Patser
Fucking hyperkinetische shit!
Adil en Billal: je bent ervoor of je bent ertegen. Een gulden middenweg lijkt er niet te bestaan. Als je hun vele ge’shit’ en ge’fuck’ maar zo zo vindt of als je niet houdt van hun aanhoudende hyperkinetische gedoe, blijf dan maar thuis en ga niet naar Patser kijken. Als je echter houdt van hyperkinetische actie of van Matteo Simoni, ga dan zeker kijken. Je zal het je niet beklagen, zoveel is zeker.
Ewa ja
Drugsoorlog
Adamo groeit op op ’t Kiel te Antwerpen, samen met zijn vrienden Volt, Junes en Badiah. Ook Yasser was een vriend, maar die is nu flik en dat is niet okee. Samen met nonkel Farid sluiten ze een deal met Orlando Marie, een beruchte Nederlandse drugsdealer. Ze denken op die manier makkelijk geld te kunnen verdienen tot één van hun transacties fout loopt. De drugs ‘verdwijnen’ maar dat is niet naar de zin van Orlando die koste wat het kost zijn stuff terug wil. Voor ze het goed en wel beseffen, ontketenen de vier vrienden op die manier een nooit geziene drugsoorlog van Antwerpen tot Amsterdam.
ADHD
Alles aan deze film lijkt erover, zelfs de over-the-top acteerprestaties van Axel Daeseleire en Jeroen Perceval als corrupte Antwerpse flikken. De beelden flitsen, de montage is even hyperkinetisch als het regisseursduo en zelfs de camera lijkt ADHD te hebben bij momenten. En toch wist de film mij te raken. Matteo Simoni laat nog maar eens zien wat voor schitterend acteur hij is. Het lijkt wel alsof hij in het lichaam van iemand anders gekropen is. Bovendien wordt hij knap bijgestaan door zijn drie kompanen. Noureddine Farihi (Mo uit thuis) weet eveneens de juiste snaar te bespelen als de twijfelende nonkel Farid.
Verwijzingen naar het betere Hollywoodwerk
Dat niet iedereen deze film zal smaken, is een feit. Daarvoor wordt er net iets te veel ge’fuckt’, geschoten en geneukt. Maar wie wil meegaan in de gekke wereld van Adil en Billal zal hier zeker zijn gading vinden. Het is voor het eerst dat dit soort films gedraaid wordt in Vlaanderen. De jeugd zal hier zeker plat voor gaan, temeer ook omdat de soundtrack ge(ont)sierd wordt door allerlei soorten Hip Hop uit de lage landen. En de echte filmliefhebber kan zijn hartje ophalen aan de talloze verwijzingen naar het betere Hollywoodwerk. Een nieuwe Martin Scorsese zijn ze nog niet, maar ze lijken mij toch aardig op weg.
Regie: Adil El Arbi & Billal Fallah
Met: Matteo Simoni, Nora Gharib, Saïd Boumazoughe, Junes Lazaar, Ali B, Werner Kolf, Nabil Mallat, Noureddine Farihi, Axel Daeseleire & Jeroen Perceval
