Gomaar! — De Gomaartrilogie (Wim De Wulf) door Het Zwevegems Teater
Met een lach en een traan naar ongekende theaterhoogten
:-D :-D :-D :-D
Het Zwevegems Teater staat altijd wel garant voor kwalitatief theater. Gekende stukken, een degelijke regie en goede acteurs zorgen telkens weer voor een plezante toneelavond. Maar wat ze met deze productie op de planken toverden, is toch van een ongezien niveau. We volgen Godfried en Maria, een koppel tegen wil en dank. Wanneer Maria een zoon baart, wordt die Gomaar genoemd omdat dat, aldus Godfried, een mooie combinatie is van GOdfried en MAARia. Gomaar groeit op en brengt het gros van zijn tijd door met Gaspard, de knecht op de boerderij van zijn vader. Tot zover deel 1 (Stekezotvanu). In deel 2 (Wiedaterieris) volgen we Gomaar naar de grote stad, waar hij zijn eerste grote liefde ontmoet (Amanda) en vriendschap sluit met Clochard. In deel 3 (Tisaltijdiet) volgen we Gomaar in de herfst van zijn leven. Zijn moeder komt te sterven en dat doet iets met een mens …
We hadden al van zoveel mensen gehoord dat dit een hele knappe productie was, maar het is vrijdagavond, we zijn eigenlijk een beetje moe van de voorbije werkweek en we weten dat het een stuk is van 2 uur en 45 minuten! De verwachtingen zijn hooggespannen… De laatste drie rijen zijn nog vrij en Bieke (die het stuk al gezien had) zegt dat we ons beter wat centraal zetten omdat dat de ervaring alleen maar beter maakt. De acteurs staan al op scène en wandelen wat door elkaar. Nadat de lichten uitgaan, begint het verhaal. Op de achterwand worden beelden geprojecteerd (kindertekeningen in de kindertijd van Gomaar, poppen en maquettes tijdens de jeugd van Gomaar en zwart-wit tekeningen in de herfst van zijn leven). De tekeningen zijn als het ware de prenten bij het verhaal dat de acteurs brengen, en doen tegelijkertijd ook dienst als decor. De tekeningen beslaan af en toe het hele doek, maar heel vaak staat een tekening links, rechts of centraal op het doek. Een schuilkelder wordt een klein keldertje links onderaan terwijl de rest van het doek zwart is en we op de achtergrond oorlogsgeluiden horen. Op een bepaald moment gaan Gaspard en Gomaar op twee platgelegde stoelen zitten, terwijl op de achtergrond een tekening van een koets wordt geprojecteerd waardoor we echt de indruk krijgen dat Gaspard en Gomaar met de koets op weg zijn naar de stad. Als Gomaar en zijn vrienden weglopen van een betoging in de stad, zien we op de achtergrond beelden van straten voorbijflitsen terwijl de acteurs op de voorgrond ter plaatse lopen. Heel knap. Twee ventilatoren blazen in het gezicht van Gomaar terwijl hij op zijn motorfiets zit. En zo krijgen we het ene prachtige beeld na het andere te zien. En elke keer denk je dat je het beste wel gehad hebt, maar daar komt dan alweer een nieuw beeld dat het voorgaande vaak nog overtreft. Dit alles zorgt ervoor dat je vanaf de eerste minuut meegesleept wordt in dit tragikomische verhaal van “Norton” Gomaar.
Een knap regieconcept en acht goeie acteurs staan natuurlijk niet garant voor een goeie voorstelling, maar daarmee kom je al een heel eind. Als dan ook nog eens blijkt dat dit een schitterende tekst is, dan kan onze avond niet meer stuk. Dit is zo mooi geschreven! Ondanks de lengte, verveelt de tekst geen seconde en tovert evenveel een lach als een traan op je gezicht. Een prachtig verhaal met een briljante structuur. Bepaalde scènes worden herhaald en worden pas 100% duidelijk als je de herhaling te zien krijgt. De combinatie van een knappe regie, goeie acteurs en een ijzersterk verhaal zorgt ook voor een hele smakelijke cocktail. Maar als kers op de taart staat links achteraan een vleugelpiano waaraan een pianist de perfecte soundtrack speelt voor dit prachtige prentenboek. Met zijn hemels getokkel neemt hij ons mee naar de oorlog, op de kermis, op een boorplatform of in een betoging. Een dijk van een stuk, schitterend gebracht door het Zwevegems Teater. Waaaaaauw !!!
Regie : Bart Cafmeyer
Spel : Eugène Delabie, Caroline Taeckens, Roos Courtens, Sylvia Delabie, Simon Vancraeynest, Vincent Vanhoutteghem, Ortwin Malfait, Stijn Vandenhende & Martijn Devos (piano)
