Spots Op West 2022
Wat een verademing om eindelijk weer vrijuit op dit festival te kunnen rondlopen
Met gelijkgezinde vrienden naar Spots Op West. Beter wordt de zomer niet, als je ‘t mij vraagt. Allez, toch niet voor een theaterliefhebber zoals mezelf. We gaan deze keer echter met een ‘hoger’ doel op zaterdag. We nemen namelijk een aflevering op van de Podcast. Spannend!
Op vrijdag ben ik er ook al, met een andere toneelvriend. We gaan kijken naar:
Titus
Jan Sobrie
Regie: Sarah Houpelyne
Rasentertainer Jan Vanaudenaerde brengt deze mooie tekst van Jan Sobrie met de energie en de overgave die we van hem gewend zijn. Hij speelt Titus, een tiener die met zichzelf en zijn omgeving in de knoop ligt. Zoals we van Sobrie kunnen verwachten, liggen drama en komedie vaak heel dicht bij elkaar. Mooie voorstelling!
We sluiten af aan de spiegeltent en keren huiswaarts, want de zaterdag zijn we terug met de ploeg van de Podcast.
Na de opname van de intro en een paar interviews, gaan we naar onze eerste voorstelling van de dag:
Beter dan Elvis!?
Kurt Vervloet
Er zijn slechts weinig dingen die wij simpele stervelingen beter kunnen dan Elvis, behalve opstaan na de val. — Kurt Vervloet
Regie: Hans Van Cauwenberghe
Kurt Vervloet schreef en regisseert zelf deze voorstelling over een kermiszanger die Elvis playbackt. Eigenaardig genoeg zijn er nog wel meer parallellen te trekken met het leven van Elvis. Want ook drugs, drank en (verloren) liefde spelen een rol in het leven dan deze man. Vervloet brengt dit met een energie en een overgave die dit soort stukken vraagt. Het is een plezier om de man bezig te zien en te luisteren naar zijn verhaal. Hele knappe voorstelling!
Iets eten, nog wat interviews en dan de volgende voorstelling. We trekken naar Utendoale voor:
I’m not gonna write you a love song
Anke Verschueren
Anke duikt in de popgeschiedenis en toetst de teksten van bekende popdeuntjes aan haar eigen liefdesleven. Zij vindt dat die teksten de waarheid onrecht aandoen en alles veel rooskleuriger voorstellen dan het is. Ze wisselt heel mooi af tussen grappige sketches en eigen versies van de voorgestelde liedjes (die ze met haar looping station bewerkt). Probleemloos krijgt ze de zaal op haar hand met deze prachtige muzikale voorstelling.
Voilà, de tweedaagse Westouter zit erop. We sluiten af met een etentje en drinken nog een slaapmutske aan de spiegeltent, waarna we moe maar meer dan voldaan (op verschillende vlakken 😉) huiswaarts keren. En, ik heb dit nog maar zelden meegemaakt, maar geen enkele voorstelling heeft mij ontgoocheld, en dat geeft een ongelooflijk goed gevoel…
Bedankt, OPENDOEK! Dit blijft een heel mooi initiatief en voor mij één van de gezelligste festivals van het jaar.
