Road to Russia
FC Socrates bloggers over de kwalificatie van de Belgen.
“De Rode Duivels gaan naar Rusland en al wie roebels heeft gaat mee….” Neen, toch niet. Deze keer geen silly song, zelfs geen volksfeest op de Grote Markt. Na de match zondag tegen Griekenland reageerden zelfs de spelers droogjes op de kwalificatie. Wat zijn de kansen van de Duivels in Rusland? FC Socrates zette zijn wijze bloggers rond de tafel en ze keken in een glazen Bolleke. Bloggers van dienst zijn Liverpool-man Nico Van Dyck en Barcelonees Wim Haghenbeek.
De Rode Duivels zijn als eerste Europese land geplaatst voor Rusland. Een prestatie? Er wordt al gezegd van ‘t was dan ook de makkelijkste groep. Terecht of niet?
Nico: Het is uniek voor België dat het zo snel geplaatst is voor een WK, maar een prestatie wil ik het niet noemen. Met Griekenland en Bosnië-Herzegovina troffen de Belgen mogelijk de minst sterke van alle lager gerangschikte tegenstanders en dat maakte groep H bijzonder interessant. Doorgaan als groepswinnaar was de enige logische optie. Met 22 op 24 doen de Rode Duivels het voorlopig minder goed dan Zwitserland (maar dat heeft alleen Portugal als volwaardige tegenstander) en Duitsland (die ook niet meteen in een sterke groep staan), die na 8 matchen beide het maximum der punten hebben.
Wim: Gezien het kwaliteitsverschil met de tegenstand was als groepswinnaar eindigen het minste dat er kon worden verwacht. Dat dit uiteindelijk al op twee wedstrijden voor het einde van de campagne het geval is, heeft ook te maken met onverwacht puntenverlies van de tegenstand.
VRT-commentator Peter Vandenbempt vindt dat de Duivels weinig geëvolueerd zijn sinds het EK. In welke richting had het dan moeten evolueren? Wat ontbreekt er om toch van deze topspelers een topteam te maken?
Nico: Ik denk dat hij bedoelt dat ze er nog altijd niet in slagen om een stug verdedigende en uitermate goed georganiseerde tegenstander als Griekenland uit verband te spelen. Er wordt blijkbaar verwacht dat de Belgen een soort Spaans tiki-taki op de mat leggen, of met even veel Schwung spelen als de Duitsers. Zoals het 2de doelpunt tot stand kwam. Snel in 1 tijd, scherpe voorzet, afwerken. Daarvoor zal dan toch vooral het tempo danig moeten worden opgetrokken, want de bal gaat vaak nog heel traag rond.
Hoe komt dat? De opstelling kan daar een oorzaak van zijn, bv. Fellaini én Dembélé naast elkaar op het middenveld. Eén zogenaamde ‘controleur’ zou moeten volstaan, de twee andere centrale middenvelders mogen zich dan offensief uitleven. Zet je Fellaini in als meest vooruitgeschoven middenvelder, of net achter de spits, dan pomp je hoge ballen naar de 16 en hoop je dat Lukaku de afvallende ballen wint. Ik mis nog altijd een echte patron in de ploeg. Een die de ploeg op sleeptouw neemt. Hazard heeft de klasse maar niet de uitstraling van pakweg Steven Gerrard, Roy Keane of Patrick Viera. De Bruyne zou het misschien wel kunnen maar wordt op te veel verschillende plaatsen uitgespeeld. Kompany is te vaak afwezig geweest met blessures.
Als ik dat vergelijk met de Duivels waarmee ik ben grootgebracht: Gerets, Meeuws, Ceulemans, … Daarmee kon je naar de oorlog.
Wim: Tegen verdedigend ingestelde teams blijft het zoeken naar patronen en snelheid om de tegenstander te verrassen. Deze ploeg heeft dringend een referentiematch nodig zoals de vriendschappelijke interland België-Nederland, op 15 augustus 2012, net voor het begin van de kwalificatiecampagne voor het vorig WK. Dat was de mentale déclic die de huidige generatie nodig had. De Rode Duivels kwamen 1–2 op achterstand en wonnen uiteindelijk nog met 4–2. Daarvoor zouden ze zo’n match verloren hebben. Misschien was de 1–2 overwinning tegen Griekenland in deze kwalificatie campagne een halve referentiematch. Een dubbele Griekse afweergordel, slechte Belgische passes en veel balverlies, te weinig tempo en toch haalden de Duivels met twee klasseflitsen de overwinning binnen. Ook met dank aan Thibaut Courtois die op enkele cruciale momenten zijn wereldklasse liet zien. Het was een wedstrijd die deed denken aan de oude Duitse waarden waarmee je ver kan geraken op een toernooi. De tegenstander de indruk geven dat er iets te rapen valt en dan plots genadeloos toeslaan. De zelfkritiek na de match over het spelpeil bij o.a. Meunier, Vertonghen en De Bruyne kan je in dat opzicht als een pluspunt zien. Deze groep rijpt gestaag verder.
België is de voorbije jaren behoorlijk gehypet. Zijn de spelers echt wel zo goed of worden ze relatief overgewaardeerd omdat ze veelal in een overgewaardeerde league spelen, de EPL.
Nico: De kwaliteit is er over het algemeen wel. Hazard en De Bruyne zijn kleppers die bij titelkandidaten in Engeland het mooie weer maken. Alderweireld en Vertonghen vormen de basis voor het succes bij Spurs. Dat kan tellen. In Italië (Mertens en Naingolan) en Spanje (Carrasco) zitten jongens die steevast erg goede punten krijgen, zij het dan bij ploegen die net onder de absolute top hangen. Mochten een paar Belgen het schoppen tot vaste waarde bij pakweg Real, Barça of Juve, dan spreken we nog over een ander paar mouwen.
Wim: De hype was terecht. Het vraagteken blijft of de juiste coach al is opgestaan om het talent te kneden tot een onwrikbare ploeg.
De Rode Duivels zijn nu geplaatst en hier en daar valt het weer het woord “wereldkampioen”. Vertonghen en Hazard zetten daar meteen vraagtekens bij en rekenen België achter een peloton van Frankrijk, Duitsland, Italië, Argentinië en Brazilië, “the usual suspects” kortom. Volgens Hazard zou het mooi zijn om de halve finale te halen.
Nico: Een kleine dosis nederigheid gekoppeld aan geloof in eigen kunnen lijkt me het beste recept om in Rusland succes te oogsten. Als de spelers leren uit de in Brazilië gemaakte fouten (iets meer overgave en vertrouwen tegen Argentinië en er volgt een halve finale tegen Nederland: dé ideale motivatie om de finale te halen…), dan is alles mogelijk. Maar ze moeten wel beseffen dat er duchtig geknokt zal moeten worden. Ik geef Hazard en Vertonghen dus gelijk.
Wim: Eerst moet die “referentiematch” er komen. Daarna is het allerhoogste bereikbaar.
De verwachtingen zijn in België zo hoog omdat men voelt dat het met deze generatie nu of nooit is. Klopt dat?
Nico: Niet helemaal. Als je het talent van deze generatie vergelijkt met de ploeg die in de jaren ’90 op de mat stond, dan zou je bij wijze van spreken met de vingers in de neus alles moeten winnen. Als je de inzet en de mentaliteit vergelijkt met de ploeg van de jaren ’80, dan kom je misschien net tot aan de knieën. Mogelijk wordt deze ploeg tussen nu en het volgende WK (na Rusland dus) aangevuld met weer eens paar uiterst getalenteerde jongeren (Musonda?). Wie weet wat dat gaat geven?
Wim: Helemaal niet. Op het EK 2020 zal de structuur van deze generatie nog overeind staan. Tegen dan mogen we er van uit gaan dat jonge talenten als Tielemans, Dendoncker en Engels zich verder hebben ontwikkeld en over nog meer internationale ervaring zullen beschikken. Met Engels krijgen we er tegen dan normaal gezien eindelijk een nieuwe vaste naam bij in de verdediging en ook Dendoncker heeft bij Anderlecht al bewezen dat hij centraal in de verdediging kan depanneren indien nodig. Nu is de spoeling nog altijd wat te dun in het verdedigende compartiment. Het blijft koffiedik kijken of Jordan Lukaku en Jason Denayer al dan niet eeuwige beloften zijn, Laurent Ciman is niet meer dan een trouwe soldaat, de blessuregevoeligheid van Vermaelen en Kompany gooit nog altijd roet in het eten, Boyata en Kabasele lijken van de radar verdwenen en haalt Nicolas Lombaerts weer zijn oude niveau aan ’t zeitje van Oostende ?
Martinez, nog niet veel bewezen in Engeland. Bij Everton via de achterdeur vertrokken. Doet het tot nu toe niet slecht. Zijn merite of dat van de spelers? Wat doet hij niet goed?
Nico: Momenteel zit hij netjes op koers. Doel was om het WK te halen, wel, dat is er. Ik geef hem gelijk wanneer hij weigert tegen ploegen als Gibraltar te experimenteren (lees: jongeren op te stellen). Loopt dat fout af, dan verwijt iedereen hem dat hij de tegenstand onderschat. Nu spreekt hij altijd met respect over de opponent en wordt hem dat weer verweten. Maar ik heb het liever zo. Guy Thys liet zich na de 10–1 van Hongarije tegen El Salvador in 1982 ook denigrerend uit over de Midden-Amerikanen en mocht zich de volgende match gelukkig prijzen dat Ludo Coeck een zondagsshot in huis had of de match was misschien wel op een blamerende 0–0 geëindigd…
Wat doet hij niet goed? Als een anti-rook en –alcoholpater Nainggolan met het vingertje wijzen.
Wim: Er zou volgens de spelers veel meer op tactische patronen worden getraind als onder het bewind van Wilmots. Toch wachten we nog altijd op een geniale tactische ingeving die een match doet kantelen. Aan zijn communicatie met de buitenwereld is er nog werk: zie het geval Nainggolan.
Wat er sinds Wilmots niet veranderd is, is dat blijkbaar iedereen een beetje mag spelen. Kwestie van de groepssfeer niet te schaden. Wie moet er volgens jullie altijd in de ploeg staan?
Nico: Courtois, Meunier, Alderweireld, Vertonghen, een echte linksachter, Hazard, De Bruyne, Mertens.
Wim: Courtois, Meunier, Alderweireld, Vertonghen, Kompany, De Bruyne, Hazard, Carrasco, Lukaku, Mertens, Witsel of Nainggolan.
Hoe moeten we naar het WK toeleven? Hopen dat Martinez het licht ziet of rustig berusten in het lot dat Belgie misschien de kwartfinale haalt en met geluk de halve finale en enjoy the ride?
Nico: Zien dat je voor het WK begint een typeploeg hebt, met voldoende wissels achter de hand die a) de ploeg niet zwakker maken en b) voor een echt plan B kunnen zorgen (lees: een ander plan dan “gooi Fellaini er maar op en jas die ballen naar voor”). Op het WK: groepsfase overleven, hoe we dat doen maakt niet uit. Daarna alles simpelweg “match per match” bekijken en ervoor gaan. Zo moeilijk is dat niet.
Wim: Voor het WK minstens twee grote vissen aan de haak slaan om vriendschappelijke interlands tegen te spelen. Die kom je anders niet meer tegen tot in Rusland. Nog eens tegen Spanje uitkomen zoals op 1 september vorig jaar, tijdens Martinez’ eerste wedstrijd toen België voetballes kreeg, zou een interessante test zijn.
Wat met Nainggolan?
Nico: Moet op zijn minst deel uitmaken van de kern.
Wim: Twee keer heeft Martinez dit jaar Nainggolan niet opgeroepen, twee keer zat de Spanjaard zijn Mr. Proper imago in de weg van duidelijke communicatie. Kan er eens iemand op het Departement Communicatie van de Voetbalbond uitleggen aan hem dat je niet met halfslachtige motieven moet afkomen als uitleg waarom het Ninja fenomeen van de Antwerpse linkeroever niet welkom is. Zijn persverantwoordelijke en ex-journalist Stefaan Van Loock zou toch beter moeten weten ? Martinez moet opletten dat hij niet vervalt in de wollige, positivistische persbabbel van zijn voorganger Georges Leekens die alles recht praatte wat krom was. Zijn de persoonlijkheden van Il Ninja, die niet vies is van de geneugten van het leven, en de geheelonthouder Martinez onverzoenbaar of ziet hij wegens tactische redenen geen plaats in het Belgisch elftal voor Radja Nainggolan ? Beter vroeg dan laat zou er hier beter een eerlijk antwoord op komen. Anders blijft dit relletje verder smeulen. Ik kan me daardoor niet van de indruk ontdoen dat Michel Preud’homme ondertussen geduldig zijn beurt afwacht.
