The Beauty Queen of Leenane
Disfunctionaliteit aan de rand van de maatschappij
Een paar jaar geleden waren Bert Verbeke en Debbie Crommelinck te zien op de Gentse Feesten met Iets om van te huilen van Jibbe Willems. Vorig jaar waren ze opnieuw van de partij met Naamloze gebeurtenis, in een regie van Matthias Sercu. Ook Jef Hoogmartens was er toen bij. Dit jaar zijn ze er opnieuw en brengen ze The Beauty Queen of Leenane. Jef Hoogmartens is er opnieuw bij. Met Tim David is de cast compleet. De regie is in handen van Domien van der Meiren.
Ze kunnen elkaar niet uitstaan
Marleentje is 40 en woont nog steeds samen met haar bazige moeder. Ogenschijnlijk kunnen ze elkaar niet uitstaan. Terwijl moeder TV kijkt, doet Marleen boodschappen en werkt ze in de tuin. Af en toe krijgen ze bezoek van buurjongens Raymond en Patje. Op een dag worden ze uitgenodigd op het afscheidsfeest van hun nonkel uit Amerika. Marleen en Patje worden verliefd en zetten zo een aantal gebeurtenissen in gang die de levens van deze vier personages op hun kop zal zetten.
Vreemdsoortige sfeer
Regisseur van der Meiren kiest voor een sober, maar functioneel decor. Links op de scène staat een keukenmeubel met aanrecht. Daarachter hangt een groot venster. Centraal hangt nog een kleiner venster en rechts staat de zetel van de moeder met daarachter een TV (opgehangen aan het plafond). Achteraan rechts zitten Bert Verbeke en Tim David. De eerste heeft een gitaar en de tweede een bugel. Naast acteren, verzorgen zij ook de disfunctionele, bevreemdende soundtrack van deze voorstelling. Dit maakt dat de hele voorstelling in een vreemdsoortige sfeer baadt.
Je hebt geen moeite om te geloven dat Hoogmartens een vrouw speelt
Jef Hoogmartens zit er van bij aanvang boenk op met zijn portrettering van de op het eerste gezicht onuitstaanbare moeder. Ondanks het feit dat hij zijn baard liet staan, heb je nooit moeite om te geloven dat hij een vrouw is. Ook Tim David is goed in zijn rol van de oversekste, een beetje wereldvreemde Patje. Bert Verbeke is degelijk zoals altijd en ook Debbie Crommelinck weet, na een wat moeizaam begin, perfect de mate van gestoordheid van haar personage over te brengen op het talrijk aanwezige publiek.
Meer dan één hoek af
We wisten natuurlijk al langer dat McDonagh een begenadigd schrijver is. Zijn stukken spelen zich vaak af in een ander soort realiteit en worden bevolkt door disfunctionele personages met meer dan één hoek af. Dat is hier niet anders. Bovendien wordt de spanning mooi opgebouwd door slechts bij mondjesmaat weg te geven wat er nu precies aan de hand is met die haat-liefde verhouding tussen moeder en dochter. Het sterke stuk, de passende muziek, de mooie scenografie en de geloofwaardige acteerprestaties maken dit tot een knappe voorstelling die de verplaatsing naar Gent zeker waard was.
Regie: Domien van der Meiren
Spel: Debbie Crommelinck, Jef Hoogmartens, Tim David & Bert Verbeke
