Mijn naam is Anastasia (Jeugdtheater Scherven en De Gebroken Spiegel)
Genieten van mooie kostuums in een prachtig uitgelicht decor!
De Russische tsaar Dragomir wordt 450 jaar en zoekt een opvolger. Hij vindt de geschikte kandidaat in Nicóla Romano, vader van vier dochters en één zoon. Maar wat als hij sterft? Dan moet zijn oudste dochter An(n)a(stasia) hem opvolgen. Dit is echter allemaal buiten de valse tsaar Raspoetin gerekend. Die probeert een stokje te steken voor de plannen van tsaar Nicóla en zelf aan de macht te komen.
50 mensen regisseren is geen sinecure, maar toch is regisseur Jef Depaepe erin geslaagd dit, samen met Alieke Vroman, tot een goed einde te brengen. Jef is huisregisseur bij De Gebroken Spiegel en we weten ondertussen dat een voorstelling tot in de puntjes afgewerkt is als hij aan het roer staat. Dat is ook nu niet anders. In Bellegem hebben ze ook het geluk over een schitterende costumière te beschikken. Griet Demyttenaere tovert ook nu weer met heel weinig middelen de meest fantastische kostuums uit haar mouw, wat het geheel een grote meerwaarde biedt.
Ook op vlak van belichting zijn ze verwend daar in Bellegem. Het ene prachtige plaatje volgt het andere op. Het absolute hoogtepunt is de scène waarin de boom met de gouden appels tot bloei komt en geplunderd wordt door de vuurvogels. Het begint al met de heel mooi uitgelichte scène van Blumovitch en Grunovitch die stomdronken in slaap vallen om te eindigen met de schitterend vormgegeven boom (bestaande uit een heel aantal acteurs en actrices) die belaagd wordt door de vuurvogels in hun wondermooie kostuums.
Ik zou nog verder kunnen gaan, want ook het schaakbord, de zetstukken, het kostuum van Raspoetin en dat van Dragomir zijn pareltjes. Bovendien wordt er goed geacteerd. Hier zou ik er heel veel kunnen uitpikken, maar ik hou het beperkt. Maarten Lavaert beschikt over de nodige flair om een prachtige slechterik neer te zetten, maar het is vooral hondje Jimmy (een sublieme Maud Verspeelt) dat de show steelt. De bewegingen, de subtiele woefjes en de snelle hoofdbeweginkjes maken dat je van in het begin gelooft dat je naar een hondje zit te kijken.
De twee gezelschappen brengen op deze manier een zelfgeschreven stuk (van de hand van Filip Deprez) op weergaloze wijze tot leven.
Regie: Jef Depaepe & Alieke Vroman
Spel: Hugo Lefebvre, Ine Vanantwerpen, Alexander D’Hooghe, Rune Vincke, Hannah De Poortere, Filip Deprez, Janne Demuynck, Fran Feys, Maurits Descamps, Stoffel Van Boeckxsel, Hanne Dierick, Emma Verspeelt, Bert Verspeelt, Elise Lefebvre, Clémence Morel, Nane Loosveld, Maud Verspeelt, Hanne Salomez, Lieze Loosveld, Lotte Buyck, Anton Vandevenne, Sofie Depaepe, Isa-Maria Depaepe,Jasper Vroman, Torn Versavel, Ole Van Heghe, Fien Leroy, Floor Deschamps, Lenie Van Asten, Jolien Depraetere, Maarten Lavaert, Jente Pardon, Alieke Vroman, Lukas Stock,Sofie Claerhout, Elena Brouckaert, Rune Corne, Ynn De Wit, Jade Lamri, Wolfe Van Heghe, Tara Vanwijnsberghe & Odile Wyseur
