Na de regen
Vreemde keuzes laten de boodschap verloren gaan
Het zou een interessant uitgangspunt kunnen zijn voor een discussie over theater: waarom werkt de ene voorstelling wel en de andere niet? Om te werken, moet alles perfect samenvallen. Een toneelvriend zei ooit eens dat je je bijzonder gelukkig mag prijzen als dat één keer om de vijf jaar gebeurt. Alles hé! Het stuk, de regie, de acteurs, de muziek, de sfeer, de belichting, … alles! Met Na de regen neemt Kunst & Vreugd een risico, want een evidente keuze kun je dit allerminst noemen.
Frustraties alom
In Na de regen bevinden we ons op het dak van een kantoorgebouw van 49 verdiepingen. Binnen geldt een algemeen rookverbod. Wie die wet overtreedt, wacht strenge straffen. En toch krioelt het dak van de ‘criminelen’, rokers, die zonder verpinken de wet overtreden. Het heeft al twee jaar niet geregend, waardoor de frustratie alleen nog maar toeneemt.
Tweeledigheid doet het stuk geen deugd
Het decor is op zijn minst imposant te noemen. Achteraan op scène zitten de acht medewerkers met de rug naar het publiek naar buiten te kijken door grote ramen, terwijl ze op hun PC tokkelen. Vooraan is het decor ingedeeld in twee platteaus die met een hellend vlak met elkaar verbonden zijn. Hier en daar staan balustrades, die je als toeschouwer denkbeeldig moet uitrekken. De acteurs sleuren en trekken aan valse sigaretten. Achteraf blijkt dat een verstaanbare keuze omdat er maar één echte roker onder hen is. De keuze om de vier secretaresses in hetzelfde kostuum te laten opdraven, lijkt logisch (we zijn allemaal nummers), maar flatteert niet iedereen evenveel. Ook de keuze om de acteurs groot te laten spelen, te overacteren wringt regelmatig met de tekst. Alle begrip voor de regisseur dat hij de verschillende zware onderwerpen die aan bod komen, wil ontluchten, maar het publiek is wel wat gewoon en af en toe mag iets echt wel binnenkomen en een slag in je gezicht zijn. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat ook de acteurs worstelen met deze tweeledigheid.
Knap laatste kwartier
Na de regen is sowieso geen makkelijk stuk. Als je dan ook nog de echte problematiek van het stuk uit de weg gaat door de boel af en toe te ontluchten (om het publiek te plezieren?), gaat de boodschap voor een groot stuk verloren. En daar kan het mooie decor en het knappe laatste kwartier weinig aan veranderen.
Regie: Gino Debeyne
Met: Dieter Himpe, Filiep Delannoy, Joke Fossaert, Sandra Haelewijn, Emma Vandenbussche, Ilse Coghe, Wout Degryse & Mieke Remmerie
