In space no one can hear you scream
Nog een sequel op deze klassieker?
Ik weet niet meer precies hoe oud ik was toen ik voor de eerste keer hoorde over Alien, één van de weinige horrorfilms die er in slaagde het genre te overstijgen. Ik moet een jaar of 14 geweest zijn. Pas enkele jaren later kreeg ik de film voor het eerst te zien… en ik was meteen verkocht. Die bijna tien minuten durende openingssequentie op de prachtige muziek van Jerry Goldsmith. De bemanningsleden worden wakker en zitten samen aan de ontbijttafel. Het gesprek gaat over alledaagse dingen tot kapitein Dallas geroepen wordt door de boordcomputer… De rest is geschiedenis.
Ridley Scott schreef filmgeschiedenis met deze klassieker (en natuurlijk ook met Blade Runner) en zette de standaard voor heel veel vergelijkbare films die later gemaakt werden. Ook nu nog wordt Alien als voorbeeld genomen (denken we maar aan het recente Life). Als je weet dat de vervolgfilms geregisseerd werden door latere grootheden, dan kan je niet anders dan vaststellen dat dit één van de beste franchises is die op dit moment loopt: James Cameron (Titanic, Avatar, The Terminator, …) regisseerde Aliens, David Fincher (Se7en, The game, Fight club, …) Alien3 en Jean-Pierre Jeunet (Le fabuleux destin d’Amélie Poulain) Alien: resurrection. Indrukwekkend toch? Zeker als je ze zo op een rijtje ziet. Scott zelf nam met Prometheus opieuw het heft in handen en gaat nu verder met Alien: Covenant.
Het grote geheim van de serie moet ik je waarschijnlijk ook niet meer verklappen. Of toch? Sfeerschepping en respect voor het personage. In iedere Alien-film zitten gedenkwaardige personages. Denken we maar aan Ripley, Hicks, Dallas, Hudson, enz. Naar verluidt wou Scott voor Alien alleen maar goeie acteurs. Dat verhoogt de geloofwaardigheid en maakt ook dat het je echt iets doet als één van hen door de xenomorph (de ‘alien’ uit de titel) verscheurd wordt. Het gerucht doet de ronde dat Scott voor ieder personage een biografie schreef opdat de acteurs zich 100% zouden kunnen inleven in hun rol. In onderstaand artikel somt Chris Ryan zijn favoriete personages op. Bij mij zouden ze wellicht in een iets andere volgorde staan, maar het laat wel zien hoe belangrijk én onvergetelijk die personages zijn.
Hiernaast zet ik de mijne nog eens op een rijtje. Stuk voor stuk iconische personages. Heel wat anders dan in de doorsnee slasherfilm, waar je vijf minuten na de film alweer vergeten bent wie nu weer dat derde slachtoffer was. Ik garandeer je dat je, na het zien van Alien, nooit meer zal vergeten wie Captain Dallas (Tom Skerritt) nu weer was. Hij speelt de hoofdrol in één van de spannendste scènes uit Alien. Hetzelfde met Hicks (Michael Biehn). Hij is de enige man die een klein beetje doordringt tot Ripley. Romantiek dreigt over te nemen, maar dat is zonder de xenomorphs gerekend. En dan natuurlijk Ripley (Sigourney Weaver), de eerste echte vrouwelijke actieheld. En wat voor één! Een heldin tegen wil en dank…
Voor iedereen die van plan is om Alien: Covenant een kans te geven, zette humo.be alles wat u moet weten over de film nog eens op een rijtje. Ik heb alvast bijgeleerd. Wellicht jullie ook.
Vorige week dan las ik onderstaande. Neill Blomkamp zou ooit aangesproken zijn om een rechtstreeks vervolg te maken op Aliens, zonder rekening te houden met de twee daaropvolgende films. Dat lijkt mij een interessant idee om uit te werken. Hoe het hier nu verder mee staat, is onduidelijk. Het enige wat ik kan meegeven, is dat het project wel nog te vinden is op IMDB, met Blomkamp als regisseur.
En dan was er Prometheus. Deze film had zijn voor- en tegenstanders. Ikzelf heb er echt van genoten, alleen maar door de sfeerschepping en het fantastische acteerwerk. Hieronder kun je mijn recensie nog eens nalezen.
Dit alles maar om te zeggen dat ik enorm uitkijk naar Alien: Covenant. Razend benieuwd waar Scott met zijn franchise naartoe gaat. Zoals zo vaak, zijn de meningen ook nu weer verdeeld. Ik zal alvast proberen mij hier niets van aan te trekken en volop te genieten van de fantastische wereld die Ridley Scott gecreëerd heeft, bevolkt met één van de dodelijkste wezens die ooit in de bioscopen te zien was. Aan het overgangsfilmpje te zien dat Scott maakte, zal het alleszins weer bijzonder mooi zijn om naar te kijken.
Ripley, go go go!
