10 jaar Opendoek West-Vlaanderen

De eerste keer ging het niet, maar de tweede keer ging het van de eerste keer.

Opendoek West-Vlaanderen bestaat dit jaar 10 jaar en daarom organiseerden zij dit “feest”. We werden verwacht om 16u00 in CC Kruispunt te Diksmuide. De koffie stond klaar en na een vijftiental minuutjes werden we verwacht in de zaal voor de openingsspeech door Johan Bastiaensen, voorzitter van Opendoek West-Vlaanderen. Een leuke speech, gevolgd door een panelgesprek rond verjonging binnen OPENDOEK, jongerenwerking en relatie amateur- en professionele theaters. Het panel bestond uit Jos Verbist, Piet Arfeuille, Lieselot Deckers, Frederik Deschepper, Bert Demunter en Els Janssens. Moderator van dienst was Bernard Soenens. Het werd best een interessant panelgesprek met veel vragen en weinig antwoorden, maar wel een paar leuke uitspraken. Hoe krijg je jongeren naar het theater ? Wat is nu het essentiële verschil tussen professionele acteurs en liefhebbers (toch een mooier woord dan amateurs, niet ?) ? Soms is het verschil klein, maar vaak ook heel groot. Veel hangt ook af van de doelstelling van de amateurvereniging op zich.

[caption id=”attachment_1780" align=”aligncenter” width=”180"]

Hoerenleed[/caption]

Na dit panelgesprek was het tijd voor theater. We kregen twee producties te zien. Het eerste was Hoerenleed ( :-D :-D :-) :-() van Theater Magie met Gwenn Deprez en Marianne Deschacht, met Guido Van Loo als coach. Lijkt mij wel een toffe tekst, maar we kregen slechts een fragment te zien. Een heel sobere opstelling met alleen maar de twee dames om naar te kijken en te luisteren. En ze deden dit goed, hoewel ik vond dat het niet altijd even geloofwaardig gespeeld werd. Desalniettemin een aangename voorstelling. Het tweede was 55 minuutjes voor 55 plussers ( :-D :-) :-( :-(), een gelegenheidsproject van RETORICA 65 in een regie van Stefan Vancraeynest met Roos Courtens, Mieke Deley, Martine Delrue, Roger Liefhooghe, Katia Ostyn, Daniël Delerue, Rik Labeeuw, Ferry Willaert, Ingrid Vanderschueren en Christine Vandevoorde. Ze hadden de pech dat twee van de acteurs niet konden aanwezig zijn, waardoor Stefan zelf noodgedwongen als verteller moest opdraven. Maar ook zonder die pech, lijkt deze voorstelling mij te vrijblijvend. Waarschijnlijk heel leuk voor de betrokken mensen, die allemaal anekdotes bovenhaalden uit hun jeugd, maar niet genoeg om een publiek een uur lang te boeien. Twee verdienstelijke voorstellingen, maar ik zie dit toch als een gemiste kans. Kritiek spuwen is makkelijk natuurlijk, maar ik denk persoonlijk dat er sterkere voorstellingen zijn om op zo’n evenement te laten zien.

Tot slot mochten we nog aantreden op een kleine receptie, waarna wij nog “nagenoten” in een restaurantje op de markt van Diksmuide. Een leuk initiatief, maar het had iets meer mogen zijn, wat mij betreft.