Gönüllülük aşkı

Şimdi söze girmeden önce bu güzel anı özetlemek istiyorum. Biraz güneşli bir gündü, okul kalabalıktı. Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Toplum Gönüllüleri Öğrenci Topluluğu olarak Engelli (Tekerlekli Sandalye) bireyler için “Mavi Kapak Kampanyası” yapmıştık. Çok yorulduk, ama değmişti. Bir sürü kapak toplamıştık. Evet aslında azı çoğu önemli değil ancak biz güzel bir amaç üzerine bu işe girmiştik. Fotoğraf onu anlatıyor. Herkes ne kadar mutluydu şimdi tekrar özlendi. Özlenmeye de devam ediyor.

Gönüllülük bence ayrı bir mecra, macera. Ayrı bir sevgi. İçerisinde güzel anlar, arkadaşlar, uzun süren dostluklar keşfedebileceğin kocaman bir dünya. Ben bu macerâya üniversite üçüncü ya da dördüncü sınıfta girdim. İlk başlarda ben de herkes gibi bir gönüllü idim. Sonra sonra sorumlu oldum. Zonguldak TOG bünyesinde Arşiv Sorumlusu olarak görev yapıyorum. Aslında işim yani görev alanım Drive (Onedrive ya da Google Drive) ve E- posta dan ibaret olsa da önemli olan işini severek yapman değil mi zaten. Bir şeyi sevince zaten gerisi geliyor. Bir ortağım da var. İki kişi beraber arşiv sorumluluğunun üstesinden geliyoruz. Güzel bir şey, çok da kıymetli. Sanırım işin teferruatına fazla iniyorum. Ama yaptığım görev bu şekilde. İşin içine birazcık sevgi katınca daha da tatlı olur. Hani meselâ bir tatlı yaparsın da şekeri eksik kalır ya işte sevgi de bu toplulukta o şeker gibi değerli ve özel bir olgu. Şu ana kadar kaç tane proje ya da etkinlik düzenledik, planladık ve üzerinde çalıştık sayamadım. Daha da sürüyor. Durmuyoruz, zaman kıymetli. Zaman bu toplulukta en başta gelen mevzu. Örnek verecek olursam “Okul Boyama Etkinliği” öncesinde kaynağa gidiyoruz. Malzeme eksik oluyor, sıralamaya göre gidiyoruz, hazırlıyoruz ve işe koyuluyoruz. Daha doğrusu iyiliğe koyuluyoruz. Bir çocuğu mutlu etmek dünyanın en güzel ve zevkli işi desem yalan söylemiş olmam. Bütün bu işler evet yoruyor, bazen daha doğrusu aralarda sıkıyor ama sonucu genellikle mükemmel oluyor. ÇOK İYİ !

İyilik yayılınca güzel. Asıl amacımız iyiyi ve iyiliği çokça yaymak ve bunun üzerinde yeni geliştirmeler yapmaktır. Bir yaşlımız, çocuk ve bir genç gülümsüyorsa gerisi boş.

Güzel bir gülümseme bazen bütün yorgunluğumuzu alıyor. Buna değiyor, hem de çok. Başlıkta belirttiğim gibi gönüllülük aşkı hiçbir şeye benzemez. Çok değerli ve özel. Değerli çünkü bu aralar geçirmekte olduğumuz pandemi döneminde ulaşabileceğimiz kişi sayısı yapılan proje ve etkinlik sayısının fazlalığı bizi mutlu eder. Onun için uğraşıyoruz. Uzaklık, mesafe evet kötü ama online görüşmeler, edilen tatlı ve hoş (baya) sohbetler bu uzaklığı fazlasıyla azaltıyor. Mesafeyi gözümüz görmüyor. Çünkü bizim kalbimiz bize yakın. Bu yeterli, oldukça.

Biliyorum, fazla gevezelik ettim. Bu ilk blogger tecrübesi sayılır. Ama son da olmayacağını düşünüyorum. Güzel çalışma, iyi sonuçlar getirir.

Daha da çalışmaya devam, durmak yok. Her şey harika olacak.

TOG sevgisine devam !