#FPower: Ποια είναι η διαδρομή σας έως τώρα;
Sofia Kouvelaki: Γεννήθηκα στην Αθήνα. Ήμουν αρκετά τυχερή γιατί γεννήθηκα με μια οικογένεια που με μεγάλωσε με πολλές επιλογές και με άφησε και να μπορώ και να εκφράζομαι αλλά και να ψάχνω αυτό που μου αρέσει, κυρίως μέσα από την εκπαίδευση που μού έδωσε τη δυνατότητα να έχω. Πήγα σε ένα πολύ καλό σχολείο και στα 17 μου έφυγα για την Αμερική, όπου ήταν η πρώτη πολύ δυνατή εμπειρία της ζωής μου. Ήθελα πάρα πολύ να φύγω από την Αθήνα. Με το που έφτασα στο Brown University, ένοιωσα ότι άρχισα να ανακαλύπτω τον κόσμο, κυρίως γιατί υπήρχαν άνθρωποι από πολλές διαφορετικές χώρες. Υπήρχε τρομερός πολιτισμικός πλούτος, δημιουργικότητα και θετική ενέργεια από όλη αυτή τη συνεύρεση της διαφορετικότητας και των αντιθέσεων — των κοινών και διαφορετικών στοιχείων. Αυτό με ενέπνευσε πάρα πολύ για να αρχίσω να ψάχνω και να δοκιμάζω τι πραγματικά μου αρέσει. Έτσι άρχισα εκεί να ανακαλύπτω τον εαυτό μου και τον κόσμο. Σπούδασα Οικονομικά και Διεθνείς Σχεσεις στο Brown αλλά παράλληλα παρακολουθούσα πολλά μαθήματα χορού. Στην Αμερική έχεις τη δυνατότητα να πάρεις πολλά μαθήματα, κάτι που με βοήθησε πάρα πολύ και σαν άνθρωπο, αλλά και επαγγελματικά τελικά.
Αφού τελείωσα το ΒΑ μου πήγα στο Παρίσι, στο Sciences Po, όπου έκανα International Economics σαν πρώτο Master’s, και για ένα δεύτερο Master’s πήγα μετέπειτα στο London School of Economics όπου έκανα International Political Economy of Development. Ήταν πολύ σημαντική για μένα η αλλαγή και χώρας και πανεπιστημίου, γιατί έβλεπα τη δύναμη της επιρροής που μπορεί να έχει μια κοινότητα σε νέους ανθρώπους. Πόσο διαφορετικές δυναμικές μπορεί να προκαλέσει — πόσο μπορεί να επιδράσει θετικά, αν υπάρχει και λειτουργεί σωστά, αλλά και πόσο όμως μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά, αν δεν υπάρχει ή αν ανήκεις σε μια κοινότητα που δεν σου ταιριάζει.
Διεθνείς οργανισμοί & επιστροφή στην Ελλάδα…
Με τη λήξη των σπουδών μου, μού είχε λείψει πάρα πολύ η Αμερική, οπότε γύρισα στη Νέα Υόρκη (ΝΥ) και δούλεψα στα Ηνωμένα Έθνη για 6 μήνες, στην ελληνική αντιπροσωπεία και μετά στη Unicef στο Division of Economic Analysis and Social Policy. Δούλευα από τα ΗQ της ΝΥ με χώρες της Δυτικής Αφρικής. Στόχος μου ήταν η δουλειά στο πεδίο. Αλλά θεωρούσαν ότι δεν έχω αρκετή εμπειρία για να πάω — βέβαια πώς θα την αποκτούσα αν δεν μου δινόταν η ευκαιρία να το δοκιμάσω. Παράλληλα έπρεπε να αποκτήσω βίζα στην Αμερική. Τότε όμως είχε μόλις ξεκινήσει η κρίση και δεν εκδίδανε πλέον εύκολα. Όσο δεν μπορούσα να πάω στο πεδίο, τόσο ήθελα να φύγω. Αισθανόμουν ότι η δουλειά μου είχε γίνει πολύ γραφειοκρατική — ήθελα να δω τι συμβαίνει πραγματικά, να το νοιώσω, να το ζήσω, ώστε να μπορώ να μάθω πραγματικά τι σημαίνει. Ήθελα δράση και όχι θεωρία.
“[O πατέρας μου] είναι ο άνθρωπος στον οποίο οφείλω την πίστη ότι η ανθρώπινη φύση στη βάση της είναι καλή.”
Αποφασίζω λοιπόν να γυρίσω στην Ελλάδα, με το που ξεσπάει η κρίση — έφτασα την 1η ημέρα των Δεκεμβριανών — όπου αισθάνθηκα ότι ζω σενάριο δυστοπικής επιστημονικής φαντασίας. Πέρασα 8 μήνες άνεργη, γιατί ήθελα να βρω δουλειά με την αξία μου, χωρίς να μεσολαβήσει κάποιος. Παράλληλα, έκανα ενα yoga teacher training — από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου. . Βρήκα τελικά δουλειά στην εκπομπή “Εμπόλεμη Ζώνη” του MEGA, όπου έκανα έρευνα και παραγωγή για διάφορα κοινωνικά θέματα και θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τρομερό learning experience που μου έδωσε την ευκαιρία και να ταξιδεύω και να γνωρίζω και να μαθαίνω συνέχεια καινούρια πράγματα. Το Νοέμβριο του 2012 αρχίσα να δουλεύω στο πρωθυπουργικό γραφείο του Λουκά Παπαδήμου, στο τμήμα του στρατηγικού σχεδιασμού και επικοινωνίας. Εκεί έζησα όλο το άγχος της κρίσης και της συνδιαλλαγής με την τρόικα από πολύ κοντά, το οποίο ήταν τεράστιο σχολείο για μένα.
Η μεταναστευτική κρίση…
Στο Ίδρυμα Μποδοσσάκη, ήμουν υπεύθυνη διαχείρισης προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας για ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Μέσω αυτού άρχισα να γνωρίζω εις βάθος όλες τις οργανώσεις, την ελληνική κοινωνία των πολιτών, και τις υπάρχουσες ανάγκες. Μετά από κάποιο καιρό ξέσπασε η προσφυγική κρίση και μέσω του προγράμματος Giving for Greece αρχίσαμε μία προσπάθεία στήριξης του πιο ευάλωτου πληθυσμού των προσφύγων, τα ασυνόδευτα παιδιά. Παράλληλα έκανα μια πιστοποίηση στην ιατρική σχολή του Harvard σε Mental Health and Refugee Trauma. Ένα ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο της δουλειάς μου στο Ίδρυμα με οδήγησε στη Λέσβο τις μέρες που γίνονταν οι περισσότερες αφίξεις. Εκεί έπαθα το πρώτο σοκ. Μου δώσανε ένα μωρό στα χέρια και μια γιαγιά που είχε λιποθυμήσει. Ένοιωθα τρομερά ανήμπορη να τους βοηθήσω. Κανείς δεν ήξερε τότε τι ακριβώς έπρεπε να γίνει. Υπήρχε όμως ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων που ήθελαν να βοηθήσουν: ντόπιοι, οργανώσεις, εθελοντές. Μέσα στην τραγικότητα της κατάστασης υπήρχε κάτι πολύ θετικό, η ατομική επιθυμία όλων να βοηθήσουν. Τότε -όπως και τώρα- δεν υπήρχε η πολυτέλεια του χρόνου, υπήρχε έντονη ανάγκη να γίνουν όλα γρήγορα και αποτελεσματικά.
The HOME Project…
Από τον Νοέμβριο του 2016 διευθύνω το HOME Project, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που παρέχει ασφάλεια, εκπαίδευση και κοινωνική ένταξη σε ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά, και αυτήν τη στιγμή λειτουργεί 10 ξενώνες που φιλοξενούν 200 παιδιά στην Ελλάδα, έχοντας δημιουργήσει παραπάνω από 120 θέσεις εργασίας για πρόσφυγες και νέους Έλληνες.
#Fpower: Τι ρουτίνα ακολουθείτε το πρωί;
Sofia Kouvelaki: Το πρωί είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα γιατί είναι η μόνη στιγμή απόλυτης ησυχίας που έχω. Αυτά τα 15–20 λεπτά που πίνω τον καφέ μου, βάζω όλες τις προτεραιότητες της ημέρας — κάτι που είναι απαραίτητο, γιατί καθημερινά πρέπει να γίνουν πολύ γρήγορα πολλά πράγματα.
#Fpower: Ποιο ήταν ένα σημαντικό πρόσωπο στην καριέρα σας;
Sofia Kouvelaki: Ο άνθρωπος που με επηρεάσε στην επιλογή του αντικειμένου που θέλω να ασχολούμαι είναι ο πατέρας μου. Του είμαι ευγνώμων. Από πολύ μικρή μου έδειχνε βιωματικά κάποια πράγματα και όχι τόσο με λόγια. Είναι ο άνθρωπος στον οποίο οφείλω την πίστη ότι η ανθρώπινη φύση στη βάση της είναι καλή — το οποίο όμως δε μου το είπε ποτέ. Με εξέθεσε σε εμπειρίες που μου δημιουργήσανε αυτήν την πεποίθηση. Ο πατέρας μου ήταν δικαστής στο Συμβούλιο της Επικρατείας και Υπουργός Δικαιοσύνης, και με έπαιρνε από πολύ μικρή μαζί του στις φυλακές. Κάτι που μπορεί να ακούγεται σκληρό για ένα μικρό παιδί. Ο τρόπος όμως που γινόταν η επίσκεψη δε με έκανε ποτέ να νιώσω ότι είμαι σε ένα απειλητικό περιβάλλον. Κάθε φορά μου εξηγούσε γιατί οι άνθρωποι βρίσκονται εκεί, τι τους έχει ωθήσει να κάνουν τα εγκλήματα, και ποια ήταν τα περιβάλλοντα από τα οποία προέρχονταν. Περνούσαμε ώρες ακούγοντας την ιστορία του καθένα.
Δεν θεωρώ ότι είναι εύκολο να βρεις μέντορες. Συνήθως τους βρίσκεις αφού έχεις ανακαλύψει τι ακριβώς θέλεις να κάνεις. Ίσως τώρα τα τελευταία χρόνια έχω βρει δύο άνθρωπους που πίστεψαν σε μένα και με κάνανε να πιστέψω κι εγώ ότι μπορώ να καταφέρω τα όνειρά μου. Κι αυτό ήταν πάρα πολύ σημαντικό.
#Fpower: Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έχετε λάβει;
Sofia Kouvelaki: “Το να τα παρατήσεις δεν είναι επιλογή”.
Και το: “Να είσαι απλά ο εαυτός σου”. Ακούγεται γενικό, αλλά είναι πολύ καθησυχαστικό και απελευθερωτικό όταν πραγματικά το καταφέρεις.
#Fpower: Τι συμβουλή θα δίνατε σε νέες γυναίκες που θέλουν να ανελιχθούν σε θέσεις leadership;
Sofia Kouvelaki: Να είναι αληθινές με τον εαυτό τους και να αφιερώσουν τον απαραίτητο χώρο και χρόνο για να βρουν το πάθος και το όνειρό τους, και να μην σταματήσουν μέχρι να το πετύχουν. Αλλά στην πορεία — αυτήν την ατέρμονη πορεία — να έχουν υπομονή, επιμονή, και να μην ανεχτούν, ούτε να σταματήσουν μπροστά σε καμιάς μορφής βία.
Με αυτή τη σειρά συνεντεύξεων, το #FPower στοχεύει να αναδείξει γυναίκες leaders από διαφορετικά backgrounds ως παραδείγματα και πηγή έμπνευσης για όλους. Ακολουθήστε το FPower για περισσότερο υλικό!
Ακολουθήστε τη Sofia Kouvelaki & το HOME Project:
- Linkedin: Sofia Kouvelaki
- TEDx talk: Invisible Children at TEDxAthens
- Website: www.homeproject.org
- Facebook: The HOME Project
- Twitter: The HOME Project
- Instagram: The HOME Project
Ακολουθήστε το #FPower
- Website: www.fpower.gr
- Facebook: @ FPower
- Instagram: @ fpowergr
- Medium: FPower
