De Grönholmmethode (Jordi Galceran) door KSMG Beveren

Big brother is watching you

:-D :-D :-D :-(

Wij zoeken geen goed mens die naar buiten toe een klootzak is. Wij zoeken een klootzak die naar buiten toe een goed mens lijkt te zijn.

Een moeilijke opdracht, dit. Ik schrijf over iedere voorstelling die ik te zien krijg, maar dit stuk ligt mij zo nauw aan het hart dat ik het heel moeilijk vind om hier objectief over te oordelen. Pas op, onze vrienden van het KSMG brachten het er goed vanaf en deden dit schitterende stuk ook alle eer aan. Ik speelde het zelf, zag het ondertussen al twee keer en blijf het een briljant stuk vinden van een zeer getalenteerd schrijver. Mochten er onder u zijn die het verhaal nog niet kennen, hierbij toch een korte inhoud. Vier mensen (drie heren en één vrouw (tekenend voor onze maatschappij waar de vrouw het nog altijd moeilijk in de bedrijfswereld)) komen solliciteren voor een topfunctie bij Dekia, een multinational. Ze worden hierbij onderworpen aan een wel heel eigenaardige sollicitatieprocedure waar niets is wat het lijkt.

Op scène staat een soort kooi met drie muren, één deur en een glazen wand vooraan. Die glazen wand blijkt voor de acteurs een spiegel te zijn en het publiek is de voyeur van dienst. Te pas en te onpas bekijken de acteurs zichzelf in de “spiegel” waardoor je als toeschouwer constant het gevoel krijgtt dat je naar hen zit te kijken wat bij sommigen wel eens een ongemakkelijk gevoel zou kunnen teweegbrengen. Links en rechts van de “kooi” staan twee televisieschermen waar ook nog eens vanuit twee camerastandpunten getoond wordt wat wij op scène te zien krijgen. In de pauze blijven de acteurs in de “kooi” zitten om het claustrofobisch gevoel nog te versterken. Een heel mooi concept, ondersteund door goeie acteurs, die het hele stuk door consequent in hun rol blijven. Een mooie prestatie van het KSMG.

Nog een paar bedenkingen, waar ik al op voorhand een kanttekening bij zou willen plaatsen daar ze heel misschien ingegeven zijn omdat ik het stuk zo goed ken. Wellicht weet ik te goed wat er volgt, maar een hoger tempo af en toe had deze voorstelling wellicht geen kwaad gedaan. Het KSMG koos ervoor om het einde wat aan te passen en liet de acteurs interageren met het publiek. Persoonlijk vond ik dat jammer omdat je daarmee het claustrofobische van het geheel doorbreekt. Langs de andere kant bereik je hiermee echt dat “Big brother”-gevoel en daar was het hem hier om te doen, als ik me niet vergis. Wellicht was het ook niet nodig om de technicus achter de schermen in beeld te brengen. Ik herhaal dat dit subjectieve bedenkingen zijn die ik wellicht niet had gemaakt indien ik het stuk niet kende. Ik blijf erbij dat dit een fantastisch stuk is en dat dit stuk alle eer werd aangedaan door de getalenteerde ploeg van het KSMG. Een dikke pluim en ik ben ervan overtuigd dat ze met deze productie hoge toppen gaan scheren op het provinciaal theaterfestival bij Antigone Kortrijk.

Regie : Tom Ternest

Spel : Stef Eecloo, Filip Vanderbeke, Bart Claeys & Renate Laconte