De trompetman van Bilbao
Athletic de Bilbao is een van de grootheden van het Spaanse voetbal maar op drie zoethoudertjes na schuift het al 37 jaar niet meer aan aan de feestdis. De strakke clubfilosofie schrijft voor dat er met alleen Baskische spelers in de rangen meer eer te rapen valt dan met een geglobaliseerde spelersgroep de trofeeënkast te stofferen.
Baskenland-Catalonië: 3–0
In 1984 won Athletic de finale van de Copa del Rey tegen FC Barcelona. Een veldslag die in de annalen van het voetbal staat gegrift als de laatste wedstrijd van ene Diego Maradona in het blaugrana shirt. Omdat Athletic ook landskampioen werd, won het volgens de toenmalige regels van de Spaanse voetbalbond ook meteen de Supercopa. In 2015 versloegen de Basken, met toekomstig Barça coach Ernesto Valverde aan het roer, opnieuw FC Barcelona in de finale van de Supercup. Afgelopen zondag stonden beide ploegen weer tegenover elkaar in de nieuwe formule van de Supercopa.
Omdat er aan de top van de Spaanse voetbalbond bobo’s zetelen die voetbal verwarren met winstmaximalisatie werd de formule van de Supercup twee jaar geleden omgegooid. In plaats van een heen- en terugmatch tussen de landskampioen en de bekerwinnaar werd gekozen voor drie wedstrijden, met twee halve finales en een finale, waaraan vier ploegen deelnemen. De kampioen, en vice-kampioen en de twee bekerfinalisten. Niet bij aanvang van het nieuwe voetbalseizoen maar midden de winter in Saudi Arabië. De Saudi’s zijn bereid om daarvoor het spaarvarkentje van de Spaanse bond rijkelijk te spijzen en een mogelijk extra Clásico op de kalender brengt ook een supplementaire scheut TV-geld in het laatje.
Door het Covid beestje werd dit jaar in Sevilla gespeeld en de gedroomde Clásico was opnieuw noppes na de finale Real-Atlético van vorige keer. Hoewel de Baskische bekerfinalisten van het seizoen 2019–2020, Athletic en Real Sociedad, hun finale door corona nog altijd niet hebben gespeeld, mochten ze beiden deelnemen aan de Supercopa. Athletic won zijn halve finale tegen Madrid en Barça wipte het Baskische Real. Bilbao had nog maar pas Marcelino García Toral binnengehaald als nieuwe trainer. In 2019 won hij met Valencia de Copa del Rey tegen Barça. De Catalanen trokken met voorzichtig optimisme en een herboren Messi naar Sevilla. De schwung die Koeman de afgelopen weken in de ploeg had gekregen, had echter Andalusische pleinvrees. Barça bleek opnieuw een team in wording en Athletic toonde meer onverzettelijkheid en wil.
El Búfalo scoort
In tegenstelling tot wat de 2–3 eindscore doet vermoeden had de finale weinig om het lijf. De eindelijk renderende Antoine Griezmann bracht Barça tot twee maal toe op voorsprong totdat Asier Villalibre meteen na zijn invalsbeurt in de negentigste minuut besloot om een verlenging te breien aan het sluitstuk. In het begin van de extra speeltijd scoorde de van Ghanese vluchtelingen afkomstige Iñaki Williams de beslissende treffer en liepen Messi en co nog bijna een half uur achter de feiten aan. Helemaal op het einde mepte Messi de opzittende Villalibre uit frustratie tegen de grasmat en kreeg de Argentijn zijn allereerste rode kaart in 753 wedstrijden voor Barça onder de neus. «Dat is normaal. Als een speler zich onmachtig voelt, kan hij gefrustreerd reageren. Daar is helemaal niks mis mee» zei Villalibre achteraf.
Het typeert het nuchtere jeugdproduct van Athletic, afkomstig uit het door Picasso vereeuwigde Gernika, het door nazi-bommen verwoeste Baskische provinciestadje tijdens de Spaanse burgeroorlog. Hij is pas 23 jaar maar met zijn woeste baard oogt hij als een doorleefde viking die zijn haren heeft zwart geverfd. Een van zijn jeugdtrainers noemde hem ooit El Búfalo (de buffel) door zijn imposante verschijning en zijn capaciteit om tegenstanders te overdonderen. Die bijnaam draagt hij nog altijd. Een charismatische maar ingetogen kerel uit één stuk die er van droomt om de vaste nummer 9 van Athletic te worden. Zijn andere droom is al werkelijkheid. Samen met vijf ploegmaten speelt hij in de muziekgroep Orsai (Baskisch voor «buitenspel»). Villalibre is de trompettist en zanger van de groep.
Toen Athletic zich vorig seizoen plaatste voor de finale van de Copa del Rey had Villalibre in de kleedkamer zijn trompet klaarliggen en bouwde hij een feestje met zijn collega’s. De beelden waren een hit op de sociale media. Na de finale van de Supercopa liep hij naar binnen en kwam hij terug naar de middencirkel met zijn trompet. Alle spelers kwamen rond hem staan en zongen «Lo, lo, lo, Athletic Club». Een wens die hij nog in vervulling zou willen zien gaan, is om het nog eens over te kunnen doen na de uitgestelde bekerfinale tegen de Baskische rivaal Real Sociedad.
