Wachten op Spots Op West 2017
Mooi weer, goed gezelschap en veel theater…
Dag 1: de vooravond
Ik heb een leuk stukje gelezen.
Zo begon ons gesprek een klein jaar geleden. Ik had Wachten en andere heldendaden gelezen, een stukje waar Freek Mariën in 2015 de toneelschrijfprijs mee won. Mijn collega-InTeamers lazen het stuk ook en waren bijna even enthousiast. Wie gaat dit regisseren, was de volgende vraag? Geen van mijn vrienden zag hoe hier iets mee aan te vangen. Dus nam ik de regie voor mijn rekening. Het werd een moeilijk proces en het feit dat je vrienden regisseert, maakt het er allemaal niet makkelijker op. Maar het harde werk van de repetities wierp uiteindelijk toch zijn vruchten af en we kwamen tot een resultaat dat gezien mocht worden. Nu was het wachten op Spots Op West om ons ‘kind’ aan het publiek te laten zien.
Het harde werk van de repetities wierp uiteindelijk zijn vruchten af.
Vrijdag 7 juli 2017. Valiezen pakken en richting Westouter. De eerste avond is, zoals gewoonlijk, supergezellig. Voor de tweede keer op rij gaan we eten in ‘t Folk in Dranouter. Veel lawaai (van ons dan toch) en veel gelachen (ook van ons dan toch). Daarna trekken we voor een slaapmuts nog naar de spiegeltent.
Dag 2: ondergedompeld in theater
Bij het ontbijt in B&B De Rentmeesterhoeve zit de sfeer er al meteen in. De acteurs repeteren de tekst à l’italienne terwijl ik met Bryan (onze technicus) de tehniek nog eens doorneem. We begeven ons naar het pittoreske centrum van Westouter, waar we een aperitiefje nuttigen en onze honger spijzen aan de aldaar aanwezige foodtrucks. De eerste voorstelling is in Loods Dauchy, wat op zich al interessant is omdat wij daar morgen zelf ook spelen.
Als we de zaal van onze laatste voorstelling verlaten, begint de avond al te vallen. Geleidelijk aan trekt iedereen richting de Spiegeltent. Het terras zit overvol en binnen geeft The Second Revolution van jetje. Vijf jonge gasten geven het beste van zichzelf en brengen een mooie mix van hedendaagse en iets oudere rockmuziek. Wat mij betreft, de ideale soundtrack bij een glas rode wijn op een terras in Westouter.
Dag 3: onze beurt
Dennie had ons de dag voordien vroeger verlaten. Hij voelde zich niet zo lekker. Gelukkig ziet hij er bij het ontbijt al heel wat beter uit. Volgende bestemming: Loods Dauchy. Terwijl een andere groep alles aan het klaarmaken is voor hun voorstelling, beginnen wij aan het bouwen van onze muur en de kijkuit. Dat vlot behoorlijk goed, waarna we snel een hapje gaan eten en dan richting Rode Berg trekken voor onze laatste voorstelling van het weekend.
Wachten en andere heldendaden
De zaal wordt in gereedheid gebracht, de belichting wordt gericht (inclusief de moving heads) en de klank wordt getest. Net voor het volk de zaal binnenkomt, slagen we er nog in om een technische repetitie te doen aan sneltempo. Vijf minuten later worden we voor de leeuwen geworpen. Ondanks de zenuwen vond ik het een geslaagde voorstelling. De tweede voorstelling volgt een uur later en ook nu ben ik tevreden. Wat het publiek ervan vond, is vaak moeilijk in te schatten. De glimlach op het gezicht van een aantal toeschouwers en het warme applaus achteraf doen ons het beste vermoeden. Al zullen we wellicht pas binnen een paar maanden weten wat de mensen echt vonden…
Nadien gaat het opnieuw richting Spiegeltent, waar we tevreden terugblikken op een plezant weekend op het gezelligste theaterfestival van het jaar. Volgend jaar zijn we zeker opnieuw van de partij. Tot in 2018, Spots Op West.
