Τα “νταούλια εσωτερικού” του ΣΥΡΙΖΑ

Στο παραπάνω βίντεο βλέπει κανείς τον παροξυσμό βερμπαλισμού του εν δυνάμει εκείνη την εποχή πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, τότε που πωλούσε περήφανες “αυταπάτες” στο πόπολο ότι χάρη σ’ αυτόν οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη.

Πολλοί εκ των συμπολιτών μας πίστεψαν αυτά τα χοντροκομμένα, αλλά επικοινωνιακά άρτια στημένα ψέμματα. 1,5 χρόνο μετά αυτό που μπορούν να δουν κατάματα είναι ότι οι αγορές μια χαρά έμειναν στη θέση τους, με τα νταούλια να ηχούν μονάχα στο εσωτερικό της χώρας, μένοντας βουβά στο εξωτερικό.

Ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε τρεις εκλογές από τότε και έφερε και υλοποιεί το τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο της “Αριστεράς”. Το επικοινωνιακό χάρισμα Τσίπρα, σε συνδυασμό με την ανυποληψία της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, κατέστησαν τον ΣΥΡΙΖΑ “μόδα”, όπου κανείς δεν μπορεί να προσάψει στον ίδιο και το κόμμα του παραμικρό, επιβεβαιώνοντας την στρατηγική “νέο vs παλαιό”.

Όλα αυτά μέχρι σήμερα, που τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ χτυπούν την πόρτα εκείνων που πίστεψαν ότι ψηφίζοντας Τσίπρα θα πετύχαιναν την πλήρη απαλλαγή τους από έναν φόρο που ο ΣΥΡΙΖΑ εν πολλοίς οφείλει την άνοδό του στην εξουσία. Παρ’ όλα αυτά, η σιωπηλή οργή και αγανάκτηση που αρχίζει και καλλιεργείται στις πλατιές μάζες των ψηφοφόρων πρέπει να καλυφθεί με κάποιον τρόπο, για να μην φανεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια τόσο αρεστός, όπως ήταν πέρυσι τέτοια εποχή.

Προς σ’ αυτή την κατεύθυνση, επιστράτευσαν τα “νταούλια εσωτερικού”, βρίσκοντας τον χρήσιμο ένοχο στους καναλάρχες, οι οποίοι και όχι αδίκως απολαμβάνουν σε συντριπτικό κομμάτι της κοινής γνώμης το τεκμήριο της διαφθοράς και της διαπλοκής. Η διαδικασία που εκτυλίσσεται και θα εξελιχθεί για την παροχή των τηλεοπτικών αδειών σήμερα και αύριο είναι βγαλμένη μέσα από την πλέον μύχια φαντασίωση των εγκεφάλων του Μαξίμου.

Σε συνέχεια του σόου της εξεταστικής για τα δάνεια των ΜΜΕ, όπου προσήλθε εκεί η “παλαιά διαπλοκή” των Ψυχάρη, Μπόμπολα, Κοντομηνά και Αλαφούζου, σήμερα στη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας παρευλαύνει με το βαλιτσάκι της η νέα διαπλοκή, με guests τους Καλογρίτσα-Μαρινάκη-Σαββίδη, η οποία νομιμοποιεί στα μάτια των πολιτών ένα αντιδημοκρατικό πολιτικό χάπενινγκ.

Συμπράττουν άνθρωποι με επιφάνεια (το πώς και γιατί είναι άλλη ιστορία) σ’ ένα σενάριο που έκοψε και έραψε ο Παππάς, στέλνοντας το μήνυμα της εξάρτησης και της υποταγής στους σχεδιασμούς ενός πολιτικού φανφαρόνου, ο οποίος θεσμοθέτησε έναν νόμο που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα καταπέσει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Κι όλα αυτά επειδή πιστεύουν (ή έτσι τουλάχιστον θέλουν να δείχνουν) ότι πηγαίνουν με τα νερά μιας “λαοπρόβλητης” κυβέρνησης, όπου είναι στρατηγικό λάθος να κοντραριστούν με τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση που ο λαός θέλει. Προσδοκούν μέσω αυτής της αψυχολόγητης δουλικότητας να μην χάσουν πελάτες στα νέα τηλεοπτικά μαγαζιά που θέλουν να στήσουν: “Μην γίνουμε σαν το ΣΚΑΙ και το Mega” μπορεί να σκέφτονται.

Η συμμετοχή τους όμως σ’ αυτό το παρολί μόνο ζημιά κάνει στους ίδιους, την ραδιοτηλεόραση και τελικά το δημόσιο συμφέρον, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια θα πει κάποιος εύλογα. Ωστόσο σήμερα και αύριο θα γραφτεί ιστορία και οι επίδοξοι καναλάρχες με την πλειοδοσία τους θα υπογράψουν φαρδιά-πλατιά την οικοδόμηση ενός νέου ολιγοπωλιακού καθεστώτος, το οποίο τελικά ίσως και να τους συμφέρει.

Αλλά αυτό που εξοργίζει είναι η “τσάμπα εξυπηρέτηση” που πωλείται αυτή τη στιγμή στον λαό. Δεν έχουν το σθένος να καταγγείλουν τη διαδικασία και να τη απονομιμοποιήσουν, εξαναγκάζοντας τον Παππά να συμμορφωθεί και να θεσμοθετήσει μια νέα διαδικασία από την αρχή. Συμπράττουν σ’ αυτή τη φαντασιόπληκτη ιδεοληψία, μονάχα για να φανούν αρεστοί στο “κυρίαρχο κοινό”.

Αυτή η συμπεριφορά όμως δεν είναι πρωτοφανής: Τα πολιτικά κόμματα τι έκαναν πέρυσι με το αντιδημοκρατικό και νόθο δημοψήφισμα; Αντί να βγουν στα κάγκελα και να το απονομιμοποιήσουν, έπεσαν στην παγίδα και μετείχαν κανονικότατα στον τεχνητό διχασμό που έστησε ο Τσίπρας. Και μετά αναγκάστηκαν ασμένως να υπερψηφίσουν το μνημόνιο που εκείνος έφερε για να μην πάει η χώρα στα βράχια.

Αν τα πολιτικά κόμματα είχαν στηλώσει τα πόδια τους και είχαν ακυρώσει την φιέστα του Τσίπρα (με ποσοστό συμμετοχής κάτω του 40% το δημοψήφισμα θα εθεωρείτο άκυρο), ενδεχομένως να είχαμε αποφύγει το τρίτο μνημόνιο ή τουλάχιστον θα είχαν κάνει το δημοκρατικό τους καθήκον. Αντ’ αυτού, επέλεξαν να “πάνε με το ρεύμα” και να μην δυσαρεστήσουν το εκλογικό σώμα, πιστεύοντας ότι ο Τσίπρας και το κόμμα του έχουν τον λαό μαζί τους.

Καταληκτικά, εδώ και 1,5 χρόνο η χώρα χορεύει στους ρυθμούς των νταουλιών που βαράει εδώ μέσα ο Τσίπρας που τον παίρνει να το κάνει. Τα κόμματα και οι υπόλοιποι σέρνονται από πίσω του, έχοντας τη ψευδαίσθηση ότι ο λαός είναι με το ΣΥΡΙΖΑ, σε μια ανόητη ανάγνωση ότι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι λαϊκιστικό μόρφωμα, έχει καλύτερες προσβάσεις στην πλατιά μάζα των ψηφοφόρων. Όσο όμως παρασύρονται απ’ αυτή την αυταπάτη, όσο αφήνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να διοργανώνει ρεβανσιστικά χάπενινγκ σε ξενοδοχεία για να εξορκιστούν Λίβανοι και Βάρκιζες, άλλο τόσο θα είναι αιχμάλωτοι των σχεδιασμών της πλέον τυχοδιωκτικής και λειψής κυβέρνησης της μεταπολίτευσης.

Φτάνει πια με το χαϊδεμα των κατώτερων ενστίκτων, φτάνει πια στην ανοχή του κομπάρσου που προσπαθεί να ρίξει τον πρωταγωνιστή με γλείψιμο και καλούς τρόπους. Πρέπει επιτέλους τα κόμματα και οι φορείς του δημοσίου λόγου να επιτελέσουν το δημοκρατικό τους καθήκον και να καταγγείλουν την κυβερνητική καρικατούρα..