Vader (Theater Vereenigde Vrienden)

Verdwaald in je eigen geheugen

Er wordt in (liefhebbers)theatermiddens vaak gezegd dat het gevaarlijk is om klassiekers op scène te brengen. Denken we maar aan Eén vloog over het koekoeksnest of Allo Allo. Hoe slaag je er in godsnaam in om de prestaties van Jack Nicholson als McMurphy of Gorden Kaye als René te evenaren, laat staan te overtreffen. Hetzelfde kan gezegd worden van de hedendaagse klassieker The Father, magistraal verfilmd met een sublieme Anthony Hopkins in de hoofdrol. Vader brengt ons het verhaal van de dementerende André, ooit een fervent danser… of was hij ingenieur? Hij lijdt aan dementie en verdwaalt in tijd en ruimte. De wereld die hij eens zo goed kende, vervaagt en voelt vreemd aan. Vader vertelt het verhaal vanuit het oogpunt van André en laat tegelijkertijd zien wat dat doet met zijn entourage.

Gino Debeyne regisseert en toont ons, samen met zijn acteurs, dat het wel degelijk mogelijk is om een mooie voorstelling te brengen van een klassieker. Op de vlakke vloer staat een soort labyrinth getekend, die op het eerste gezicht de muren van zijn André’s appartement voorstelt, maar uiteindelijk het labyrint blijkt te zijn waarin André verdwaalt. Vader staat of valt natuurlijk met het hoofdpersonage en hier wordt dat schitterend vertolkt door Joris Claus. Langzaamaan voel je zijn vertwijfeling toenemen en zie je aan kleine gebaren (een oogopslag, een vertwijfelde blik) dat hij niet meer weet wie of waar hij is.

Dankzij de strakke regie en deze sterke vertolking ga je helemaal mee in de wereld van een vertwijfelde André en blijf je op het einde achter met een leeg gevoel, terwijl de tranen over je wangen rollen.

Regie: Gino Debeyne

Spel: An Deryckere, Didier Pillaert, Isabel Bourgeois, Servaas Boucquey & Myriam Anne