Die Nerven: Ontsnappen aan de angst
Als er iets is wat Duitse rockbands van vandaag onderscheidt van Nederlandse rockbands van vandaag, dan is het dat Duitse rockbands iets te melden willen hebben. Iets te melden over de wereld van nu. Niet dat alle rockgroepen in Duitsland er nu meten werkelijk toe doen en alle Nederlandse muzikanten schitteren door oppervlakkigheid; dat is veel te kort door de bocht. Maar zoals er eerder op Frnkfrt al geschreven werd over ondermeer Isolation Berlin, Blumfeld, Ja Panik, Die Heiterkeit en Tocotronic, is ook Die Nerven een rockband die iets substantieels te bieden heeft. Dat onderstreepten ze dinsdagavond in de Amsterdamse Sugarfactory.
Het ligt voor de hand om de impact van Die Nerven vooral in de teksten te zoeken, maar zo simpel is het niet. Het is veel interessanter om de muziek van de groep als geheel te beschouwen: de intensiteit van de instrumentale partijen die de woorden kracht bij zetten en de woorden die de virtuositeit van de instrumentalisten de vrijblijvendheid doet ontstijgen.
De groep ontstond in Stuttgart, in 2010. Kevin Kuhn drumt en Max Rieger en Julian Knoth zingen en spelen respectievelijk gitaar en bas. Er werden vier albums gemaakt, waarvan de laatste twee verschenen op het ook internationaal gedistribueerde label Glitterhouse. Sindsdien nam de bekendheid van de groep met sprongen toe.
Dat Die Nerven vergeleken met andere Duitstalige rockgroepen relatief veel in Nederland hebben gespeeld kan toeval zijn, of te maken hebben met een in Nederland goed ingevoerde concertboeker. Maar het kan ook het gevolg zijn van het feit dat bij de pr voor de groep vaak de nadruk op de muziek wordt gelegd. Die heeft nogal wat weg van Sonic Youth wordt wel gezegd. Maar dat is wel wat gechargeerd. De invloed van bijvoorbeeld Mission of Burma of de Wipers is minstens zo nadrukkelijk aanwezig.
Als je de teksten van Die Nerven zwart op wit van papier leest zijn ze niet opmerkelijk ‘politiek’ of geëngageerd. Dat worden ze pas door de wijze waarop ze met de muziek gecombineerd worden. Vaak gaat het bij Die Nerven over verandering. Over verandering van de samenleving. En vooral over de angst voor die verandering. Het is die angst, waar in Duitsland de partij AfD op inspeelt, zoals bij ons FvD en PVV dat doen. Het verschil tussen Duitsland en Nederland is echter dat in Duitsland rockmuzikanten in hun werk nadrukkelijk zoeken naar een wijze om met die verandering om te gaan. Daar gaat ook bijna iedere song op ‘Fake’, het afgelopen weekeinde verschenen vierde album van Die Nerven over. ‘Immer wieder neue Wellen’ heet het in de openingssong ‘Neue Wellen’. En in ‘Roter Sand’: ‘Wo ist hier? Kann nicht Bleiben’. Of elders: ‘Alles nimmt weiter seinen Lauf’. En wat te denken van ‘Lass alles brennen, lass alle rennen, das auch der Letzte versteht, dass die Erde sich dreht, wie sich alles bewegt.’ En zo gaat het door, song na song.
Verandering — sociaal, maatschappelijk en technologisch — laat zich niet tegenhouden. De kunst is om het in je leven te incorporeren –niet om het te bevechten. Precies dat doet Die Nerven ook met hun muziek. Je hoort hoe ze verder zoeken, hoe hun muzikale ruimte zich verbreedt. Niet door moeilijkdoenerij. De ritmesessie is retestrak, wat Max als gitarist alle vrijheid geeft.
Het nummer ‘Frei’ op de nieuwe plaat is wel heel nadrukkelijk. ‘Lass alles’ los, ‘Gib alles frei, Nichts bleibt,’ zingt de groep. ‘Immer nur dagegen, Immer nur dagegen.’
Maar het meest nadrukkelijk klinken Die Nerven misschien wel in het furieus rockende ‘Angst’ van het album ‘Fun’ uit 2014, dat tijdens de huisige tour de concerten afsluit. Oorverdovend en confronterend.:
‘Ich habe Angst vor Begebenheiten
Ängste vor Situationen
Obwohl ich weiß, dass diese Ängste
Sich überhaupt nicht lohnen’
De wereld is groot en de wereld verandert. En ja, dat is angstig. Maar sluit je je op in die angst, of ga je op zoek naar de bevrijding? Daar gaat het bij Die Nerven i n de Sugarfactory over. De volle vijfenvijftig minuten. Wat een band!
Peter Bruyn
Gezien: do 24 april 2018. Sugarfactory, Amsterdam.
Meer Duitse pop en rock op Frnkfrt:
