Breivik verdict
Ό,τι πρέπει για παγκόσμιο debate είναι η απόφαση ενός δικαστή της Νορβηγίας που καταδίκασε το Νορβηγικό κράτος για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του περιβόητου κατά συρροή δολοφόνου Anders Breivik που σόκαρε την παγκόσμια κοινή γνώμη το 2011 με το πρωτοφανές κατ΄ εξακολούθηση ρατσιστικό έγκλημά του.
Μία ευσύνοπτη παρουσίαση της απόφασης του δικαστή εδώ:
Η απόφαση αυτή σοκάρει την κοινή γνώμη για δύο λόγους:
πρώτον, διότι ο κρατούμενος είναι ένας “ειδικού τύπου” κρατούμενος, έχοντας διαπράξει ένα από τα ειδεχθέστερα και απεχθέστερα εγκλήματα στην ιστορία και δεύτερον, διότι απολάμβανε προνομίων ως κρατούμενος που ξενίζουν το μέσο πολίτη: έχει τρία κελιά, ένα για να κοιμάται, ένα για να μελετάει και ένα για να γυμνάζεται, τηλεόραση και υπολογιστή (χωρίς internet).
Όμως πρέπει να δούμε τις συνθήκες κράτησής του όχι με αμιγώς mediaκούς όρους ή με το θυμικό, αλλά με το τι προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο και από τους κατά τόπους σωφρονιστικούς κώδικες.
Ο Breivik τελεί σε απομόνωση εδώ και 5 έτη. Δηλαδή δεν έρχεται σε επαφή, ούτε προαυλίζεται με συγκρατούμενούς του, ενώ και οι επαφές του με τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους είναι περιορισμένες και διαφορετικές σε σχέση με άλλους κρατούμενους.
Αυτό νομικά ονομάζεται “απομόνωση”. Ακόμα και τζακούζι ή θερμαινόμενη πισίνα να έχει στο κελί του ή Netflix και ESPN στην τηλεόρασή του, πάλι σε καθεστώς απομόνωσης θα τελούσε. Αναμφισβήτητα και δίχως νομικό αντίλογο.
Είναι νόμιμη η απομόνωση;
Η απάντηση είναι κατ΄ αρχάς ΟΧΙ. Η απομόνωση θεωρείται από τον ΟΗΕ, τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές οργανώσεις, αλλά και τους σωφρονιστικούς κώδικες των περισσότερων κρατών βασανιστήριο. Επιτρέπεται μόνο κατ΄ εξαίρεση και για απολύτως περιορισμένο χρονικό διάστημα λίγων ημερών.
Για το ποια ακριβώς η θέση του ΟΗΕ για το ζήτημα μπορείς να διαβάσεις αυτό το link:
( αυτή είναι μια γνωμοδότηση — κόλαφος για τις συνθήκες κράτησης στις ΗΠΑ ειρήσθω εν παρόδω )
Συνεπώς, νομικά η απόφαση του δικαστή έχει έρεισμα. Δεν ξέρω τι ακριβώς μήνυμα πέρασε το άκουσμα της είδησης στη παγκόσμια κοινή γνώμη — υποθέτω πως τα ενστικτώδη ανανακλαστικά ήταν αρνητικά — ή τι μήνυμα θέλησε να περάσει ο ίδιος ο Breivik. Κατά τη γνώμη μου όμως τα ατομικά δικαιώματα δεν πρέπει ποτέ να ασκούνται a la carte, διότι αν ασκούνται εκ περιτροπής και κατά όσων “δεν πρέπει”, ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και να συμπεριλάβει και πολλούς άλλους που “δεν πρέπει” ή “δεν θέλει” η εκάστοτε δικαστική η πολιτική εξουσία.
Ως επίλογο παραθέτω και ένα εκπληκτικό tweet από έναν από τους επιζώντες της φρικιαστικής εκείνης ημέρας:
