Tachtig was prachtig.
Het is precies of de jaren ’80 zijn nooit weggeweest. Het beleid (sic) van de Tories leidt in Groot-Brittannië tot een politieke crisis en stijgende armoede bij grote delen van de bevolking, Watford staat mee bovenaan het klassement en Liverpool FC heeft naast een stevige en spraakmakende ploeg ook eindelijk opnieuw een flamboyante keeper en gaat voluit voor de hoofdprijs. GAME ON!
Om maar meteen met de spreekwoordelijke deur in huis te vallen: wat Liverpool betreft, is de titelhandschoen met een deftige smak voor de voeten van de tegenstanders gekwakt. Als dat al zo was na 4 speeldagen, geldt dit zeker na de verrassend makkelijke uitzege op Tottenham.
5 overwinningen in de eerste 5 competitiematchen. En er is bij wijze van spreken amper een druppel zweet op het groene gras gevallen. Wat gaat dat geven als, sorry, wanneer Klopps rode machine echt op volle toeren begint te draaien?
Wie kwaliteit zaait…
Draaien we de klok een paar maanden terug, dan herinneren we ons nog dat we alle stukken hout vasthielden die we tegenkwamen en onze vingers pijn deden van constant gekruist te zijn.
Er lag een finale in de Beker met de Grote Oren in het verschiet en Liverpool FC had 3 (drie!) middenvelders die naam waardig. Draai de klok vooruit naar de start van 2018–2019 en Herr Klopp kan jongleren zo veel hij wil, want de zomermercato (om eens een woord te gebruiken dat de moderne voetbalfan zo graag hoort) was voor de Reds bijzonder vruchtbaar.
En wat doet de Duitse selectieheer? Hij begint nagenoeg iedere competitiematch met dezelfde 11. Wat een kerel. Ik vermoed dat hij zich zo’n beetje voelt als een of andere God hierboven in de hemel, die destijds volgens een of ander geloofsboek de wereld schiep en op de 7de dag zag dat het goed was.
Natuurlijk heeft hij a cunning plan in gedachten, zo eentje om naast de Premier League ook de Champions League, League Cup en FA Cup te winnen. En als het even kan ook nog eens het songfestival en de Nobelprijs voor de Vrede.
Deel 1 van het plan is dan: begin de competitie met spelers die niet al te vermoeid zijn na het WK in Rusland. Ga maar eens na wie op het moment van schrijven deel uitmaakt van de eerste 11 op het wedstrijdblad.
De keeper
Alisson Becker. Remember the name. Was mede dankzij de Rode Duivels samen met Bobby Firmino snel op Melwood om het nieuwe seizoen voor te bereiden. Becker is niet gewoon cool, hij is übercool. Cooler dan The Fonz. Happy Days.
En hij kan nog een ferm stukske keepen ook. Werkloos als hij was in de 4–0 wandeling tegen West Ham op de openingsspeeldag, hield hij de Reds met een paar goeie reddingen op het juiste spoor in de raid op the Palace.
Tegen Brighton zag ik hem voor het eerst live in actie. Na de match kon ik niet wachten om MotD te zien, of zelfs de thuis opgenomen match volledig te herbekijken. Vooral die “flick” dan over het hoofd van de aanstormende Brighton-aanvaller. En die ronduit fantastische save in de laatste minuut, die de 3 punten veiligstelde.
En toen kwam Leicester away. Om eerlijk te zijn, tegen Brighton hadden we ook al een paar keer verwonderd gekeken, zo van “wat doet ie nu?”. 2x kwam hij goed weg, toen hij in de eigen 16 een tegenspeler dribbelde.
Op Leicester liep het even fout. Goed fout. In plaats van een terugspeelbal van Van Dijk even rustig het veld in te jassen, liet hij Iheanacho naderen en naderen… om dan zijn befaamde Cruyff turn net niet goed genoeg uit te voeren. Bal kwijt, eerste goal dit seizoen tegen en een flinke bolwassing van de Duitse coach waren het gevolg.
Maar Becker leert blijkbaar snel. Op Spurs zagen we (‘s avonds op tv dan, want de live-verslaggeving was wegens zelf moeten spelen niet aan mij besteed) hem in een paar min of meer gelijkaardige situaties de bal toch maar even gewoon doodleuk het veld injagen.
De verdediging
Trent Alexander-Arnold, Joe Gomez, Virgil Van Dijk, Andrew Robertson. Remember the names. Belangrijkste vaststelling: Joe Gomez wordt nu, eindelijk, op zijn beste positie uitgespeeld, centraal in de defensie.
Samen met een lefgozer tussen de palen is dit een achterhoede die naast een ongelooflijke brok zelfvertrouwen ook klasse en oerdegelijkheid uitstraalt. Succes in voetbal is nagenoeg altijd gebaseerd op een solide verdediging en wat dat betreft, kan Liverpool nu meer dan behoorlijke papieren voorleggen.
Het middenveld
Het onderdeel van de ploeg dat het meest aan versterking toe was en ook daadwerkelijk nieuw bloed kreeg. Met Fabinho, Shaqiri en Keïta gooide Klopp een 180 (3x tripple 20 voor wie niet bekend is met de nobele dartssport).
Van de aanwinsten kwam tot nu toe eigenlijk alleen de Guinese dynamo Naby Keïta echt in het stuk voor, om even een eufemisme te gebruiken. Uit bij Leicester begon hij op de bank en mocht Henderson starten, maar verder was de jonge Guineeër alomtegenwoordig.
Je ziet meteen waarom Jürgen Klopp zo gesteld is op nog maar eens een Afrikaanse duvel-doet-al in zijn gelederen, die hij vorig jaar waarschijnlijk tegen hun beider zin nog een seizoen bij Leipzig liet volmaken.
Keïta is een op-en-top Klopp-speler. Loopt 110 minuten in een match die er 95 duurt, zit iedere tegenstander op de huid als geen ander, is niet gespeend van enige techniek en heeft oog voor een opening en een creatieve oplossing voor moeilijke situaties.
Er is al voor minder een Europallet Kleenex besteld. Maar dat geldt even zeer voor vaste waarden Gini Wijnaldum en James Milner. Zij staan sinds match 1 in de basis en ze doen het nog meer dan behoorlijker dan behoorlijkerwijze kon worden verwacht.
We hebben het al eerder gezegd: met zulke spelers kan je naar om het even welke oorlog. Vergeet even de Nobelprijs voor de Vrede, een medaille voor moed en zelfopoffering en een flink uit de kluiten gewassen standbeeld zijn hier aan de orde.
Henderson, Shaqiri en Fabinho zullen hun uiterste best mogen doen, willen ze deze 3 spelers verdrijven uit de starting line-up. Hoewel, en hier komen we even terug op het cunning plan, Fabinho lijkt ons de ideale speler om op het Europese toneel te worden uitgespeeld, dus het is afwachten of hij thuis tegen PSG zijn eerste minuten krijgt.
Dik 40 miljoen euro betalen aan AS Monaco om iemand op de bank te laten zitten, het kan zomaar in het moderne voetbal… maar we hebben toch een donkerbruin vermoeden dat Klopp de Braziliaan vrij snel zijn kans zal geven.
Om het middenveldstukje af te sluiten, wensen we Oxlade-Chamberlain in de eerste plaats een voorspoedig herstel, in de hoop dat hij in het seizoen 2019–2020 terug aan de bak komt. Die zijn we zo goed als zeker een heel jaar kwijt met zijn knieblessure. Never mind Adam Lallana, die ergens ver weg in een lappenmand ligt.
De aanval
Tja, als je de Heilige Drievuldigheid hebt, wat wil een mens dan nog meer? Een beetje deftige back-up misschien? Altijd leuk, maar de schoenen van Salah-Firmino-Mané worden niet gevuld door eenieder wie.
Danny Ings is weg, naar Southampton, maar zonder afbreuk te willen doen aan het intellectueel niveau van onze lezers, tal van voetbalvolgers wereldwijd zullen toch zeggen: wie?
Blijven over: in de eerste plaats toch Daniel Sturridge. Als hij niet in dezelfde lappenmand als Lallana ligt, is het een klasbak die goals scoort met de ogen dicht, maar zeggen dat hij breekbaarder is dan glas, is een belediging aan het adres van glas.
Blijven over: Dominic Solanke, jonge Engelsman die bij Chelsea vertrok om meer kansen op first team football te krijgen, maar daar vooralsnog niet in slaagt; Divock Origi, jonge Belg die bij Lille vertrok om het in Engeland waar te gaan maken, maar daar vooralsnog niet in slaagt.
Dan zijn er nog: Xherdan Shaqiri, een iets minder jonge Zwitserse Kosovaar die het gedegradeerde Stoke City verliet om Liverpool bij te staan op de plaatsen waar het nodig is — kan ook depanneren op het middenveld (zie hoger). En Rhian Brewster: een 18-jarige die 4 (!) jaar geleden werd overgenomen van Chelsea en wie een grote toekomst wordt voorspeld.
… zal succes oogsten.
Enfin, dat hopen we toch. Het seizoen is nog lang, heel lang. En er liggen nog veel wolfsangels en schietgeweren op de weg naar de eeuwige glorie. Maar Liverpool FC is dit seizoen een pak beter bewapend dan het vorige, zodat toch minstens een paar tegenslagen kunnen worden opgevangen.
Of het nu een blessure van een belangrijke pion, een tijdelijk gebrek aan stoom bij een van de locomotieven of een zwaar wedstrijdschema betreft, er zit voldoende volk in de wachtkamer om de boel over te nemen.
Gerrin’ there, Redmen!
En de Liverpool-Belgen?
Zo min of meer als de NMBS per momenten, vrezen we: een beetje op een dood spoor. Mignolet zal spelen in League en FA Cup, maar als er in januari geen deftig bod komt, maakt die — zonder kwetsuur van Becker, hier zijn de gekruiste vingers weer — het seizoen rond op de bank.
Dat er afgelopen zomer alleen een min of meer behoorlijk bod kwam van 1 ploeg uit de Premier League, het gepromoveerde Fulham, zegt eigenlijk genoeg. Of de belangstelling van Napoli echt concreet was, durf ik hier niet met de hand op het hart te bevestigen.
En Divock Origi? Die kon naar Valencia, maar de Spanjaarden struikelden over de gevraagde transfersom van om en bij de 20 miljoen pond. Origi is wel opgenomen in de Champions League-kern van 25 spelers, dus dat wijst er dan toch nog een beetje op dat der Jürgen nog enig vertrouwen in zijn poulain heeft.
