Het gaat uitstekend met het Nederlands voetbal. Toch?
Verbazend is het om al die kritische nieuwsberichten te lezen over de teloorgang van het Nederlands voetbal en hoe dat komt. Moet het Nederlands voetbal gered worden? Ergens wel en toch ook weer niet. De vrouwen zijn dit jaar Europees kampioen geworden in eigen land en hun topspeelster, Lieke Martens, speelt zo waar bij Barcelona. Ze werd verkozen tot de beste speelster van Europa, beste speelster van dat EK en nu ook nog van de wereld.
Is zij de vrouwelijke ‘Verlosser’? In een ver verleden zat er bij Barca een Nederlandse coach op de bank (o.a. Rinus Michels, Johan Cruyff, Louis Van Gaal en Frank Rijkaard), en stonden er een resem landgenoten op het veld. De trots van Catalonië leek wel een extra-provincie van voetballend Nederland. Gelukkig voor hen wel met merkelijk meer zon dan in het land van tulpen en windmolens. Misschien kan Catalonië bij Nederland aansluiten als het toch niet bij Spanje wil horen? Ajax-Barcelona? Een ‘Clásico’ binnen het bereik van Belgische fans van offensief verzorgd voetbal. Ik ben vóór. Met het dak dicht moest het regenen.
Wat nou?
Wie ooit verkondigd heeft dat de Nederlandse vrouwen die status in de toekomst zouden overnemen, mag nu de vinger opsteken. De zo geroemde ‘Oranjekoorts’, gekenmerkt door feestelijke en steeds luidruchtige bijeenkomsten met polonaises en gewaagde reclameacties van bierbrouwers, is ingeruild voor praatprogramma’s met zelfhulpgroepen samengesteld uit gewezen stervoetballers en ervaren journalisten die na de match precies weten uit te leggen hoe het eigenlijk had moeten aangepakt worden. En iedereen mag gratis meelu…, euh meepraten. De steeds sneller wisselende bondscoaches die stuk voor stuk toch al wat bewezen hebben in hun voetbalbestaan, bijten zich de tanden stuk en krijgen de boel ‘niet echt lekker aan de gang’. Ondanks het advies van enkele bijna gepensioneerde topspelers.
Dat is dus best wel anders bij die Nederlandse voetbalvrouwen. Nadat die in 2009 voor het eerst respect afdwongen onder toezicht van de taaie visionaire Vera Pauw, werd nu de jackpot gewonnen onder Sarina Wiegman die na het EK tot de beste coach van de wereld werd verkozen. Beide vrouwen hebben in de voetbalwereld jarenlang gewerkt aan aan het bouwen van een team dat op het juiste moment kon pieken. In relatieve stilte werkten ze dag en nacht om het niveau van het vrouwenvoetbal in hun land op te krikken. Zonder al te veel publiciteit en zonder de hulp van allerlei analisten. Met het gekende resultaat.
Vera Pauw deed dat trouwens ook nog in enkele andere landen. Schotland, Rusland en Zuid-Afrika maakten al kennis met een vrouw die voetbal ademt en bezeten is van hoe dat gespeeld moet worden. Op dat eerste EK voor Nederland kreeg ze de wind van voren omdat ze ‘resultaatvoetbal’ had gespeeld en dat was on-Nederlands. Dick Advokaat steunde haar in de media. Terecht gaf hij aan dat zo hoog mogelijk eindigen voorrang heeft op romantiek. Hij kan het weten. Zij heeft dus al wat achter de kiezen en past zich overal aan. Of beter: ‘Ze laat iedereen zich aanpassen aan haar visie.’ ‘Is the best man for the job, a woman?’ Wordt Nederland het eerste land met een vrouwelijke bondscoach voor haar herenteam? Dat lijkt nog niets voor vandaag.
Goede lichting, slechte lichting of gewoon toeval?
Over naar België. Daar moesten de Rode Duivels niet meer tot de laatste speeldag voor hun kwalificatie voor het komende WK in Rusland strijden. Die was namelijk al lang binnen. Neen, ze gingen voor pot 1 omdat dat een betere loting zou opleveren. De Nederlanders maakten voor het begin van de laatste speeldag gebruik van het aloude Belgische credo: ‘Mathematisch kan het nog.’ Wie goed luisterde, kon een heel klein beetje hoongelach in het zuiden van de Lage Landen opvangen. Tussen 2002 en 2014 gingen de Rode Duivels door de voetbalhel en nu kleurt die dus oranje. Het is zoals de economie: hoogtes wisselen laagtes af. En geen kat weet waarom. Hoewel sommigen hun uiterste best doen verklaringen te bedenken. Waarom voorspellen ze de toekomst dan niet?
‘Perceptie is alles in het voetbal,’ zegt Chris Van Puyvelde de Belgische grote baas bij KBVB van iedereen die achter een bal aanholt. Klopt volledig volgens mij. Wim Jonk, de middenvelder die in een ver verleden Dennis Bergkamp bij Inter Milaan moest bedienen van kruispassen en doorsteekpasjes omdat de Italianen het zelf niet deden, spreekt met bewondering over de Belgische jeugdopleiding. Alsof die in Nederland zo veel slechter is/was. Kan je trouwens je goede werking over decennia aantonen door een al dan niet kwalificatie van je nationale elftal in één campagne? België trof kneusjes als Estland, Cyprus en Gibraltar. Nederland lootte een duidelijk sterkere groep.
Rustig blijven dus. Nederland doet het uitmuntend. De vrouwen bewijzen het. Hoog tijd om die dames ernstiger te gaan nemen. En dat mag ook in België langzamerhand gaan gebeuren. De huidige gang van zaken in Nederland is een kans om te groeien op het vlak van bescheidenheid. En volg het voorbeeld van jullie vrouwen.
(The Positive One)
