Bon courage Lucas
88e minuut. Stojanovic legt achteruit naar Makarenko. De Oekraïner besluit de bal nog eens voor doel te droppen vanop links. Na wat geharrewar in de zestien belandt het leer bij Chevalier, die de oprukkende Lucas Rougeaux aanspeelt aan de rechterkant. De weg naar doel ligt open! Daar gaat Rougeaux! “Schiet dan toch!” In allerlaatste instantie gooit Omar Colley, verdediger van Genk, zich voor de bal en dan… PATS!
Ook in 2018 zal KV Kortrijk niet de geschiedenisboeken ingaan als bekerfinalist van de Beker van België nadat het werd uitgeschakeld door KRC Genk in de halve finale. Ik zou het kunnen hebben over een gemiste kans, over het zoeken van excuses, over scheidsrechterlijke dwalingen, over mijn trip naar Limburg of over de gigantische ontgoocheling. Neen, mijn aandacht en gedachten gaan naar één iemand: Lucas Rougeaux.
Bienvenue Lucas
De Franse verdediger Lucas Rougeaux heeft zijn roots in Grasse, gelegen aan de Côte d’Azur tussen Cannes en Nice. Op zijn negentiende maakt hij zijn professioneel debuut in het eerste elftal van OGC Nice en na omzwervingen bij derdeklassers EFC Fréjus en US Boulogne belandt Rougeaux tijdens de laatste minuten van de zomermercato in 2016 bij KV Kortrijk. Hij tekent een contract voor 3 jaar.
Aanvankelijk bleek Rougeaux geen grote aanwinst te zijn. In zijn eerste jaar bij de Kerels klokte hij uiteindelijk af aan 13 basisplaatsen, waarvan 7 in PO2. Hij viel niet op voor de fans en onder coach Karim Belhocine leek de Fransman eerder iemand te zijn om de groep aan te vullen en niet om de kar te trekken.
In het nieuwe seizoen 2017–2018 kregen we echter een heel andere Rougeaux te zien op Kortrijk. Zowel ex-coach Anastasiou als huidig coach Glen De Boeck hadden vertrouwen in de Franse verdediger en van beide trainers kreeg hij steevast een plaats in het basiselftal. Hij viel op door zijn krachtige manier van verdedigen en zijn solide manier van uitvoetballen met af en toe aanvallende impulsen op de rechterflank. Hij verzamelde tot nu toe 23 basisplaatsen, maar daar blijft het bij.
Héro Rougeaux
In de heenwedstrijd van de halve finale tegen KRC Genk stond het 2–2 tot Rougeaux plots opduikt aan de tweede paal. Hij schiet het leer tegen de netten, ontpopt zich tot matchwinnaar en bezorgt menig KVK-supporter het delirium. Als een echte strijder vuurde hij de manschappen al aan en ook ik raakte de afgelopen weken overtuigd van zijn kwaliteiten als Kerel. Mijn blijdschap was dan ook groot omdat net hij de bal binnen tikte.
Ook in de terugwedstrijd deed Rougeaux er alles aan om het tij te keren en net dan kwam zijn moment. 5 minuten voor affluiten krijgt hij de bal aangespeeld en kan hij trappen op doel. Hij ziet Omar Colley naderen, maar besluit toch alles of niets te spelen en gaat vol voor de bal.
Lucas wil winnen. Lucas wil net als vorige week de ploeg helpen. Lucas wil absoluut naar de finale. Lucas wil samen met de supporters feest vieren. Lucas wil de club KV Kortrijk een prijs geven. Lucas wil zo hard trappen op die bal dat zelfs de naderende Colley hem niet kan deren. Lucas wil die bal keihard tussen die palen schieten! Helaas.
Omar Colley is een fractie van een seconde eerder op de bal en Rougeaux trapt met volle kracht tegen het been van de Genk-verdediger. Daar had hij niet op gerekend, zijn rechterknie maakt een onnatuurlijke beweging en enkele tellen later ligt de rechtsback van KV Kortrijk kermend van de pijn op het gras. Hij wordt afgevoerd met de draagberrie en al snel is duidelijk dat de blessure ernstig is. Het verdicht volgt twee dagen later: kruisbanden gescheurd en een revalidatie van minimum 10 maanden.
Á bientôt Rougeaux
Bij deze wil ik Lucas Rougeaux een hart onder de riem steken en hem bedanken voor zijn onvoorwaardelijke inzet. Zijn goal in de heenwedstrijd van de halve finale heeft een plaatsje in mijn collectief geheugen, en iemand die zijn knie aan flarden schiet om de club en zijn fans te plezieren, bereikt voor mij een heldenstatus. In 2019 zullen we Lucas Rougeaux pas weer aan het werk kunnen zien. Ik kan niet wachten om hem weer met open armen te ontvangen. Bon courage Lucas!
