Films die ik zag in februari ‘18
Bijna alle genres kwamen aan bod in februari
In februari konden we genieten van de hyperkinetische actie van Adil en Billal, terwijl Netflix met een gedurfde reclamecampagne de nieuwe ‘entry’ in het Cloverfield-universum op ons losliet. Nog actie met Colin Firth en een lispelende Samuel L. Jackson in The Kingsman en onderhuidse horror in de Netflix original 1922. Het absolute hoogtepunt van de maand was echter The shape of water, de prachtige fantasy-film van Guillermo Del Toro.
Patser
Adil en Billal zijn ondertussen reeds aan hun derde speelfilm toe. Na het mindere Image en het schitterende Black, timmeren ze verder aan de weg met deze Patser. Naar eigen zeggen ‘Next level shit!’. Ik zou het eerder fucking hyperkinetische shit noemen. Simoni speelt Adamo, die samen met zijn drie beste vrienden een cokehandel opzet in Antwerpen. De film flitst letterlijk voorbij en kogels vliegen je rond de oren. Bovendien bevat de film heel wat referenties naar bekende Amerikaanse films zoals Taxi driver, Scarface, enz. Misschien een tikkeltje te lang, maar Adil en Billal slagen er wel opnieuw in om een film te maken zoals er nog nooit één gemaakt werd in Vlaanderen. Doe zo verder, jongens.
The Cloverfield paradox
De bedenkers van het Cloverfield universum weten hoe ze een publiek moeten warm maken voor een nieuwe film in hun zelf gecreëerde universum. De manier waarop ze indertijd Cloverfield lanceerden, was nooit gezien. De verwachtingen konden dan ook maar gedeeltelijk ingelost worden. 10 Cloverfield Lane was op alle vlakken een schot in de roos. Gesitueerd in dezelfde periode van de eerste film maar opgezet als thriller. Deze nieuwe toevoeging weet de hooggespannen verwachtingen niet in te lossen. De film ziet er goed uit, er wordt goed geacteerd (ondanks de zwak uitgewerkte personages) maar het verhaal is te mager. Eigenlijk is dit een flauw afkooksel van films als Alien, Event horizon en het veel betere Life van vorig jaar. Er zitten een paar goeie momenten in maar als geheel weet de film niet te bekoren.
Kingsman: the secret service
Colin Firth is perfect gecast als Harry Hart, het toonvoorbeeld van de gentleman-spy. De rol is hem dan ook op het lijf geschreven. Samuel L. Jackson is dan weer hilarisch als de lispelende slechterik van dienst. Het leuke uitgangspunt (een supergeheime Britse geheime dienst gebruikt schuilnamen van de ridders van de ronde tafel) kan niet verhullen dat de film lijdt onder de lange speelduur. Dit is een euvel waar wel meer hedendaagse blockbusters last lijken van te hebben. Knip hier een half uur uit en je krijgt een uiterst genietbare komische actiefilm, terwijl je nu toch af en toe eens je GSM checkt om te zien hoe lang de film nog duurt…
The shape of water
Vaak zegt men dat perfectie niet bestaat. Als je echter deze film gaat bekijken, dan kan je bijna niet anders dan concluderen dat dat wel zo is. Deze magische film van een wonderlijke schoonheid baadt in een prachtige sfeer, is schitterend vormgegeven en bevat een cast om u tegen te zeggen. Voor mij is dit dé Oscar-kandidaat bij uitstek. Kijk maar eens naar de eerste vijftien minuten en u raakt betoverd door deze wondere wereld van Elisa Esposito, gecreëerd door meester-verteller Guillermo Del Toro. Een prachtig sprookje voor volwassenen over twee eenzame zielen en hun allesoverstijgende liefde voor elkaar.
1922
Thomas Jane is de wat miskende acteur die knappe rollen speelde in o.a. The mist en Deep blue sea. Maar zo goed als in deze 1922 was hij nog nooit. Hij speelt boer Wilfred James die, samen met zijn zoon Henry, zijn vrouw vermoord omdat zij de boerderij wil verkopen. Dat komt hen echter duur te staan. De donkere sfeer, de mooie fotografie, de griezelige muziek en de knappe acteerprestaties maken van deze film een mee dan genietbaar kleinood over een man die zijn eigen demonen niet meer meester kan en hier uiteindelijk aan ten onder gaat…
