Coldplay in het Boudewijnstadion
Instant feelgood met veel sfeer en ambiance en een energieke en charismatische frontman
Er valt veel te zeggen over Coldplay. Dat ze hun oude fans de rug toegekeerd hebben met Viva la vida en, vooral, Mylo Xyloto, dat ze goedkope marketingtrucs uithalen om platen te verkopen (duetten met Beyoncé, Avicii, Chainsmokers, Rihanna, enz.), dat ze te braaf zijn, en ga zo maar door. Ze zijn dat echter altijd al geweest… en wat je hen niet kan verwijten, is dat ze niet hun best doen om hun muziek heruit te vinden. Uiteraard is dat met wisselend succes. Welke band maakt meesterwerk na meesterwerk? Het leuke aan wereldgroepen als Coldplay, U2, Muse, Pearl Jam, enz. is dat iedere CD op zijn minst 3 of 4 zeer goeie tot fantastische nummers bevat. Mocht dat niet het geval zijn, dan zouden ze niet luidkeels meegebruld worden op festivalweides wereldwijd.
Zelf ben ik fan van het eerste uur (ik was waarschijnlijk één van de eersten die de CD ‘Parachutes’ kocht) en ik heb hen ook nooit verloochend omdat ze altijd goeie muziek zijn blijven maken. Toen we gisteren stonden te wachten op Chris Martin en de zijnen, zei Griet (mijn vrouw) tegen me dat ze waarschijnlijk niet alle nummers van de set zou kennen. Na het concert moest ze dit echter herzien, want uiteindelijk kende ze zeker 4/5 van de set. Dat zegt toch genoeg…?
Bovendien slaagt Coldplay erin om 50.000 mensen met een goed gevoel naar huis te sturen. Het gebruikt daarvoor een beproefd concept. Ze hebben dat concept bekeken, geperfectioneerd en er dan hun eigen draai aan gegeven (inclusief de lichtgevende armbandjes die iedereen krijgt bij aanvang en die op het ritme van de muziek diverse kleuren aannemen). Neem daarbij een energieke, constant lachende en bijzonder charismatische frontman en een avond zoals gisteren kan niet meer stuk. Bovendien zijn hun songs geschreven voor dit soort concerten. Ze zijn vrolijk, dansbaar, herkenbaar en, heel belangrijk, ontzettend meebrulbaar.
Het beste bewijs dat dit een tijdloze wereldband is, is dat ook hun oude songs overeind blijven. Zo hoorden we gisteren een prachtige versie van Yellow. Clocks rockt als vanouds en The scientist blijft één van de mooiste nummers die ze ooit schreven. Coldplay wordt ook vaak vergeleken met U2. Dat heeft wellicht met hun wereldfaam te maken en met het feit dat Martin zich ook vaak inzet voor allerhande goede doelen (zo maakte hij gisteren diverse malen allusie op de erbarmelijke toestand waarin onze wereld zich bevindt). Je kan ze echter onmogelijk met elkaar vergelijken. Ze brengen elk hun eigen repertoire op hun eigen manier. Het enige gemeenschappelijke punt dat ze hebben, is dat ze een indrukwekkend aantal songs bij elkaar geschreven hebben die iedereen kent (zelfs diegene die denken niets te kennen van hen).
Martin slaagt er ook in om het hele stadion te doen geloven dat ze er echt zin in hebben en dat ze van dit concert het beste concert zullen maken die ze ooit gaven. Al van bij het begin vliegt de confetti in het rond en niet veel later wordt voor de eerste keer vuurwerk afgestoken. Hij is een publieksmenner eerste klas en krijgt de hele bende probleemloos op zijn hand. Bovendien haalt hij een paar keer zijn beste Nederlands en zijn beste Frans boven en loopt hij de helft van de tijd rond met een Belgische vlag in zijn achterzak. Ja, u leest het goed, lopen. Ondanks dat het om en bij de 30 graden was, loopt, springt, danst en huppelt hij rond als een jonge hinde op een vlakte van madeliefjes.
Hoogtepunten halen uit dit optreden, is bijna onbegonnen werk omdat er bijna uitsluitend hoogtepunten waren. Het feit dat Martin op een bepaald moment Formidable covert van Stromae, was er zeker één van, maar ook Charlie Brown, waarbij de armbandjes voor het eerst echt tot hun recht kwamen. Hetzelfde kan gezegd worden van Everglow, waarbij Martin extra aandacht vroeg voor de wereldproblematiek. En dan het trio Fix you (dat Martin inzette, liggend op de catwalk), Viva la vida (meegebruld door zowat alles en iedereen) en Adventure of a lifetime. Kortom, het ene hoogtepunt na het andere. Wie geen fan was van dit groepje, is er zeker één geworden na het zien van dit concert. Wat mij betreft, één van de beste concerten die ik ooit zag (en ik heb er al behoorlijk wat gezien in mijn leven 😊).
