SUKR (Theatermakery Het Eenzame Westen)
Fragmentarische analyse van de lamentabele behandeling van Poolse gastarbeiders in de grensstreek
Aan de hand van interviews gaat Theatermakery Het Eenzame Westen op zoek naar verhalen van bij ons. Sinds ZWINS doen ze dat in samenwerking met lokale gezelschappen en acteurs. Deze keer deden ze een beroep op het koor van Dé Academie en op Roland Delannoy, die dienst deed als dialectcoach en zelf ook een rol op zich mocht nemen.
Up route noa ’t vrèmde. Om te klawier’n en labeur’n. Nuus enigste doel; è beter’n thuus. Doa, woa damme zelve nooit zyn. Bitroap’n of briek’n. Dat è makt gin verschil ennè.
De voorstelling hinkt zowat op twee benen. Aanvankelijk wordt er, wat mij betreft, te veel informatie gegeven en blijken niet alle grappen even goed te werken. De lange monoloog aan het begin, hoe goed die ook gebracht wordt, maakt dat je aandacht al meteen wat verslapt.
Gelukkig wordt het geleidelijk aan beter. Zeker de tweede helft is bij momenten hilarisch en weet toch de boodschap over te brengen. Zo is de scène waarin twee louche types zonder veel te zeggen, en prachtig gespeeld door Tom Ternest en Isabelle Van Hecke, een poging doen om de onfortuinlijke gastarbeider te helpen, bij momenten hilarisch en pijnlijk tegelijk. Hetzelfde kan gezegd worden van de advocate die letterlijk en figuurlijk de berg waar ook de gastarbeider tegenaan kijkt, niet weet te overbruggen.
Door de fragmentarische aanpak wordt het niveau niet altijd even hoog gehouden, maar gelukkig eindigt het stuk prachtig, wanneer de werkgever ook nog eens zijn zeg komt doen over waarom hij een beroep doet op gastarbeiders en waarom hij hen niet beter behandelt dan hij doet. Ternest worstelt zowel met zichzelf in een dikmaakpak als met zijn machine waarin hij komt opgereden als met zijn ethiek. Een knap einde van een voorstelling die niet altijd goed lijkt te weten waar naartoe.
Regie: Tom Dupont
Spel: Brajan Bartikowski, Darya Gantura, Tom Ternest, Isabelle Van Hecke & Roland Delannoy
