Fixies zijn belangrijker dan scootmobielen

En zullen we dat eens veranderen?

Een open briefwisseling over ontwerp en innovatie

Ha Robin,

Heb je er weleens over nagedacht hoe je leven eruit zal zien als je rond de zeventig bent? Dat je misschien wel op een Roadmaster scootmobiel je Serranoham op de Haarlemmerstraat haalt, een traplift of aangepaste badkamer nodig hebt?

Welzijnsproducten noemen ze dat. De ironie! We hebben het namelijk over afschrikwekkende, lelijke producten waar niemand vrijwillig voor kiest. Hoe kun je die nou aantrekkelijk presenteren? Sinds kort mijn meest uitdagende opdracht van het jaar.

Vorige week zag ik de nieuwste elektrische fiets van Smart in de winkel staan. Niet mijn smaak, maar goed aandachtig vormgegeven, aerodynamisch en stijlvol tegelijk. Ik werd afgeleid toen mijn zoontje ontdekte dat hij zo’n tachtig fietsbellen kon uitproberen die op een plank waren gemonteerd. Ouderwets metalen bellen met stickers van Mickey Mouse of prinsessen, oversized gekleurde bellen met een donkere ‘ding dong’, irritante knijpbeesten, enzovoorts.

Is dat nou werkelijk het beste wat wij als ontwerpers te bieden hebben? Ons in dienst van coole merken suf ontwerpen aan nieuwe makkelijk te vermarkten accessoires en lifestyle producten en diensten? Van fietsbellen tot smart watches en laptops. Van fixies tot sportauto’s. Terwijl we ons richten op het nog mooier, hipper, lichter, functioneler maken van producten die al overontwikkeld zijn, blijft er een zee van ruimte op markten waar nog enorm veel te winnen valt.

En zo kan het gebeuren dat we, over elkaar heen buitelend, de ambulance drone de hemel in prijzen. Een geweldig idee natuurlijk. Maar waarom nu pas? Hoe komt het dat we al jarenlang Legofolders met virtual reality apps tot leven laten komen, dat de reclame industrie al tijden films maakt met behulp van drones en dat een fundamentele en levensreddende toepassing van deze zelfsturende vlieger zo lang op zich liet wachten?

Hoe kan het dat we de basale onderdelen van onze maatschappij, van de inrichting van ziekenhuizen tot een gezonde opzet van onze voedingsindustrie, van de vormgeving van het openbaar vervoer tot het doorontwikkelen van de thuiszorg links laten liggen? Lijkt het nou zo of passeren we moedwillig de basale onderdelen van de Maslovpiramide ten bate van zelfontplooiing met behulp van lifestyle producten?

Ik hoop dat ik het mis heb. Dat er eigenlijk niet veel meer aan de hand is dan dat ik zélf teveel gefocust ben op lifestyle shit. Ik ga er eens op letten.

Maar mocht ik toch gelijk hebben, dan heb ik een idee.

Wat nou als we de goede, slimme, commercieel denkende mensen van bepalende merken vragen om tijdelijk van markt te wisselen. We vragen ze om een week lang te ruilen en na te denken over het slimmer, verleidelijker, gebruiksvriendelijker maken van producten uit een verwante industrie met een totaal andere dynamiek. Zoiets als in de ‘jouw vrouw, mijn vrouw’-reality show. De marketeers van McDonalds gaan werken voor Zonnatura. De jongens van Spotify richten zich op het landelijke bibliotheekabonnement. De slimmeriken van HBO, Netflix en Nintendo zetten we op een educatief merk als Thieme Meulenhoff. We vragen Tesla een ontwerp te maken voor de stations en treinen. We laten Evernote nadenken over de service van UPC. De bedenkers van Citizen M gaan aan de gang met ziekenhuisinrichtingen. En een joint-venture tussen BMW en Nespresso ontwerpt een scootmobiel met slimmere service.

Zou dat geen marktveranderende resultaten opleveren? Wat denk je? Zouden ze durven? Wie heb jij in je netwerk? Die gaan we morgen bellen!

Groet, Merijn