ตอนที่ 18 “ทัวร์สุขสันต์ ดุจสวรรค์บนดิน”
เชิงอรรถ
- คาวาบาตะ ยาสุนาริ (Yasunari Kawabata) ได้ประพันธ์บทนิยายเรื่อง “เสียงแห่งขุนเขา” โดยได้แรงบันดาลใจจากความงดงามและเสน่ห์ของชูเซ็นจิจนได้เป็นชาวญี่ปุ่นคนแรกที่ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมปี 1968
2. โคโบ ไดฉิ (Kōbō-Daishi) พระภิกษุในพระพุทธศาสนานิกายชินงอนในสมัยยุคเฮอังเป็นผู้ค้นพบบ่อน้ำพุร้อนที่ซ่อนอยู่ใต้สายธารจึงได้สร้างวัดซูเซ็นจิขึ้นเพื่อเป็นศูนย์รวมจิตใจศาสนิกชนใจหมู่บ้าน
การเดินทาง: นั่งรถไฟจากสถานีนัมบะ (Namba) สาย Nankai Koya line มาลงที่สถานีฮะชิโมะโตะ (Hashimoto) ใช้เวลา 50 นาที จากนั้นต่อรถบัสมาลงสถานีโคยะซัง อีกประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง ค่าโดยสารประมาณ 1,770 เยน
3. ครั้งราหุลยังเล็กมีติดนิสัยชอบโกหกเล็กๆน้อยๆอยู่เสมอ เมื่อมีคนถามหาพระบิดาก็มักจะทำทีชี้ไปทางอื่นด้วยความสนุกสนานตามประสาเด็ก วันหนึ่ง พระพุทธเจ้าจึงเสด็จไปหาราหุลเพื่อประทานโอวาท เมื่อราหุลได้เห็นพระผู้มีพระภาคเสด็จ
มาแต่ไกล จึงปูลาดอาสนะและตั้งน้ำสำหรับล้างพระบาทไว้ เมื่อพระผู้มีพระภาคประทับล้วทรงล้างพระบาทจึงตรัสแก่ราหุลว่า
“ราหุล น้ำในขันนี้สามารถน้ำไปใช้ดื่มต่อได้หรือไม่?”
ราหุลกราบทูลว่า “น้ำในขันนี้ปนเปื้อนสิ่งสกปรก จึงไม่สามารถนำไปใช้ดื่มกินได้พระพุทธเจ้าข้า”
“ราหุล ความเป็นสมณะของผู้ที่พูดเท็จทั้งที่รู้อยู่ย่อมถูกปนเปื้อนไปด้วยเหมือนกับน้ำในขันนี้”
จากนั้นจึงตรัสให้ราหุลรินน้ำในขันออกเสีย แล้วทรงถามต่อว่า “ราหุล เธอจะนำขันใบนี้ไปใช้ เป็นภาชนะใส่อาหารต่อหรือไม่”
ราหุลทูลกลับว่า “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ขันใบนี้ใช้สำหรับล้างพระบาทจึงสกปรกไม่สามารถนำไปใส่อาหารต่อได้พระเจ้าข้า”
“ราหุล ความเป็นสมณะของผู้ที่พูดเท็จทั้งที่รู้อยู่ย่อมไม่สามารถรับธรรมคำสั่งสอนได้เหมือนกับขันใบนี้”
พระพุทธเจ้าจึงเตะเบาๆไปที่ขัน เมื่อขันล้มราหุลจึงแสดงอาการกลัว “ราหุล เธอกลัวขันใบนี้แตกเสียหายหรือไม่”
“ไม่พระพุทธเจ้าข้า ขันใบนี้เป็นเพียงขันสำหรับล้างพระบาทเท่านั้น จึงไม่มีใครสนใจหากมันจะแตกเสียหายไป”
“ราหุล ความเป็นสมณะผู้ที่พูดเท็จทั้งที่รู้อยู่ย่อมไม่ได้รับแม้การเคารพนับถือจากผู้อื่น เมื่อสิ้นอายุไขก็จะจากไปโดยขาดความรู้แจ้ง”
เมื่อได้ตรัสโอวาทดั่งนี้แล้ว จึงสรุปให้ราหุลศึกษา จะไม่พูดเท็จ แม้เพื่อจะหัวเราะเล่น
4. ก่อนหน้าเหตุการณ์พระเยซูทรงชำระพระวิหาร(เชิงอรรถตอนที่ 17) พระเยซูได้ขี่ลาออกมาจากหมู่บ้านเบธานีเพื่อที่จะมายังกรุงเยรูซาเล็ม ระหว่างทางพระองค์ก็ทรงหิว พอทอดพระเนตรเห็นต้นมะเดื่อที่ออกใบแล้วต้นหนึ่งแต่ไกลจึงเสด็จเข้าไปดูว่าจะมีผลหรือไม่ แต่พอไปถึงก็ไม่เห็นมีผลมะเดื่อ มีแต่ใบ เพราะตอนนั้นยังไม่ถึงฤดูมะเดื่อ พระองค์จึงตรัสแก่ต้นนั้นว่า “ตั้งแต่นี้ไปจะไม่มีใครได้กินผลจากเจ้าอีก” มาระโก 11:1
