Morgen al beginnen
Maandagmiddag, 15.00 uur. Na buiten even van de zon te hebben genoten gaat ons tweede gesprek met Dordtse (welzijns)organisaties van start. We hebben Masja van DOOR, de nieuwe Dordtse creatieve broedplaats, en Kenneth van IZI Solutions, een adviesbureau voor jongerenwelzijn aan tafel. Ook Arthur van Moorst van het Dordtse sportbedrijf praat de komende 2 uur mee over het thema jongeren en talentuitwisseling. De Dordtse jongeren worden vertegenwoordigd door Rachel en Priscilla, twee meiden met ambities in het starten van een talentontwikkelingsproject.
Arthur vertelt over het citytrainer-traject in Dordrecht waarmee jongeren op vrijwillige basis leren om zelf (sport)evenementen voor hun wijk of zelfs stad op te zetten: “Citytrainer is erop gericht meer mensen aan het sporten te krijgen, maar het is zoveel meer dan dat. Je leert samenwerken, jezelf te presenteren, iets te organiseren. Een van onze jongens op het voetbalveld had problemen met school en wilde stoppen, maar dat ging zomaar niet — de andere 10 teamleden stonden direct klaar om te vertellen waarom hij dat niét moest doen.” Kenneth doet een duit in het zakje over het Dordtse Dreamteam, dat in de regio Drechtsteden werd ingezet om meer inzicht te krijgen in de behoeften en wensen van jongeren uit deze regio: “We komen dichtbij, zeggen 24/7 bereikbaar te zijn, en dat wordt dan ook getest. Als je op vrijdagnacht om 03.00 uur wordt gebeld kun je boos worden, maar inmiddels kan ik er vanuit gaan dat er ook écht iets is. Dan ben ik alleen maar blij dat ze bellen.”
DOOR heeft een ander verhaal, de broedplaats is net een jaar van start en is zich juist aan het oriënteren op het maken van een programmering met en voor jongeren. Masja: “Er gebeurt al zóveel, er is een soort Dordtse revolutie aan de gang. Vroeger was het een soort eiland, maar nu hebben kleine initiatieven elkaar nodig en moeten we wel samenwerken.” Ze vertelt dat veel Dordtse jongeren naar Rotterdam trekken om daar hun — al dan niet creatieve — talenten verder te ontwikkelen. Zonde, vindt ze, en daarom wil ze de zolder van DOOR transformeren tot een plek waar jongeren samen kunnen leren en creëren. Het liefst met een plek voor jongerenwerkers en andere partijen waarmee ze kunnen samenwerken, om zo de beste begeleiding te kunnen bieden.
Verbeteren, versterken
Ideeën en bestaande initiatieven genoeg in Dordt, zo lijkt het. Maar toch kunnen Priscilla en Rachel hun ambities nog nauwelijks kwijt. Het oude sportbuurtwerk (intensieve buitenschoolse sportbegeleiding in elke wijk) dat is gestopt omdat het te kostbaar was wordt gemist, evenals de bereidwilligheid van sommige scholen en organisaties om mee te werken aan nieuwe initiatieven. Arthur: “We organiseerden een colour run, compleet met afterparty. Niet alleen sporten, maar ook na afloop even samen feesten om het aantrekkelijker te maken voor jongeren. Als alle Dordtse scholen hun leerlingen hadden opgetrommeld waren we de grootste color run van Europa geweest, kijk maar naar de cijfers. Maar dat doen ze niet — je moet de grootste moeite doen om voor zoiets leuks reclame te mogen maken op sommige scholen. Zonde!” Inderdaad, zonde. Kenneth beaamt dat (middelbare) scholen soms terughoudend kunnen zijn als het gaat om alternatieve keuzes: “Ik hoor vaak: ‘Word maar geen sporter of artiest, daar verdien je toch geen geld mee.’ maar ik vind dat dit juist gestimuleerd moet worden, zet in op talent! Bied lessen aan!”
Ook de Dordtse gemeente krijgt feedback. Masja: “Het is zo lastig om een leuk initiatief te starten, je knapt als gewone burger af op al die moeilijke aanvragen doe je moet doen omdat je toevallig een gaaf idee wilt uitvoeren. En als je dan iets hebt aangevraagd wordt het vaak ook nog afgekeurd, de gemeente mag best wat meer lef tonen! Iets kan mis gaan, maar ook gigantisch goed gaan. En als initiatieven samenwerken hebben ze ook geen last van de ‘concurrentie’ die de gemeente telkens aanhaalt om iets niet te doen. Samenwerken is juist 1+1=3.” Daarnaast lijkt het voor Dordtse jongeren lastig om een betaalbare woon- of werkruimte te vinden. Ook dat is een reden om naar Rotterdam te gaan, terwijl onze tafelgenoten talentvolle jongeren juist graag in Dordt willen houden. Thijs van Kennisland concludeert: “Om talenten te kunnen uitwisselen moet je ze wel eerst bij je houden.”
Plannen
Gelukkig laten Arthur, Kenneth en Masja zich niet kisten door lastige regelgeving en komen we al snel tot een aantal gave ideeën. De zolder van DOOR is voor de volgende keer onze vergaderruimte, daar gaan we dan ter plekke direct experimenteren met een jongerenplek van waaruit projecten kunnen gestart, waar de deur altijd open staat. Masja: “Ja, Rachel en Priscilla, dan moeten jullie wel komen! Zonder jullie inbreng wordt het natuurlijk niks.” De meiden vertellen over hun dromen, een talentenschool voor jonge moeders (Rachel) en een restaurant gerund door leerlingen van Hans Petri (Priscilla). Masja: “Een restaurant met de jongens van Hans Petri? Dat hebben we zelfs in ons plan staan, je kunt bij DOOR langskomen en gewoon een keer een kookavond organiseren. Dat mag allemaal! En jij ook, Rachel, je kunt morgen al beginnen met je project bij DOOR. Dat meen ik echt. We hebben alle vergunningen binnen.”
De stemming wordt zo mogelijk nog beter en we brainstormen verder: Kenneth wil billboards ophangen met foto’s van mensen die toffe dingen doen om anderen te inspireren, om talent te ‘showcasen’. We bedenken een kenniscentrum dat midden in de stad gevestigd zou kunnen worden en dat jongeren kan helpen bij het doen van gemeentelijke aanvragen, maar ook bij persoonlijke problemen en door integraal naar dossiers kan kijken minder omslachtig werkt. Daarnaast vatten we het idee op om een dag alle leegstaande panden vergunningvrij te maken. Daar kunnen Dordtse initiatieven dan een dag in werken — de meesten hebben tenslotte alleen maar een pand nodig om te kunnen functioneren. Vervolgens kunnen we stemmen op de initiatieven die langer door mogen blijven lopen.
De twee uur vliegen om, en na afloop zijn we meer dan voldaan. We spreken af om gauw weer bij elkaar te komen en elkaar op de hoogte te houden van de voortgang met de ideeën, want die willen we natuurlijk wel écht uitvoeren. Masja zegt: “Ik ben helemaal enthousiast, ik zie het alles al voor me!” en daar zijn we het volgens mij allemaal mee eens.
