Sopa Napolitana
Als het leven van Maradona een soap was, dan is zijn erfenis een soep. Een chaotische begrafenis, een met de dood bedreigde begrafenisondernemer, nieuwe Diego Jrs. die uit het niets opduiken en waarom niet, een bankbiljet met de nummer 10 erop. We zijn nog niet uitgepraat over Diego.
She’s the boss
“Friends with benefits” heet in Argentinië “vrienden met rechten”. We kunnen gerust stellen dat Claudia Villafañe een ex is met rechten. Zij bepaalde in haar eentje — of ja, samen met Giannina en Dalma — hoe de staatsbegrafenis van Diego Maradona georganiseerd werd, hoe laat het spektakel zou beginnen en hoe laat het gedaan was. Of daar nu duizenden mensen in de novemberhitte tegen dranghekkens platgedrukt werden, na vijf uur te hebben aangeschoven, of door de waterkanonnen en het traangas van de politie uit elkaar werden gedreven, toen Claudia — die met Diego officieel geen enkele legale band meer heeft — besliste dat het gedaan was, toen ze haar duim naar beneden hield, toen was het ook gedaan en werd de kist van Diego onder politie-escorte en loeiende sirenes naar Bella Vista gebracht. Uiteindelijk mag de prócer of vader des vaderlands Manuel Belgrano daar nog zo stoer en koket op zijn bronzen paard zitten voor het Roze Paleis, de echte matrix van Argentinië is vrouwelijk en Italiaans…. zeg maar “la mammáááá”.
Toen het hart van Maradona ophield met kloppen op woensdagmiddag 25 november, stond ook de hele natie stil. De bevolking wachtte onderdanig en gedisciplineerd op wat Claudia y las nenas (“de meisjes”) gingen beslissen over de modaliteiten van de begrafenis. De stilzwijgende consensus bepaalt immers dat de moeder van de officiële kinderen uiteindelijk de belangrijke beslissingen neemt. Dat was al zo bij Diego thuis, waar zijn moeder “La Tota” de scepter zwaaide en vader Diego, beter gekend als “Chitoro”, stilzwijgend toekeek (en af en toe Dieguito wat oorvijgen en schoppen onder zijn kont gaf). In een roddelprogramma kloeg Hugo, de jongste broer van Maradona die in Italië woont, er over dat hij zijn broer geen laatste groet meer kon brengen, omdat Claudia en de meisjes zo een haast hadden om Diego te begraven en dat terwijl er een nationale mobilisatie op gang was gebracht met speciaal ingelegde bussen en drie dagen nationale rouw. Neen, om 16.00 u was het wel welletjes, vond Claudia.
Pasión y locura boven verstand en ratio. Na negen maanden van de meest strikte lockdown ter wereld werd de Plaza de Mayo volgepakt met tienduizenden devoten die al dan niet gehinderd door een mondmasker stadionliederen meezongen.
Een erfeniskluwen
Bij onmiddellijke ingang waren plots ook de buitenlandse journalisten welkom, zonder covid-19-test en quarantaine. De eerste die het lichaam van Diego mocht groeten was de beruchte hooligan en leider van de barra brava van Boca Juniors (“de nummer 12”), Rafael di Zeo. Onder politiebescherming. De laatste partner van Maradona, Rocío Oliva, mocht La Casa Rosada niet binnen. Op last van Claudia, uiteraard.
In Bella Vista, in de Jardin de Paz, verscheen naast de kleine kring genodigden ook een nieuw gezicht, namelijk dat van Santiago Lara, een van de vele vergeten kinderen van Maradona, vergezeld van een advocaat met de eis om het lichaam terug op te graven en een DNA-test uit te voeren. Het fortuin van Diego is naar verluidt onschatbaar. Hoewel Diego zijn uiterste best heeft gedaan tijdens zijn leven om zo veel mogelijk geld over de balk te smijten, was zijn persoonlijkheid zo een onverbiddelijk magneet dat al wat hij aanraakte in goud veranderde. Volgens de Argentijnse krant La Nacion had hij niet alleen huizen, villa’s en een vloot auto’s in Argentinië, maar ook eigendommen in Dubai en in godbetert Wit-Rusland, waar hij van de lokale dictator een briljante ring van 300.000 euro cadeau kreeg en een amfibisch voertuig (Hunta Overcomer) van 2,5 ton. Hij had een contract met Puma en met Konami en EA Sports om zijn figuur in videospelletjes te gebruiken. Daarnaast had hij voetbalscholen en investeringen in China. Volgens de site Celebrity Net Worth zou Maradona tijdens zijn leven een half miljard dollar verdiend hebben. Waar dat geld zit en hoe het moet verdeeld worden, wordt een klus waar men in Silicon Valley een speciaal algoritme voor aan het ontwikkelen is.
Naast zijn twee officiële dochters heeft Diego al nog een andere dochter (Jana) erkend en ook nog twee zonen (die allebei Diego heten). Hij zou in Cuba nog minstens drie nakomelingen hebben rondlopen en dan zijn er nog de nieuwe claims als die van Lara. Hoewel Diego naar de buitenwereld als een hardvochtige kinderverwaarlozer wordt afgeschilderd, wint de theorie meer en meer terrein dat het juist Claudia en de dochters waren die zich met hand en tand verzet hebben tegen de verzoening en erkenning van Diego met zijn “natuurlijke” kinderen. Er is maar één echte “famiglia”.
Dokter Luque voelt nattigheid
Alles wat Diego omringt is gevoelige materie. Nobody fucks with Diego. Zoveel werd duidelijk toen de werknemers van begrafenisonderneming een selfie namen met Diego in de kist (“het was een foto voor mijn zoon, ik had er geen kwade bedoelingen mee”) en die op Twitter terecht kwamen. Al snel begonnen er audio’s te circuleren van la Doce (“de 12” of de spionkop van Boca) dat de kale van het funerarium koud zou gemaakt worden. Op vrijdag gaf er niemand thuis bij de begrafenisondernemer van La Paternal, de buurt waar Maradona debuteerde bij Argentinos Juniors. In de media verschenen er foto’s van een met messen bewerkt lijk dat in een vuilbak in het naburige San Martin werd teruggevonden, maar dat bleek van een oudere datum.
De selfie-trekkers bleven spoorloos en hebben naar verluidt het land verlaten. Wie ook de daver op het lijf heeft, is Maradona’s lijfdokter Leopoldo Luque, die hem het voorbije jaar verzorgd heeft en ook erg graag mee op de foto ging. Hij was er niet bij toen Diego zijn laatste adem uitblies in een “gated community” in Tigre, noord Buenos Aires. Luque ligt onder de loep van de justitie voor mala praxis en bij zijn laatste interview voor de televisie verdedigde hij zich en barstte in tranen uit. Als de procureur beslist Luque niet te vervolgen, betekent dat nog niet dat hij niet door de barra brava van Boca of Argentinos zal geviseerd worden. Opgejaagd wild.
Maar het is niet allemaal kommer en kwel dat de dood van Maradona omringt. Naast het geruzie tussen de politieke fracties — de populistische regering van Alberto Fernandez wordt ervan beschuldigd de dood van Maradona uit te melken om te scoren — wordt er ook gelachen en wat eerst een goede grap lijkt, wordt plots een geniaal idee.
Zoals bankbiljetten te laten drukken met de beeltenis van Maradona, de enige echte indiscutable figuur, die noch rechts noch links weerstand oproept (wat wel het geval is met Generaal Roca of Evita Perón).
In Argentinië wordt een biljet van 10 (of een commissie of omkoopsom van 10 procent) sowieso al “een Diego” genoemd, als allusie op Diez, Spaans voor nummer 10. De inflatie is ondertussen zo hoog opgelopen in Argentinië dat er nood is aan een biljet van 10 duizend peso. Een biljet met de nummer 10 en de foto van de iconische voetbalster wordt ongetwijfeld een wereldwijde hit en collectors item voor toeristen; de wereldwijde vraag naar Maradona-biljetten zou voor een influx aan deviezen kunnen zorgen, waardoor de peso alleen maar in waarde kan stijgen. In het land van de hand van God is het laatste woord nog niet gezegd.
