Editors amuseren een uitverkocht Sportpaleis

:-D :-D :-D :-D

The saddest thing that I’d ever seen were smokers outside the hospital doors

[caption id=”attachment_2565" align=”aligncenter” width=”300"]

Tom Smith[/caption]

Ik was een tiener in de jaren ’80. Het zal dan ook niemand verbazen dat The Cure, Depeche Mode, e.d. tot mijn favoriete groepen aller tijden behoren. Sinds een aantal jaren ben ik een reuzegrote fan geworden van Editors. Het feit dat Editors niet onder stoelen of banken steken dat bovenstaande bands tot hun grote inspiratiebronnen behoren, zal daar wellicht niet vreemd aan zijn. Zwarte muziek, niet evident, maar ik hou daar wel van. En met mij nog heel veel Belgen, zo blijkt, want nergens zijn Editors zo groot als in België. Elders slaat hun muziek veel minder aan. Toen ik vernam dat ze naar het Sportpaleis kwamen, nam ik mijn telefoon en bestelde subito presto twee tickets (één voor mijn zoon en één voor mij). En zaterdag was het zover. Op naar Antwerpen voor het langverwachte en veelbelovende concert van Editors.

Het feit dat Balthazar het voorprogramma speelde, was natuurlijk ook mooi meegenomen. We waren op tijd voor onze streekgenoten en konden alleen maar beamen wat we al zo vaak hoorden. Balthazar is een leuke band met aanstekelijke deuntjes. Het was dan ook gezellig meedeinen op het aanstekelijke ritme. Vlug nog een drankje en dan stonden we klaar voor Editors. Criticasters beweren dat het vertrek van Chris Urbanowicz de band geen deugd heeft gedaan en dat hun nieuwe plaat het niveau van de vorige niet meer haalt. Toegegeven, “The Weight Of You Love” is wellicht niet zo goed als “The Back Room” of “In This Light And On This Evening”, maar het is wel een goeie plaat en ook de meest toegankelijke van al hun platen. En de nummers van de nieuwe plaat waren live dan ook meer dan te pruimen.

Dat bleek al van bij het eerste nummer : “Sugar”. Een bloedmooi begin van een perfect concert. Bij het derde nummer ging het Sportpaleis al voor de eerste keer uit haar dak bij het horen van de eerste tonen van “Smokers Outside The Hospital Doors”. Wat een nummer en live komt het nog veel beter tot zijn recht. Bij dit nummer werd ook voor de eerste keer vuur “gespuwd” op het voorpodium. Hierop volgden klassiekers als “Bones” en “Eat Raw Meat = Blood Drool”. Klasse! “Formaldehyde” en “A Ton Of Love” (dat live ten volle tot zijn recht komt) werden integraal meegebruld door de 18.000 aanwezige kelen (hoewel hier en daar wel een cynicus zal beweren dat er niets gebeurde tijdens dit concert ;-) ). Hoogtepunt voor mij was het magistrale “In This Light And On This Evening”, gevolgd door twee akoestische nummers waarin Smith zichzelf begeleidde op zijn gitaar. Had hij gezwegen tijdens “No Sound But The Wind”, we zouden het allicht niet gehoord hebben. Hierop volgde het bloedmooie liefdesliedje “The Phone Book”. De reguliere set werd afgesloten met “Honesty” en tijdens de bisronde kregen we nog een “full band” versie van “Nothing” en een superlange versie van het onvermijdelijke “Papillon”. En dat was meteen het einde van een schitterend concert, één van de betere die ik de laatste jaren te zien en te horen kreeg. Editors bewees hiermee dat ze klaar zijn om podia over heel de wereld plat te spelen. En “The Weight Of Your Love” zou wel eens hun wereldwijde doorbraak kunnen worden …