Toch(t)theater
Wandelen door het pittoreske Westouter, gespijsd met een vleugje theater
De Coronacrisis heeft onze hoofden en onze agenda’s leeggemaakt en ons tegelijkertijd doen inzien dat het leven niet noodzakelijk enkel maar rush-rush hoeft te zijn. Al vielen er natuurlijk ook heel wat leuke dingen weg. Zo konden we niet meer uit eten, niet meer uit drinken, niet meer naar de bioscoop, niet meer naar concerten en niet meer naar het theater. Opendoek zocht een tussenoplossing en lanceerde dit schitterend initiatief. Twee theaterwandelingen onder de inventieve naam ‘Toch(t)theater’. Goed gevonden en meer dan welkom.
De Spin
Van: Freek De Jonge — Spel: Walter Jacobs
Het eerste deel van, wat achteraf zal blijken, deze schitterende wandeling brengt ons door een rij bomen naar een verdoken achtertuin, waar we kennis maken met een familie spinnen. Het verhaal werd geschreven door Freek De Jonge en wordt in Westouter verteld door een zichtbaar nerveuze Walter Jacobs. Moraliserend, leuk verteld, af en toe wat theatraal, maar wel een leuke start van deze plezante theatertocht. Na de nodige rituelen, waarbij handen worden ontsmet, ontsmettingsgel wordt doorgegeven en een gemeend applaus en dankjewel geknik richting de moedige acteur die deze wandeling als eerste mocht kleur geven, gaat onze tocht verder.
Een paar honderd meter verder stoppen we alweer. We gaan zitten en kijken op het erf van een boerderij, met links op de voorgrond een waterplas. Daarvoor staat het bed van Michel, voor:
Liefde is…
Age on stage 55+
Tekst en regie: Erna Hollevoet — Spel: Erwin Bohyn, Erna Hollevoet, Katia Ostyn, Jean Desmaele, Gino Bruneel en Kris Vermeulen
Chapeau voor de dames en heren van 55+, die naar jaarlijkse gewoonte een stukje brengen tijdens Spots Op West. Dit hebben ze op wel heel korte tijd in elkaar moeten boksen. De acteurs halen niet allemaal hetzelfde spelniveau maar het verhaaltje is leuk en werkt duidelijk op de lachspieren van de aanwezige toeschouwers.
Niet veel later komen we aan op de top van één van de vele heuvels die Heuvelland rijk is en wat volgt, is letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van de wandeling.
Toonmoment theaterstage
Deelnemers theaterstage Spots op West
Regie: Marlies Bosmans — Spel en tekst: Febe, Fien, Gabriela, Hervé, Jente, Joke, Liv, Paulien, Robbe, Senne, Tristan en Yarie
Deze bende jeugdige enthousiastelingen ging aan het werk met een tekst van Dimitri Verhulst (Mevrouw Verona daalt de heuvel af) en brengt een knap stukje visueel teksttheater, helemaal op maat gemaakt voor de prachtige locatie waar ze spelen. Een staande ovatie was hier wellicht op zijn plaats geweest.
Onderweg naar de laatste voorstelling wacht ons nog een leuke verrassing. Een accordeonist (trouwens een trouwe animator van Spots op West waarvan de naam me even ontsnapt) zit aan de kant van de weg en brengt Laat mie maar lopen van Willem Vermandere. Voor we het goed en wel beseffen, staat iedereen samen te zingen op de tonen van de accordeon. Gezelligheid troef.
Aan het einde van de wandeling moeten de mondmaskers opgezet worden en betreden we de kerk van Westouter. Hier worden we opgewacht door Père Joseph.
Père Joseph
Tekst en spel: Jos Vandemaele
Schrijver/acteur toont zich een begenadigd verteller en weet met zijn manier van vertellen de aandacht van het publiek vast te houden. Jammer dat het vertelde verhaal niet steeds blijft boeien. Toch kan ik af en toe een glimlach niet onderdrukken en eindigt de man met een mooi, oeroud gedicht over Westouter.
Achteraf is het jammer genoeg niet mogelijk om te verbroederen met andere theatergezinden (iets waar Spots Op West anders uitermate geschikt voor is) waardoor we ook niet de mogelijkheid krijgen om Opendoek te feliciteren met dit prachtig alternatief. Bij deze PROFICIAT!
