Teddy Chevalier: God in Kortrijk
Soyez la bienvenue chez nous! Welkom thuis, Teddy! Met grote trom kondigde KV Kortrijk begin januari de komst aan de 29-jarige Teddy Chevalier. De Franse spits speelde tussen 2013 en 2015 al voor de Veekaa en ontpopte zich in die 2 jaren tot een echte publiekslieveling. Na een (mislukt) buitenlands avontuur bij het Turkse Rizespor en een omzwerving in de Franse tweede klasse bij RC Lens, mocht Teddy opnieuw het rood-witte shirt van Kortrijk aantrekken. Zijn belangrijkste taak: opnieuw schwung in het elftal brengen, want dat was hard nodig.
Doodziek
Op het moment dat Teddy (ik noem hem graag bij zijn voornaam) arriveerde in Kortrijk, zat de ploeg in zak en as. De laatste winst dateerde al van 4 november tegen Charleroi en met een 0 op 21 trokken de West-Vlamingen de winterstop in. Supportersprotesten zwollen aan, de Maleisische eigenaars lagen onder vuur en de gebrekkige communicatie van het bestuur wekte irritatie op.
Plots leek ook alsof het trainersduo Belhocine-Van Lancker er niets meer van kon en werden zij in vraag gesteld. Bovendien was de sfeer in de kleedkamer naar verluidt dramatisch en wilden veel spelers (vooral de Vlamingen) andere oorden opzoeken. Chaos troef in het Guldensporenstadion.
Of men daarom de terugkeer van Teddy zo enthousiast aankondigde, laat ik in het midden, maar feit is wel dat veel supporters sceptisch stonden tegenover de komst van de Franse spits. Het leek een stunt van het bestuur om de supporters weer achter zich te krijgen. Toegeven, ik dacht er ook zo over.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben grote fan van gekke Teddy. Hoe hij KVK in het seizoen 2014–2015 samen met de Kroaat Ivan Santini naar play-off 1 schoot was memorabel, maar zou één speler dan zoveel verschil kunnen maken? Kan één speler, die bovendien al het etiket heeft van een moeilijke jongen te zijn (eerder in zijn carrière weggestuurd bij Zulte-Waregem en RKC Waalwijk wegens ‘onhandelbaar gedrag’), een nieuw elan geven aan het hele team? Vandaag zijn we één maand verder, en blijkbaar waren mijn twijfels ongegrond.
Teddy + Saadi = Bingo
Aanvankelijk was de komst van de verloren zoon niet merkbaar in de resultaten. De verliesreeks van KVK ging ook na de winterbreak onveranderd door: sprekende nederlagen tegen de buren van Zulte en daarna tegen KRC Genk. Toch kon Teddy al de aandacht naar zich trekken door te scoren tegen zijn ex-ploeg Zulte-Waregem. Zijn interview achteraf, “la star n’est plus chez eux, mais ici”, behoort nu al tot het collectieve geheugen van deze voetbaljaargang.
De toon was wel gezet voor het vervolg, want in de volgende thuiswedstrijd kon er voor het eerst na 10 wedstrijden weer gewonnen worden. Lokeren werd verslagen met 2–1, door jawel, 2 goals van de Franse chouchou. Vooral het uitstekende samenspel met medespits Idriss Saadi (Fransman, uitgeleend door Cardiff City), die weer zijn tweede adem vindt na een moeilijke periode, viel op en was ook de basis voor ongelooflijke 0–3 zege op het veld van Standard.
De trein lijkt weer vertrokken te zijn en hoe goed Teddy staat te spelen op het veld, hoe leuker zijn interviews zijn. “Pour moi les journalists, c’est comme des canards. Quand on le donne du pain, il court sur vous pour ratrapper le pain.” Hiermee reageert hij op ‘onzin’ die in de pers is verschenen over hem. Teddy ten voeten uit, you love him or you hate him.
Dieu à Courtrai
Na de 6 op 6 lijkt het weer stilaan rustig te worden bij de spelers en supporters. Het is een wonder dat een ploeg die enkele weken geleden nog doodziek was, nu met vertrouwen staat te spelen en Standard van de mat speelt, op Sclessin nota bene.
Ligt het dan toch aan die dekselse Teddy? Heeft hij zijn enthousiasme op de groep overgebracht? Heeft zijn uitstekende band met de supporters het team een boost gegeven? Zijn je m’en foutisme werkt klaarblijkelijk wel voor een club die de laatste maanden de ene ontgoocheling na de andere kreeg te verwerken.
Een andere speler die zeker het vermelden waard is, is Hannes Van Der Bruggen. De beloftevolle middenvelder kwam in januari over van AA Gent, Birger Verstraete maakte de omgekeerde beweging en dat bleek een fantastische zet te zijn van het Kortrijkse bestuur.
Menig Kortrijk-supporter denkt dat ze daar in Gent stomdronken moeten geweest zijn om de deal door te zetten, want de maturiteit, het spelinzicht en de ervaring van Van Der Bruggen staan in schril contrast met de soms onstuimige Verstraete (veel overtredingen en kaarten). Aan Hannes zal KVK ongetwijfeld nog veel plezier beleven.
Toch zal Teddy Chevalier, gewild of ongewild, alle égards naar zich toe trekken. De manier waarop hij de fans bespeelt en de fans hem appreciëren, is zelden te zien op de Belgische voetbalvelden. Een groot wederzijds respect tussen fan en speler.
Graag wil ik er nog één anekdote aan toevoegen. In 2014 won KVK een thuiswedstrijd tegen KV Mechelen waarin Teddy scoorde. Als een ware orkestmeester leidde Teddy het feestje tussen de fans en spelers na de wedstrijd (zie onderstaand filmpje). Hij scandeert zelfs zijn eigen naam. Je eigen naam. Scanderen. Voor een volle tribune. Daar moet je toch een beetje gek voor zijn. Teddy, God in Kortrijk.
