Buffalo Tom
Eén van de beste bands ooit… die niemand kent…
25 jaar geleden, in 1992, kwam Buffalo Tom op de proppen met Let me come over, met daarop pareltjes als Mineral, Larry en Taillights fade. Algemeen beschouwd als een klassieker, maar door heel weinig mensen gekend. Hoog tijd dus om daar verandering in te brengen. Ikzelf leerde de groep kennen in 1993. Ik was toen (en ben nu eigenlijk nog steeds) een fervent Studio Brussel luisteraar. En op zekere dag draaiden ze daar I’m allowed… waaaauw! Ik was meteen verkocht en niet veel later prijkte Big red letter day in mijn CD-kast. Naast eerder genoemd nummer, staan daar ook pareltjes op zoals Sodajerk, Would not be denied en Tree house. Hoewel ik de euforie omtrent Let me come over zeker en vast kan begrijpen, blijft Big red letter day voor mij de beste plaat die het trio ooit op zijn publiek losliet. I’m allowed is een dijk van een nummer, dat voor mij zelfs nog net iets beter is dan Taillights fade.
Eén keer had ik het geluk om deze band live aan het werk te zien. Dat was in 2008 op de Lokerse feesten. Ze speelden voor Alanis Morrissette en The Scabs en konden mij toen ten zeerste bekoren, ondanks de lauwe reacties vanuit het publiek. Hieronder vind je nog een interview met zanger Bill Janovitz.
Naast twee eerder genoemde albums hebben de heren nog heel wat fantastische nummers afgeleverd, als daar zijn Summer, Rachael of Tangerine. Hun twee laatste CD’s zijn ook meer dan de moeite waard: Three easy pieces (2007) en Skins (2011). Begin echter met Big red letter day of Let me come over. Laat gerust weten wat u ervan vindt. En als een volledig album van één groep je niets zegt (toch niet als je de helft van de nummers niet kent), dan kun je altijd hun Asides From (1988–1999) een kans geven, een overzicht van al hun singles. Zeker doen! Je zal er geen spijt van hebben.
