Gönülcan…

Gönüllü olduktan sonra hayatım bambaşka bir yönde ilerledi sizlerle bunu paylaşmak isterim. Öncelikle oldum olası birilerine yardım etmeyi sevmiş bir insanımdır ama bireysel destekler tabi ki sürekli tıkanma yaşayan bir durum oluyor. Genç gönüllü olana kadar kendi içine kapanık, kalabalık ortamlarda asla konuşamayan, kendi halinde ve sadece hayvanlarla doğayla yardım işleri yapan bir insandım. Sonrasında gönüllü oldum ve hayatımın bir tablo olduğunun farkına vardım. Çocukluğumuzdan beri her birimiz resimler yapmışızdır. Bir resmi nasıl renklerle boyarsanız o resim öyle gelişir. Ben fark ettim ki tablomu gönüllü olana kadar hep tek düze renklerle süslemişim. Şöyle ki ilk etkinliğim geri dönüşüm ürünleriyle kedi evi ve köpek evi yapmaktı ama o kadar çekingendim ki arkadaşım olmadan asla gidemezdim. Gidince ne oldu peki… Tüm gönüllüler benim sosyalleşmemi beklemeden benimle tanıştı bana yardım ettiler ve orada bir çok şey değişti. Hiç yapmadığım bir şey yapıp sonrasında Adana’ da gerçekleşen bir eğitime katıldım. Kalabalıkta söz aldım, insanlarla konuştum ve en güzeli de yanlış bir şey söylesem bile yargılanmadım, yadırganmadım, gülünç duruma düşmedim. Bu andan sonra benim tablom cıvıl cıvıl bir hale geldi. hayatıma giren her insanla, her gönüllü hareketle biraz daha renklendim ve eski kabuğumdan sıyrıldım. Hayat kısa ne kadar çok ortak paydam olan insan olabilir derken her gönüllünün kalbimde bir izi bir artısı oldu ve ben gönüllü olarak hayatımdaki en doğru şeyi yaptığımı fark ettim.

Yani kısaca demek istediğim hayat tablosunu rengarenk yapan bir olay gönüllülük… Bu sebeple buradayım. Yani GENÇLER BURADA. Hep birlikte başka hayatları da renklendirelim…