται δύο, αλλά θα πρέπει να ξέρουν και λιγάκι τα βήματα.
Η κοινωνική εμπιστοσύνη προς το υπάρχον πολιτικό σύστημα, είτε ως μεμονωμένα πολιτικά σχήματα είτε ως συνένωση αυτών, βρίσκεται στο σημείο μηδέν (0). Κάθε κόμμα από τα υπάρχοντα προοδευτικά είναι πολιτικά νεκρό και αν πιστεύουμε ότι μπορούμε ενώνοντας τους νεκρούς να δημιουργήσουμε ζωή, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και την αντίστοιχη μεταφυσική επιχειρηματολογία των νεφελίμ.
Είχε γράψει παλαιότερα σε ένα σχόλιό του ο Στράτος Φαναράς: ᾽Αφού οι μηχανισμοί ανάσχεσης της κοινωνικής αποσύνθεσης είναι κυρίως κοινωνικοί και αφού το κομματικό φαινόμενο υποχωρεί σε όλα τα επίπεδα (αποτελεσματικότητα, τρόπος οργάνωσης των μελών, κύρος, εξειδίκευση, ιδεολογία, εμπιστοσύνη) θα ήταν σκόπιμο οι δυνάμεις που ενδιαφέρονται να προωθήσουν μία πολιτική ατζέντα να το κάνουν χωρίς να επιδιώκουν προηγουμένως να λύσουν το πρόβλημα της κομματικής έκφρασης.᾽
Ο ίδιος αναφέρει σε κάποιο σημείο παρουσίασης ομιλίας του (προοδευτικό φόρουμ 2014):
᾽Όλα δείχνουν ότι η δημοκρατία θα είναι λιγότερο «κομματοκεντρική» στο μέλλον. Η παγκοσμιοποίηση και την «απειλεί» και την μεταβάλλει. Η πολλαπλότητα των ενδιαφερόντων, η φύση των προβλημάτων και η ταχύτητα λήψης των αποφάσεων, θα αναγκάσει τα κόμματα να λειτουργούν περισσότερο σαν πολυθεματικά και υπερεθνικά δίκτυα και λιγότερο με τον ιεραρχικό-γεωγραφικό τρόπο που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Πριν αναρωτηθούμε αν υπάρχει «χώρος» στην κοινωνία για ένα προοδευτικό κόμμα, ίσως θα ήταν σκόπιμο να θέσουμε το ερώτημα: Υπάρχουν προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις που να μπορούν να δράσουν από κοινού σαν δίκτυα και μέσα στα κοινωνικά δίκτυα;᾽
Η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης προς το κομματικό σύστημα απαιτεί μία νέα πολιτική αρχιτεκτονική, η οποία θα είναι ελκυστική για όσους νέους πολίτες έχουν το πολιτικό ειδικό βάρος που απαιτείται για να ανατρέψουν τα κακώς κείμενα της χώρας και έχουν μέχρι πρότινος επιλέξει συνειδητά το πολιτικό περιθώριο και την αποχή.
Μπορείς να στήσεις ένα πολιτικό δίκτυο γύρω από μία ιδέα και να φέρεις 5 νέους ανθρώπους που απέχουν από τα κομματικά δρώμενα να συμμετάσχουν ισότιμα; Καν᾽το. Αυτό θα είναι ένα βήμα εμπρός. Η επανένταξη ή η νέα ένταξη των αποστασιοποιημένων πολιτών στην πολιτική.
Ειδάλλως, μπορείς να δοκιμάσεις ξανά, μέσα από τα ίδια κόμματα, ξανά, με τα ίδια πρόσωπα, ξανά, με τον ίδιο πολιτικό λόγο, τις ίδιες νοοτροπίες, τις ίδιες πρακτικές. Και αν δεν ᾽σταυρώνεις πελάτη᾽, κάπου θα βρεις να ρίξεις την ευθύνη. Άλλωστε, πότε έφταιξες εσύ; Ή μήπως έχεις κάνει ποτέ λάθος; Πιθανότατα θα ´ναι ραδιενεργός ο σανός που τρώνε τα ᾽γίδια᾽ και δεν αντιλαμβάνονται ποιο είναι το καλό τους.
