São Paulo-Buenos Aires: 2–0
De twee grote rivalen uit het Zuid-Amerikaanse voetbal, River Plate en Boca, zijn uitgeschakeld in de halve finale van de Copa Libertadores. Maar de manier waarop zal nog lang nazinderen: de VAR in een hoofdrol bij Palmeiras-River en een afgang voor Boca in Santos. Het kan verkeren.
Op elkaars schaduw trappen
Santos en Palmeiras mogen eind januari in het Maracana uitmaken wie de kampioen van Amerika is en hoewel beide ploegen van Sao Paulo zijn, is dit maar een kleine Clasico vergeleken met de Superclasico die in het vooruitzicht lag, maar strandde in de halve finales. Geen revanche dus voor de fameuze finale van Madrid 2018. Even een recount van een ‘rivalidad al palo’ (rivaliteit op het scherp van de snee).
Winnen of verliezen, het ligt dicht bij elkaar in het voetbal om er maar meteen een cliché tegenaan te smijten en dat mochten River en Boca de voorbije week ervaren in de Libertadores en de Copa Diego Armando Maradona, het korte surrogaat-kampioenschap dat in deze corona-tijden is opgezet.
Na de degradatie van River in 2011 en het verlies van Boca in Madrid in 2018, heeft de rivaliteit tussen de twee zo een kookpunt bereikt dat het verlies van de rivaal belangrijker lijkt dan de eigen successen. Daar hoort een belangrijke disclaimer bij: River onder Marcelo Gallardo is dé ploeg van het moment en heeft een duidelijk “vaderschap” over Boca in de recente confrontaties. Het lot zorgt er dan nog eens voor dat de twee elkaars schaduw niet kunnen vermijden. In de Copa Maradona werd River in dezelfde groep als Boca ingedeeld, stonden ze samen aan de top en kwam het tot een showdown in la bombonera op 2 januari. Boca kwam voor maar dan toonde River zijn gebruikelijke “resilience” onder Gallardo en draaide het resultaat om tot 1–2. Verdedigende middenvelder Enzo Pérez liet zich in de laatste minuten een 2e gele kaart aansmeren en lap: Boca kwam nog langszij na een mooie beweging van Tévez: 2–2. Een gelijkspel met de smaak van een nederlaag voor River dat overigens zijn A-ploeg had opgesteld, hoewel ze een paar dagen later het veld op moesten tegen Palmeiras.
Van de hel naar … het vagevuur.
In het eerste “been” van de halve finale van de Libertadores werd het echt dramatisch. Palmeiras counterde klinisch, het jonge Colombiaanse talent Carrascal kreeg (terecht) rood en River verloor met 0–3. Een paar dagen later verloren de “Millonarios” opnieuw met 2–0 na een onherkenbare prestatie. Nu tegen Independiente en toen mochten ze vaarwel zeggen tegen het kampioenschap, terwijl Boca wel de finale haalde en met een 0–0 thuis tegen Santos de kansen gaaf hield voor de eindstrijd van de Libertadores.
De “memes” vlogen in het rond, er werd openlijk gesproken over het einde van de Gallardo-cyclus. Deze moest op een persconferentie even de puntjes op de “i” zetten en bevestigen dat “de resultaten zijn speelstijl niet zouden aanpassen en dat River dinsdag naar Sao Paulo ging om te proberen het resultaat om te keren”. Waanzin op papier maar de attitude is alles en dat bewees River in het sfeerloze stadion van Palmeiras.
Jerarquia. Hiërarchie. Dat zijn van die woorden die hier graag gebruikt worden door de sportpers. Als River Plate met één ding gespeeld heeft in het Allianz Stadion van Palmeiras was het met jerarquia. En met al de rest natuurlijk: technisch overwicht, durf en muchas pelotas.
Zelden gezien dat een finalist van de Libertadores zich zo ontstellend zwak en bibberend naar het laatste fluitsignaal sleepte. Een prachtige kopstoot van de Chileense verdediger Rojas bracht de Argentijnen op 0–1. Dan een aanval met Matias Suarez, afgewerkt door Borré 0–2. Het mirakel kwam dichterbij (bij een gelijke stand komen er penalty’s in de Libertadores).
Gekruist schot en goal van Montiel. Niets op aan te merken, behalve de VAR dan die een millimetrisch buitenspel had gezien van Borré. Het was het begin van een VAR-circus met een geannuleerde penalty (terecht, omdat Suarez zich over het been van een verdediger liet vallen) en een andere duidelijk niet gefloten penalty (keeper Weverton — die naam! — ging met zijn vuisten naar de kop van Paulo Diaz i.p.v. naar de bal en hij had al geel). Als dessert nog eens een VAR-fase waar Borré van de sokken werd gelopen, maar dat er weer een andere River-speler ergens een minuut eerder buitenspel had gestaan. Naar de letter van de VAR-wet misschien correct, maar naar de geest van het spel volledig niet. Allemaal VAR-voer voor discussies. Het lijkt dat ze met het scheidsrechter-busje niet alleen het kind met het badwater hebben weg gesmeten maar ook nog eens het belangrijkste van een match afpakken: de spanning, het ritme en het spelplezier.
Onverdiend is ook geplaatst
Wat vaststaat, is dat de spelers van Palmeiras, voor een half uur met 11 tegen 10 na de uitsluiting van Rojas, op hun benen stonden te beven. Na de meer dan 100 minuten van deze heroïsche match gingen ze met het schaamrood op de wangen naar de finale.
“Palmeiras verdient niet om naar de finale te gaan,” was het oordeel van commentator en ex-Boca speler Diego Latorre. “River had hier met 0–4 moeten winnen.” River Plate had inderdaad weer wervelend voetbal gebracht en Gallardo werd na de match gefeliciteerd door zijn collega (en fan) Abel Ferreira die lachte met het corona-protocol en Gallardo om de nek vloog.
Twijfels na deze epische match: de zesde halve finale in zes jaar en er hangt een gevoel dat 2 Copa’s (en geen enkele internationale beker) toch een beetje een magere oogst zijn voor alles wat er in zat. En dat er weer een hoop steunpilaren van de ploeg op het punt staan te vertrekken: spelverdeler “Nacho” Fernandez, de rechstback/winger Montiel en Enzo Pérez. Het is al jaren een continue leegloop van talenten (het lot van de Zuid-Amerikaanse liga), die daarna in Europa gaan uitblinken zoals Exequiel Palacios en Alario bij Bayer Leverkusen.
Bij een aantal anderen zoals veteraan Ponzio en Matias Suarez (altijd goed voor een assist, maar niet scherp voor doel) is het vet toch wat van de soep. Ook eens kijken of River het Colombiaanse talent Carrascal nog lang kan vasthouden, want de coronatijden — hier spelen ze al een jaar zonder publiek — heeft er financieel goed ingehakt. Over welke spelersgroep Gallardo zal kunnen beschikken zal ook belangrijk zijn voor zijn eventuele continuïteit, want diens naam zal in Europa toch ook al beginnen te klinken.
Boca terug naar af
Over Boca Juniors kunnen we kort zijn. De Xeneizes hadden zich al met veel geluk en penalty’s tegen Internacional van Porto Alegre voor de kwartfinale geplaatst om dan ook niet heel overtuigend voorbij Racing te gaan. En nu tegen Santos vielen ze helemaal door mand, met een duidelijke 3–0. Ondanks de eeuwige ‘cargadas’ (plagerijen) aan het adres van River, na de ongelukkige reeks in januari, wordt het akelig stil in La Boca, waar ze beseffen toch maar over een middelmatige ploeg te beschikken en de finale van het mini-kampioenschap tegen Banfield nog een zware opdracht wordt. Boca zal heimelijk ook wel gerust zijn dat ze niet voor de tweede keer op hun bek gaan tegen de ploeg van Gallardo.
De finale van de Libertadores dan wordt een São Paulo-onderonsje. Twee erg degelijke ploegen met de Verdão (“de grote groene”) Palmeiras dat nog maar één keer de Libertadores won, tegen de havenploeg Santos (el Peixe of “de Vis”) met drie trofeeën in de kast (twee met Pelé in de jaren ’60 en een in 2011 met Neymar Jr.).
Met de Brazilianen krijgen we — in een leeg Maracana — zeker een technisch interessant kijkstuk, maar ver van de oplaaiende passie die een River-Boca losmaakt. De campagne van 2020 smaakt echter naar meer voor het komende jaar. We zijn benieuwd.
