Frisse wind gezocht voor het Barça huis
Pep Guardiola liet ooit optekenen dat voetbal wiskunde is. “De informatie, de databases, alles gaat sneller. Maar als Messi de bal heeft, is het geen wiskunde meer”. “Logica voor idioten” zou de meest langharige auteur der Nederlandse letteren zeggen, zelf ooit een niet onverdienstelijke voetballer. Mathematisch gezien kan FC Barcelona dit seizoen nog Spaans landskampioen worden en de Champions League winnen maar zelfs met de onverslijtbare Messi aan boord zou dat een huzarenstukje zijn. De Catalaanse trots is eerst toe aan zelfreflectie en een grote schoonmaak. Muiterij heerst.
Barça trekkebeent futloos naar het einde van deze voetbaljaargang. Wiskundige formules brengen nu geen soelaas. “Mathematisch gezien” is in het voetbaljargon gelijk aan “het kan nog maar we moeten realistisch blijven”. Eerst moeten alle ramen en deuren van Camp Nou open om de joekel van een identiteitscrisis te verjagen die begint in de bestuurskamer. De enige rechte lijn die dit seizoen door de club loopt, leidt van de ene interne aanvaring naar de volgende.
In september had Gerard Piqué al kritiek op de sportieve planning en wees hij met een beschuldigende vinger naar het bestuur. Het ontslag van Ernesto Valverde in januari viel slecht binnen een deel van de spelersgroep en president Bartomeu viel door de mand nadat clubicoon Xavi Hernández bekende dat hij een aanbieding had ontvangen om over te nemen nog voordat het ontslag van Valverde een feit was.
Sportief directeur Eric Abidal verwees in een interview, net nadat Valverde de laan was uitgestuurd, naar het slappe rendiment van enkele spelers. Hiermee haalde hij zich de woede van Messi op de hals die namen eiste. Abidal zijn job hing ook even aan een zijden draadje totdat hij publiekelijk zijn verontschuldigingen aanbood.
Om de blaugrana realitysoap nog wat meer pigment te geven, verscheen er in februari nog een intrige om u tegen te zeggen op het toneel: Barçagate. Een schandaal dat Bartomeu zijn hoofd op het kapblok legt. De club zou een miljoenencontract hebben afgesloten met het bedrijf I3Ventures om op de sociale media het imago van FC Barcelona te verzorgen. Addertje onder het gras: via verschillende accounts viel het ook enkele spelers aan (Messi, Piqué…), ex-spelers en ex-trainers (Xavi, Puyol, Guardiola…) en ex-bestuurslui (o.a. Joan Laporta).
De coronacrisis bracht de slechte financiële toestand van het Barça-huishouden aan het licht. Tot frustratie van opnieuw Messi lekten de details over de onderhandelingen i.v.m. een tijdelijke loonsverlaging uit naar de buitenwereld. In dezelfde periode werden twee vice-presidenten op straat gezet en nog een dag later stapten enkele bestuursleden zelf op. De ontslagen rechterhand van Bartomeu, Emili Rousaud, uitte in een radio interview zelfs zware beschuldigingen. “Ik vermoed dat iemand met zijn hand in de kassa zit”.
Toen in 2003 de charismatische Joan Laporta de voorzittersverkiezingen won, maakte het Barçaschip ook van boven tot onder water en rolde iedereen vechtend over de straten rond Camp Nou. Net zoals nu niet bevorderlijk voor de sportieve prestaties. Mens sana en corpore sano. Tijdens zijn presidentsperiode toverde Laporta de zwalpende blaugrana vloot weer om in een krinklend winklend waterding. Hij had het lef om heilige huisjes te slopen en trainers Rijkaard en Guardiola carte blanche te geven.
Sindsdien verloopt het spelpeil van FC Barcelona in cycli. Een nieuwe trainer neemt het roer over en slaagt er gedurende minstens één seizoen in om zijn visie over te brengen op de spelersgroep totdat die op de lauweren begint te rusten en er op bestuursniveau aan de volgende verkiezingen wordt gedacht. Het is evident dat dit zich momenteel weer aan het afspelen is.
Toen Pep Guardiola in 2008 de sleutels van de eerste ploeg kreeg, mocht hij van president Laporta de stal uitmesten. De uitgebluste Ronaldinho werd wandelen gestuurd richting AC Milaan, Deco naar Chelsea en Samuel Eto’o een jaar later naar Inter. Huidig president Bartomeu heeft daarvoor noch het lef noch de visie. Integendeel, hij is in staat om ondergeschikten op te offeren enkel en alleen om zwaargewichten in de kleedkamer niet voor het hoofd te stoten. Daarom is het een half wonder dat Eric Abidal nog in het zadel zit.
Het is waar Xavi naar verwees in een recent interview met het weekendmagazine van de Catalaanse krant La Vanguardia. Zijn voorwaarde om ooit trainer te worden van de club van zijn leven is dat er geen plaats is voor toxische elementen in het Barça huis. Alles en iedereen moet op één lijn denken van de bestuurs- tot en met de kleedkamer. De sleutel om dit te bereiken is om de zoveel jaar Camp Nou van boven tot onder grondig te verluchten.
Pep Guardiola sprak de profetische woorden “we zullen onszelf pijn doen” toen hij in 2012 zijn afscheid bij Barça aankondigde. Na vier jaar zijn groep tot het uiterste te hebben gedreven zag hij in dat er heilige koeien moesten worden geslacht. Hij vreesde de mogelijke slechte invloed in de kleedkamer van enkele spelers die het zichzelf te gemakkelijk begonnen te maken. De namen van Gerard Piqué, Dani Alves, Cesc Fàbregas en David Villa circuleerden. Guardiola zag het niet zitten om door hem binnengehaalde spelers op te offeren.
Toen Luis Enrique na twee overgangsjaren onder wijlen Tito Vilanova en Tata Martino weer alle neuzen in dezelfde richting kreeg, won Barça voor de tweede keer in zijn geschiedenis el triplete (La Liga, Copa del Rey, Champions League). De gewonnen CL finale in Berlijn tegen Juventus was eigenlijk het begin van het einde. De volgende twee seizoenen maskeerden de goals van de drietand Messi, Luis Suárez en Neymar veel. Ook de opnieuw toegenomen macht van de spelersgroep waarop Enrique zijn tanden kapot beet.
Zijn verzoenende en innemende opvolger Ernesto Valverde kreeg de spelers mee in zijn verhaal door allerlei toegevingen te doen zoals reizen op de dag van de wedstrijd en meer rustmomenten. In de Spaanse competitie werkte zijn systeem perfect, wat normaal is als je Messi in je rangen hebt, maar in de Champions League, waar details het verschil maken, waren de resultaten en het spelniveau ontnuchterend. Zoals te verwachten viel, is zijn vervanger Quique Setién niet in staat om hierin verandering te brengen en het lijkt erop dat de spelers eigenlijk niet meer in hem geloven.
Volgend jaar mogen de Barça socios weer naar de stembus om een nieuwe president te kiezen. Joan Laporta, die al heeft opgeroepen tot vervroegde verkiezingen, zal opnieuw kandidaat zijn en hij is van plan om Pep Guardiola te overtuigen terug te komen. Ook Xavi wordt genoemd. In het interview met La Vanguardia gooide die al zijn kaarten op tafel. Hij wil de uitdaging aangaan op voorwaarde dat hij in een nieuw organigram kan stappen dat van nul begint, omringd door mensen die hij 100% vertrouwt zoals Carles Puyol en Jordi Cruijff. Bartomeu zijn dagen zijn geteld.
